Vrije Tribune

Belgische Syriëstrijders tonen aan dat jongeren verdwalen

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Politici moeten inzetten op onze multiculturele samenleving willen ze uitspattingen van radicalisme zoals de Belgische jongeren in Syrië in de toekomst vermijden.

Er was een tijd waarin ouders en vooral moeders bestraft werden wanneer hun kroost weer kattenkwaad had uitgehaald. Jongeren werden immers gezien als het kapitaal van de toekomst, als de schouders die de zware lasten van een samenleving moesten dragen. Ze moesten beschermd worden tegen gelijke welke kwalijke invloeden van buitenaf. Vandaag wordt een deel van dat kapitaal opgeofferd om in Syrië de wapens op te nemen, om aan het front te sterven, hooguit met de sobere gedachte dat wat volgt beter is. Wie zijn geweten probeert te sussen door te stellen dat die jongeren “onze” jongeren niet zijn, is eraan voor de moeite. Ze zijn zelfs van Vlaamse afkomst, stel u voor!

Gelukkig heeft het politieke bedrijf een instrumentarium aan maatregelen dat overloopt aan efficiëntie. Gemeenten kunnen namelijk GAS-boetes uitschrijven die, althans volgens de desbetreffende burgemeesters, een ontradend effect teweeg brengen. Als het van Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) afhangt kunnen we binnenkort zelfs een digitale GAS-boete in onze mailbox ontvangen, wanneer we via het internet aan haatprediking doen. Op die manier wil hij, contradictorisch genoeg, op een dwingende manier in ‘dialoog’ treden met de radicaliserende jongeren en hun gezin. Wie af en toe in gesprek gaat met menig medemens weet echter dat geld vragen alvorens in dialoog te treden op weinig succes kan rekenen. Daarenboven zijn het dezelfde ambtenaren die dagelijks wildplassers, graffiti-spuiters en sluikstorters opsporen die nu in gesprek moeten treden met kwetsbare gezinnen over één van de meest complexe sociale problematieken van de voorbije jaren. Het financieel treffen van deze gezinnen zou dus geen ultimum remedium mogen zijn, laat staan dat het geschikt is.

Geen nood, indien bovenstaande aanpak geen zoden aan de dijk brengt, kunnen we nog altijd een beroep doen op het voorstel van Hans Bonte (SP.A), burgemeester van Vilvoorde, om jongeren hun identiteitskaart af te nemen. Op die manier raken ze immers nooit de Schengenzone uit, en minstens even belangrijk maar niet gecommuniceerd, verdwijnen ze samen met hun problemen uit de administratieve rompslomp. Hiermee sussen we ons moreel geweten want op papier zal er niet langer sprake zijn van een ernstig sociaal en maatschappelijk probleem. Maar dacht u nu echt dat het afnemen van een identiteitskaart, deze jongeren ervan zal weerhouden om naar Syrië af te reizen?

De manier waarop onze overheid dit probleem benadet typeert het huidig politiek klimaat. Het is er één van steekvlampolitiek waarbij elke vorm van langetermijndenken achteruit wordt geschoven. Op geen enkele manier wordt een oplossing geboden voor de complexe problematiek waar we vandaag mee te maken hebben. Alvorens een analyse te maken wordt gegrepen naar ad hoc oplossingen vanuit de overheid. We vragen ons niet af waarom deze jongeren naar Syrië vertrekken, maar verbannen ze liever uit onze samenleving door hun identiteitskaart af te nemen.

Bovenstaande aanpak is niet alleen kortzichtig, ze is ook niet zonder gevaar. Wetenschappelijk onderzoek toont immers aan dat de kiem van elk radicaliseringsproces terug gaat tot in de sociale context van elk individu. Door gevoelens van nutteloosheid, onrechtvaardigheid of stigmatisering raken bepaalde personen steeds meer onthecht binnen onze samenleving. Bijgevolg gaat men elders op zoek naar geborgenheid en net hier bieden extremistische groeperingen (links/rechts, katholiek/islamitisch) een alternatief. Door mee te stappen in het creëren van een groepsidentiteit voelt men zich immers opnieuw nuttig, geborgen, geaccepteerd en stapt men zonder probleem op het vliegtuig richting Syrië.

Willen we dit alles voorkomen, dan is er geen nood aan een repressieve aanpak waarbij we jongeren net dat duwtje extra geven om hun vigerend gevoel van onbehagen en verlorenheid te stimuleren. De analyse toont pijnlijk aan dat steeds meer jongeren, niet alleen van allochtone afkomst, verdwalen in onze samenleving. We slagen er niet in om verschillende culturen, waarden en normen samen te brengen, waardoor segregatie en polarisatie voorop komen te staan. Politici dienen in te zetten op onze multiculturele samenleving willen ze dergelijke uitspattingen van radicalisme in de toekomst vermijden.

Jochen Devlieghere (Voorzitter Christendemocratische Studenten Gent) Joren Verschaeve (Doctoraatsstudent Centrum voor EU studies UGent)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content