Vrije Tribune

‘Zelfs een kind dat bijna naakt op straat belandt, moet 8 maanden wachten op hulp’

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Gregory liep vorig jaar – op blote voeten, enkel in ondergoed – weg bij zijn alcoholverslaafde en agressieve vader. Omdat hij nergens heen kon, nam de moeder van een schoolvriendje hem in huis. Journaliste en activiste Saskia Van Nieuwenhove doet zijn verhaal.

Gregory* is tien jaar oud wanneer hij vijf jaar geleden zijn mama dood in bed vindt. Zijn ouders zijn gescheiden, zijn papa kent hij amper – lees: niet.

Hij heeft altijd bij zijn moeder gewoond met een halfzus. Zijn halfzus was toen net twintig jaar oud en zij bleven achter.

Welgeteld één keer is slachtofferhulp langsgeweest, verdere ondersteuning ontbrak volledig.

De zus trekt het al snel niet meer en ook Gregory kan de plots dood niet plaatsen en heeft vooral veel verdriet.

Ze moet al snel toegeven dat ze niet meer voor de jongen kan zorgen. Zonder begeleiding wordt hij van de ene op de andere dag bij zijn papa geplaatst. De vader stemde in dus case closed.

Maar zijn vader blijkt een alcoholprobleem te hebben en nog wat extra problemen met het gerecht. Alcohol en agressie domineren het nieuwe gezin van twee, een band ontstaat er niet.

‘Zelfs een kind dat bijna naakt op straat belandt, moet 8 maand wachten op hulp’

De jongen begint van thuis weg te lopen, de politie is vriendelijk en toont medeleven – ze komt verscheidene keren tussen.

In de lente van 2016 wordt zo nog een proces-verbaal opgemaakt. Gregory kan nog net ontsnappen. Hij loopt de straat op in zijn ondergoed en zoekt hulp. De politie neemt de jongen mee, maar na overleg met het parket blijkt er nergens plaats te zijn dus wordt hij maar naar een ziekenhuis overgebracht als noodoplossing.

In het ziekenhuis belt Gregory naar de mama van een schoolvriendje. Zij brengt kleren en schoenen en vraagt de sociale dienst of hij bij hen kan blijven tot er een oplossing wordt gevonden.

Puur op vertrouwen, goodwill, wordt dit toegestaan. Zo kan de jongen tenminste naar school toe. Wettelijk kader? “Dat bekijken we nog wel.”

Pas dertien dagen later wordt de vrouw gecontacteerd met de vraag of ze naar de politie wil komen voor een nieuw verhoor over de ernstige feiten die nacht. Hoe het met de zorg voor het kind zit, weet de politie niet. Het parket ziet op zijn beurt geen hoge prioriteit in de zaak want “de jongen heeft een tijdelijke stek”.

***

Pas veertig dagen later komt er een eerste concrete actie van het Ondersteuningscentrum Jeugdzorg (OCJ). Zij hebben intussen met de vader van Gregory gesproken, die was niet aangehouden. Hij wil meewerken.

Concreet wil dit zeggen dat een jeugdrechter zich niet over de zaak van Gregory moet buigen, er is namelijk medewerking van een ouder.

Een overlegmoment zou gepland worden. Ondertussen leeft de jongen bij het gezin van zijn schoolvriendje. Bellen naar pleegzorg heeft geen zin want “het dossier zit ondertussen bij OCJ, zij moeten het regelen”.

Ondertussen is het schoolvakantie en is er nog steeds geen enkel wettelijk kader gegeven aan het verblijf van de jongen bij het gezin. Wat dit wil zeggen? Hij is niet verzekerd, het kindergeld blijft de vader ontvangen, en ga zo maar door.

Net wanneer een overlegmoment gepland wordt, blijkt de vader van Gregory plots niet meer te willen meewerken. “Ah, dan moeten we naar de jeugdrechter.”

***

De jeugdrechter beveelt opnieuw een sociaal onderzoek. “Binnen de zeventig dagen bekijken we alle pistes.”

Exact acht maanden heeft het geduurd voor de jongen een eerste omkadering kreeg in een instelling.

79 dagen later weet de moeder van zijn schoolvriendje nog steeds niets. Ze heeft niemand gezien.

De jongen heeft het ondertussen enorm zwaar. Hij toont agressie, is boos op zijn vader, boos om de dood van zijn mama en blijft geconfronteerd worden met het beeld van toen ze daar in bed lag, levensloos.

Ook op school gaat het niet goed. De moeder van zijn schoolvriendje vraagt psychiatrische hulp of thuisbegeleiding. Zeven maanden zorgt het gezin ondertussen al voor de jongen. Voor psychiatrische hulp moet ze een wachtlijst op en thuisbegeleiding kan niet worden aangeboden.

Net voor nieuwjaar is de jongen geplaatst in een instelling. Binnen enkele dagen, op 10 maart, moet hij verkassen naar een begeleidingstehuis.

***

Exact acht maanden heeft het geduurd voor de jongen een eerste omkadering kreeg in een instelling. Acht maanden wachten na het weglopen van thuis, het weglopen van een dronken, agressieve vader. Acht maanden wachten bij een gezin waar hij bij toeval belandde. Zelfs een kind dat bijna naakt op straat belandt, moet vandaag dus 8 maanden wachten op hulp.

*Gregory is niet de echte naam van het kind, deze werd om de privacy te beschermen aangepast.

Journaliste en activiste Saskia Van Nieuwenhove is gespecialiseerd in bijzondere jeugdzorg.

Er wordt ondertussen ondersteunend en contextgericht gewerkt en de jongen kan regelmatig op weekend bij de zus, zij hebben onderling een zeer goed contact.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content