Liv Laveyne

Bericht uit Oerol – deel 2

Liv Laveyne Liv Laveyne

Hoe klinkt een eiland in de Waddenzee? Het locatietheaterfestival Oerol op Terschelling viert zijn dertigste verjaardag.

30 JAAR OEROL: Jonge geluiden uit Vlaanderen

Ook de Vlaamse jonge artiesten voelen zich thuis op Terschelling: dit jaar zijn hier onder andere Annelies Van Hullebusch, Tom Struyf, Karl Van Welden, Benjamin op de Beeck en Eline Kuppens te gast. Zij zetten met hun voorstellingen volop in op de kracht van de locatie.

Wereldrampen in ’t klein

Annelies Van Hullebusch maakt samen met Steven de Jong onder de vleugels van het Nederlandse gezelschap Firma Rieks Swarte ‘Het is een godswonder dat we nog leven‘ waarin ze allerlei grote rampen die onze wereld overspoeld hebben sinds hun geboorte (°1982 en °1983) in miniatuur ‘reconstrueren’. Tussen de bomen op een open plek in het bos rondom een klein meertje staan bordjes met nummertjes opgesteld zoals bewijsmateriaal op een crimescene. Het publiek krijgt een verrekijker om te kunnen inzoomen op de nakende rampen. Het gaat van de giframp in Bophal, tot de melt down van Fukushima, van de vuurwerkfabriek in Enschede (enkele kartonnen verhuisdozen op de wip) tot de kindermoorden van Dutroux (met een heel fout muziekdoosriedeltje). Een olieramp op een boorplatform leidt tot een vlek van zwarte plastic op het meertje en een aangrijpende sterfscène van een vogelfiguur in pek. Maar de verhalen worden ook persoonlijker wanneer blijkt dat Van Hullebusch zelf ternauwernood aan de metrobommen in Madrid ontkwam. Is de voorstelling soms nog wat rommelachtig en qua ritme nog zoekend, het spel met verhoudingen (groot en klein) en diverse theatervormen (poppenspel, objectentheater) intrigeert. En er is de gezonde dosis humor en zelfrelativering wanneer op het einde iedereen luidkeels meezingt ‘Het is een godswonder dat we nog leven‘.

Het geluid van de stilte en gierende banden

De jonge Vlaamse acteur en theatermaker Tom Struyf (die met zijn theatrale roadtrip ‘De tatiana Aarons Experience‘ geselecteerd is voor Circuit X binnen het Theaterfestival) gooit het op Oerol over een heel andere boeg, die van de pure eenvoud met de woordeloze voorstelling ‘Afdak‘. Samen met Judith de Joode is hij de zonderlinge kluizenaar van een vilten huisje in het bos. Hij loopt er af en aan met een grote fluogroene pijl, hamstert voedsel en hout, rookt samen met de schoorsteen. Hoewel de voorstelling mooie beelden levert, mist ‘Afdak‘ evenwel de zeggingskracht om te kunnen blijven boeien.

Totaal tegenovergesteld aan Struyfs verstilling is het locatieproject ‘Bonnie & Clyde‘ van Benjamin op de Beeck en Eline Kuppens dat zich afspeelt op een parking. Ze brengen het verfilmde verhaal van het beruchte Amerikaanse gangstersduo, incluis de befaamde sterfscène waarin ze met kogels doorzeefd worden. Het is pretentieloze fun met veel rode verf en humor maar tegelijk met een grote eigenzinnigheid en beeldende kwaliteit in de wijze waarop theater- en filmgenres (van roadmovie tot zombiefilm, denk aan ‘From dusk ’till dawn‘) gemixt worden.

Oerol: het kruispunt van natuur en cultuur

De Gentse kunstenaar Karl Van Welden tenslotte presenteert hier zijn ‘Saturn I‘, een project op het uiterste Oostpunt van het eiland. Te midden de verlatenheid van de duinen, met de wind van de Waddenzee en Noordzee gierend en trekkend aan alle kanten. In dit ongerepte landschap staat een cirkel van telescopen opgesteld, elk met focus op een performer die op verre afstand kleine repetitieve handelingen uitvoert, zoals het op- en aflopen van een duin.

In vergelijking met ‘Saturn II‘ in Gent waarin dit werk in een stedelijke context werd vertoont (zo liet hij zijn acteurs tussen de mensenmassa ijsberen of op een dak staan, met ongeruste telefoontjes naar de politie tot gevolg), is de impact op de toeschouwer hier totaal anders. Hier gaat het niet om sociale codes en orde – waarbij de wereld om de mens draait-, deze ‘Saturn I‘ kadert binnen een groter universum, zet het lichaam als nietig object in de natuur. Want tot dat besef brengen de natuurelementen je keer op keer, hier op Terschelling.

Liv Laveyne

Oerol, nog tot en met 26 juni op Terschelling. www.oerol.nl

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content