Aan mijn tegenstanders

Ik ben het op velerlei punten radicaal oneens met Dewinter, maar ik kan niet ontkennen dat hij inzake de gevaren van de politieke islam een vooruitziende blik had.

Jullie zijn het verkeerde varken aan het slachten.

Laat ik mij allereerst haasten om te verklaren dat ik tegen het Vlaams Belang ben. Ik heb niets te maken met het volksnationalisme. Ik stel het individu boven de volksgemeenschap.

Mijn angst is ook niet dat ‘het vreemde’ het volkslichaam zou binnendringen als een soort bacterie. Ik geloof wel in de waarde van mijn eigen cultuur. Ben ik daarom rechts? Ik ben eerder een soort fabeldier: een linkse, liberale conservatief… wat wel iets geheel anders is dan een Vlaams Belanger.

Nu ter zake. Twintig jaar geleden vonden Roald Dahl en John Le Carré dat Salman Rushdie had geprovoceerd en zijn fatwa dus verdiende. Deze loyale collega’s stelden Rushdie verantwoordelijk voor het lot van de uitgevers en boekverkopers die ‘door zijn toedoen’ gevaar voor hun leven liepen: ‘Keer op keer heeft hij de keuze gehad om het gezichtsverlies van zijn uitgevers te beperken en zijn boek op waardige wijze terug te trekken totdat de storm bedaard was. Het komt mij voor dat hij niets anders heeft te bewijzen dat zijn eigen ongevoeligheid.’

Is iemand van jullie het daarmee eens?

Mijn lot is dat van Rushdie niet, maar het gaat om het mechanisme.

De hele affaire heeft namelijk een wonderbaarlijk mechanisme in jullie psyche blootgelegd. Om te beginnen werd ik overal nadrukkelijk een Nederlandse auteur genoemd. Weliswaar heb ik mijn hele oeuvre in Vlaanderen geschreven en handelt het over Europa vanuit Vlaams perspectief, maar nee, deze is niet van ons…

Dat onbewuste racisme bereidde jullie geesten voor op de inwerkingtreding van alle katrollen in jullie geautomatiseerde denken.

In jullie psyche is de voorbije twintig jaar de gedachte gemonteerd dat het VB erg gevaarlijk is. Ik weet er alles van, ik heb zelf aan dat monteren meegedaan. Maar zoals de grote historicus J.J. Presser zei: ‘Als het fascisme in Europa ooit weer opduikt, zal het dat doen onder de naam antifascisme.’

Dat moment is aangebroken. Het antifascisme heeft zich verbonden met het fundamentalisme. Nu er een werkelijke bedreiging van de democratie is opgestaan, doen jullie des te enthousiaster alsof jullie echt bang zijn voor het VB. Dat is een vorm van verdringing. Want het is natuurlijk veel geruststellender bang te zijn voor een kracht – die van het extreme nationalisme – waar geen werkelijke dreiging van uitgaat. Het alternatief is bang zijn voor iets waarvoor je wel echt bang moet zijn: de invloed van de imams en de salafisten.

Maar ik heb toch gezegd dat Dewinter een profeet was?

Mijn telefonisch gedane uitspraak over de grote volkstribuun luidde wel enigszins anders dan wat De Standaard ervan maakte. Ik herinner me mijn exacte formulering niet meer, maar in de context van ‘de Profeet’ zei ik dat ik Dewinter dan ook een profeet vond, omdat hij twintig jaar geleden al waarschuwde voor de gevaren van de islam. Ik zal me vast wel onhandig hebben uitgedrukt, maar het was dan ook de 35ste telefoon die dag. Natuurlijk had ik de tekst voor publicatie moeten opvragen.

Profeet: dat heet een hyperbool.

Ik ben het op velerlei punten radicaal oneens met Dewinter, maar ik kan niet ontkennen dat hij inzake de gevaren van de politieke islam een vooruitziende blik had. Dewinters diepere beweegredenen zijn mij onbekend, maar als iemand kan bewijzen dat zijn analyse onwaar is, zou dat voor iedereen een grote opluchting zijn (ook voor hem waarschijnlijk). Inzake de islam kan ik alleen maar hopen dat wij – Flaubert, Schopenhauer, Churchill, Rushdie, Dewinter, Ian McEwan, tientallen anderen en ook ik – ons schromelijk vergissen.

En door die uitspraak zou ik opeens een soortement fascist zijn?

Ik beoordeel mensen als individuen, niet als volgelingen van een religieuze of politieke overtuiging. Ik heb niets tegen moslims, VB’ers of vegetariërs, zolang ze de democratie maar zijn toegedaan. Alleen volg ik de Profeet niet, sympathiseer ik niet met het VB en eet ik wel vlees.

Nog zoiets was dat lijfwachtenverhaal, waar jullie je op hebben gestort als hongerige gieren op een kadaver.

Dat zat zo. Ik ken welgeteld één VB’er, Tanguy Veys, een katholieke intellectueel. Als hij een neonazi is, ben ik een neomaoïst. Hij heeft een digitale knipseldienst, van wie ik net als vele anderen (onder wie linkse intellectuelen) regelmatig artikelen ontvangen – nogal wat artikelen tegen het VB trouwens.

Toen de politie mij voor mijn lezing waarschuwde, vond mijn vrouw dat ik om bescherming moest vragen. De Universiteit Antwerpen weigerde zelf voor beveiliging te zorgen; de politie zou alleen in burger aanwezig zijn en pas optreden wanneer er klappen vielen.

Toen dacht ik aan Veys. Een VB’er! Die had misschien ervaringen met bedreigingen… Ik vroeg hem per mail om zijn telefoonnummer en belde hem. Dat was exact de tweede keer in mijn leven dat ik hem sprak. Hij bood mij aan bescherming te regelen en dat heb ik aanvaard.

In Antwerpen verschenen twee kleerkasten, die tot de entourage van Dewinter bleken te behoren. Een lichtjes surreële situatie, gezien de talloze keren dat ik tegen Dewinter heb gepolemiseerd, maar het was in de aanwezigheid van enige tientallen salafisten niet het geschikte moment om kieskeurig te doen over de politieke obediëntie van het meubilair.

Een en ander was misschien een stommiteit, maar een minder grote stommiteit dan me tot moes laten slaan. Ik zou me door Satan persoonlijk laten beschermen tegen extremisten (ja, misschien wel bij voorkeur door Satan).

Jullie niet?

De salafisten vielen mij dus van voren aan; en vervolgens vielen jullie mij van achteren aan.

Dat was werkelijk heel moedig en erg intelligent van jullie.

Inmiddels ben ik het kotsbeu om beschuldigd te worden van provocatie (‘het meisje droeg een minirok’), geposeer en mediageilheid.

Wat die provocatie betreft: Etienne Vermeersch schrijft al jaren om de haverklap ‘Weg met God!’, maar geen christen die hem ooit bedreigd heeft – het internet zou te klein zijn als dat gebeurde, en niet zouden jullie schrijven dat Vermeersch een poseur was die het zelf had uitgelokt, en evenmin dat het kwalijk was hoe men ‘de’ christenen vereenzelvigt met een handvol extremisten.

Wat mijn mediageilheid betreft: ik krijg bepaald een slappe van jullie. En los van jullie: ik heb in het voorbije jaar tot drie keer toe een uitnodiging van Phara afgeslagen. Ik hoef helemaal geen aandacht, en vooral niet van mensen die nooit een boek van mij hebben gelezen maar wel pretenderen precies te weten wat ik denk. Welk denken natuurlijk stukken gevaarlijker is voor de democratie dan het moslimextremisme.

En overigens kunnen jullie de pot op.