Maurits Vande Reyde (Open VLD)

‘Werk maakt werk: waarom flexi-jobs overal moeten worden ingevoerd’

Maurits Vande Reyde (Open VLD) Vlaams Parlementslid (Open VLD) en oud-voorzitter van Jong VLD

Vlak voor Sinterklaas zijn de lang verwachte flexi-jobs eindelijk van start kunnen gaan in de horeca. Dit cadeau voor cafés en restaurants verdient uitbreiding naar de rest van de economie, dat vinden Maurits Vande Reyde (voorzitter Jong VLD) en Bram Philips (Jong VLD Gent).

Het is niet makkelijk om bij te houden wat flexi-jobs juist inhouden. Sinds het idee gelanceerd werd door Nele Lijnen en Rik Daems in 2013 zijn er ontelbare voorstellen geweest over de concrete invulling . Eén constante in het verhaal: tegenstanders hebben het steevast over afgrijselijke mini-jobs. De vraag is dan: wat is er verkeerd aan mini?

Flexi-jobs zijn namelijk een manier om bij te verdienen in aanvulling op ander werk. Wie nu bijvoorbeeld 4/5de werkt in een hoofdjob als semi-topsporter, tuinman of straatmuzikant, zal voortaan onbeperkt bij kunnen verdienen als kelner in een restaurant. Dat betekent dan dat het opdienen van tafels dan meestal mini is qua arbeidstijd vergeleken met de hoofdbezigheid.

Wat daarbij vaak vergeten wordt is dat die werknemer wel degelijk sociale rechten opbouwt, ook in het flexi-gedeelte. En nergens wordt hij gedwongen om dat te doen aan een hongerloon. De horrorverhalen, inclusief verwijzingen naar taferelen uit Daens, zijn dan ook volledig van de pot gerukt.

‘Werk maakt werk: waarom flexi-jobs overal moeten worden ingevoerd’

Sterker nog: er zijn alleen maar winnaars. Werkgevers betalen een duidelijke éénmalige RSZ-bijdrage , werknemers moeten zich niet langer tot de grijze markt begeven om toch maar niet in de problemen te komen. De flexi-jobs zorgen er dus voor dat voorheen onderbenut potentieel in onze economie toch kan bijdragen aan onze welvaart. Dat is een multiplicator-effect dat het potentieel heeft om meer jobgroei te brengen dan tien taks-shifts tezamen.

Waarom dan toch steeds die tegenstand tegen alles wat neigt naar flexibele arbeid? Of het nu om uitbreiden van studentenjobs of werktijd combineren gaat: telkens pruttelen werknemersorganisaties tegen.

Denkfouten over arbeid

Ze hanteren daarbij een simpele, maar helaas totaal verkeerde redenering. Arbeid zou een vast gegeven zijn. Wie meer wil werken, pikt werk van andere mensen in, zo eenvoudig lijkt het. Om meer mensen aan de slag te gaan moet je individuele arbeid volgens hen dus drastisch beperken. De recente hype rond de 30-uren week is daar opnieuw een voorbeeld van.

Economisten ergeren zich zo hard aan deze denkfout dat ze het een eigen naam hebben gegeven: ’the lumb of labour fallacy’, de veronderstelling dat het aantal jobs vastligt en nooit meer stijgt. Talrijke studies hebben dat in het verleden al ontkracht. Zo is er bij ons het welbekend onderzoek van franstalige economen naar het effect van brugpensioen op werkloosheid bij jongeren. Uiteraard onbestaande. En je hoeft niet eens in de econometrie te duiken om te weten dat deze denkwijze nergens op slaat. Als het zou kloppen dat meer jobs werk onmogelijk maakt, waarom is er dan geen catastrofale stijging van de werkloosheid sinds vrouwen hun haard verlieten?

‘De tegenstand tegen flexi-jobs is dan ook gebaseerd op het jarenlang overdragen van dogma’s die baden in een fata morgana.’

De werkelijkheid is voor iedereen duidelijk: werk maakt werk. Mensen die een inkomen verwerven geven dat opnieuw uit aan diverse zaken, wat op zijn beurt een inkomen verschaft aan andere mensen, jong en oud, deel-of voltijds werkend. De tegenstand tegen flexi-jobs is dan ook gebaseerd op het jarenlang overdragen van dogma’s die baden in een fata morgana. En dat is zeer jammer.

Want dat flexi-jobs goed zijn voor werknemer en werkgever in de horeca, dat kan elke cafébaas vanaf nu ondervinden. Het blijft echter een druppel op een hete plaat. Het effect op de gehele economie is te verwaarlozen. Als we er een echt maatschappelijk succesverhaal van willen maken, als we willen dat we de onderbenutting van werkgelegenheid omkeren naar welvaartcreatie, dan moeten we het systeem overal laten gelden. Hopelijk neemt de Sint volgend jaar dus meer pakjes mee.

(Maurits Vande Reyde is voorzitter van Jong VLD, Bram Philips is lid van Jong VLD Gent)

(Het uitbreiden van flexi-jobs naar andere sectoren is één van de acht Jong VLD-stellingen op het Open Vld-congres “Mensen sterker maken in veranderen tijden”)

Partner Content