Céline Van Den Abeele (Jong Groen)

Zes maanden na klimaatakkoord Parijs: ‘Bewijs ongelijk van de cynici, beste politici’

Céline Van Den Abeele (Jong Groen) Voorzitter Jong Groen

Jong Groen maakt een balans op, een half jaar na het historisch genoemde klimaatakkoord in Parijs. ‘Onze regeringen modderen verder aan onder het mom van individuele verantwoordelijkheid.’

Gisteren, 12 juni, was het klimaatakkoord van Parijs precies zes maanden oud. Door sommigen bestempeld als historisch, voor anderen een lege doos. Jong Groen koos toen voor het klimaatoptimisme: alle landen wisten wat hen te doen stond. Na zes maanden is het tijd voor een eerste balans.

  1. In januari kreeg Uplace groen licht van de Vlaamse regering. Iedereen is het erover eens dat dit zal leiden tot een enorme toename van auto’s en dus uitstoot op de Brusselse ring. De klimaatdoelstellingen zijn weer een stapje verder weg.
  2. In februari besliste minister van Leefmilieu en Natuur Joke Schauvliege (CD&V)dat Essers mag uitbreiden ten koste van het aanpalende bos. Opnieuw wint economie van ecologie, en verliezen we één van onze weinige groene longen voor nog meer verkeer, files, uitstoot.
  3. Hetzelfde dreigt te gebeuren in het Limburgse Kaulille (Bocholt), waar 122 ha waardevol bos mogelijks plaats zal moeten ruimen voor zandwinning.
  4. In maart laat de Vlaamse regering zich van haar betere kant zien. Ondanks de aanvankelijke chaos zet minister van Mobiliteit Ben Weyts (N-VA) door met de invoering van de kilometerheffing voor vrachtwagens. De Vlaamse regering geeft ook zelf het goede voorbeeld door te starten met autodelen en hun ambtenaren aan te moedigen om met de fiets te komen. Tegelijkertijd lanceert nu ook de Open VLD het voorstel om de bedrijfswagen te vervangen door een mobiliteitsbudget. Dat voorstel geniet ondertussen brede steun bij verschillende partijen, maar is nog steeds niet ingevoerd. De federale regering koos voor andere manieren om haar begroting in evenwicht te brengen. Net zoals ze blijft vasthouden aan de keuze voor kernenergie om in onze energiebehoeften te voorzien.
  5. Ook in april zagen we een opstoot van klimaatoptimisme. Maar liefst 171 landen ondertekenden in New York het klimaatakkoord van Parijs. Federaal ministers Didier Reynders (MR) en Alexander De Croo (Open VLD) vertegenwoordigden ons land. Tegelijkertijd organiseerde de Vlaamse regering een heuse Vlaamse klimaattop. Natuurlijk was dat slechts een eerste samenkomst van alle Vlaamse stakeholders (al was men blijkbaar de vakbonden vergeten uitnodigen). Natuurlijk wachten we geduldig op een Vlaams klimaatplan, dat nog voor de zomer verwacht wordt, en een tweede Vlaamse klimaattop in het najaar alvorens écht knopen door te hakken. Toch hadden we als Jong Groen wat meer ambitie verwacht. Door bijvoorbeeld ook te spreken over de sectoren waarbij we onze vervuiling niet in het buitenland kunnen afkopen. Door bijvoorbeeld te duiden hoe de Vlaamse overheid de samenwerking met de federale ziet, kwestie van niet nog eens zes jaar te moeten wachten op een intra-Belgische lusten- en lastenverdeling. Maar bovenal door niet weer alle actie van de burger te verwachten. De hamvraag van zo’n klimaattop vandaag moet niet zijn: ‘wat doe jij als individuele burger’, maar ‘wat kunnen wij als overheid doen voor het klimaat’.
  6. In de maand mei is het opnieuw Joke ‘Een boom had al altijd de functie om gekapt te worden’ Schauvliege die in opspraak komt. Blijkt dat niet alleen belangenverenigingen zoals Natuurpunt en Bos+, of ‘cabaretier seule Wouter Deprez, maar ook het Rekenhof ernstige vragen heeft bij de werking (of het gebrek daaraan) van het boscompensatiefonds. Tegelijkertijd komen met de eerste mooie dagen ook de eerste hevige onweders, en sindsdien staat er altijd wel ergens een stuk Vlaanderen blank. Minister Schauvliege stelt een betonstop voor … in 2050.

Zes maanden na de klimaattop zijn de signalen weinig hoopgevend. Onze regeringen modderen verder aan onder het mom van individuele verantwoordelijkheid. Ondertussen blijven geëngageerde burgers wachten op het bredere, juridische kader dat een transitie naar een klimaatneutrale samenleving nodig heeft.

Beste politici, verwacht niet van een ander wat je zelf niet doet, het is hét moment om de cynici van december hun ongelijk te bewijzen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content