Bea Cantillon: Ninke Mussche en Patricia Popelier, De gelaagde welvaartsstaat

Di Rupo en De Wever moeten het boek lezen zodat ze hun eigen grote gelijk eens in twijfel zouden trekken.

Bea Cantillon (armoede-experte) Bea Cantillon, Ninke Mussche en Patricia Popelier, De gelaagde welvaartsstaat, Intersentia, 286 blz., 49 euro.

‘Zowel Elio Di Rupo als Bart de Wever zouden veel hebben aan het lezen van De gelaagde welvaartsstaat. Daarin wordt wars van politieke dogma’s een antwoord gezocht op de vraag hoe we vorm kunnen geven aan een doelmatig sociaal beleid met het oog op de grote uitdaging van de vergrijzing. Het boek zou hen allebei kunnen aanzetten tot het herdenken van de uitgangspunten: het behoud van de status-quo (waar de Franstaligen van dromen) en noch de splitsing (waar sommige Vlamingen van dromen) is aan de orde. Zolang van die verkeerde uitgangspunten wordt vertrokken, zal men ofwel geen vergelijk vinden ofwel een slecht vergelijk. Het streven naar exclusieve en homogene bevoegdheden op het vlak van sociale zekerheid (unitair of gesplitst) is niet wenselijk en niet mogelijk. En dat om verschillende redenen: vanwege Brussel, vanwege de inbedding in de Europese Unie, vanwege de toenemende verwevenheid van verschillende beleidsvelden, vanwege de noodzaak om te decentraliseren en om de deelstaten te responsabiliseren. Di Rupo en De Wever moeten het boek lezen zodat ze hun eigen grote gelijk eens in twijfel zouden trekken.’