Vrije Tribune

‘Wereld is drastisch veranderd, maar de boodschap van 1 mei blijft noodzakelijk’

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Conner Rosseau (SP.A) is 24 en krijgt vaak de vraag waarom hij als jongere nog meedoet aan de viering van 1 mei.

“Serieus, wat een oudbakken gedoe die 1 mei-viering. Jij, jonge gast, studerend én ondernemend, wat heb jij te zoeken in zo’n oude, grijze traditie?” Zo’n opmerkingen krijg ik vaak wanneer ik vertel dat 1 mei voor mij een feesdag is.

Ik moet een jaar of 5 geweest zijn, toen ik voor het eerst écht bewust die ‘Internationale’ door ons huis hoorde galmen. Die ochtend wist ik: het is ‘onze’ Kerstmis. Ik stormde naar beneden om onze eigen stoet te organiseren. Mijn moeder voorop, mijn zus en ik erachteraan. Amper enkele uren later waren de straten die mij zo vertrouwd waren als in de beste goocheltruc omgetoverd in een indrukwekkende zee van – in mijn herinnering dan toch – rode mensen. Meestal was de zon van de partij, maar ook de gietende regen hield ons niet tegen. Hoewel ik het nog niet helemaal snapte, zag en voelde ik wel wat die dag voor zovele anderen betekende. Samen de stad inpalmen om solidariteit en warmte te tonen. Toen nog bijna vanzelfsprekend. Vandaag – bijna 20 jaar later – een pak minder.

‘Wereld is drastisch veranderd, maar de boodschap van 1 mei blijft noodzakelijk’

Sterft, gij oude vormen en gedachten“, zingen socialisten in de eerste strofe van de Internationale. Socialisme en ondernemerschap is géén water en vuur. Integendeel. Zij die eind 19e eeuw aan de basis van 1 mei stonden, waren ondernemers pur sang. Ze richtten coöperatieven op, bakkerijen, apothekers en zorgden samen voor mooie gebouwen, waarvan de Vooruit het mooiste voorbeeld is. Toen mijn betovergrootvader geen werk vond, sloot hij zich aan bij de vakbond, om zo samen de rechten van werknemers te beschermen en uit te bouwen. Net zoals hem hebben vele generaties na hem dezelfde droom gekoesterd. En velen hebben hem ook waargemaakt met de uitbouw van sociale wetten en de sociale zekerheid die we vandaag kennen.

Maar dat verhaal van vele mannen en vrouwen met een gedeeld doel is niet afgelopen. De wereld is dan wel drastisch veranderd, maar die ambitie blijft dezelfde. Voor een eerlijk samengaan van groei en herverdeling, voor een eerlijk samengaan van welvaart en welzijn. Voor een toekomst die we maken voor iedereen die deel uitmaakt van onze samenleving. Zonder onderscheid en niet alleen voor de happy few. Anno 2017 blijven wij dé beweging van mensen met dromen. Daar blijf ik rotsvast van overtuigd. Maar dromen alleen volstaat niet. Er ligt werk op de plank om het onverwoestbare idee van ‘samen ijveren voor beter’ weer te doen aanslaan, om onze beweging weer sexy te maken.

Solidariteit lijkt vandaag bij velen meer vragen op te roepen dan antwoorden te bieden. Nochtans stemt dat gevoel niet overeen met de realiteit. Een realiteit waarin Vlamingen en masse de wafelactie van de school van hun oogappel steunen en zo ook de uitstap van alle kinderen mee financieren. Ik heb nog geen enkele oma ontmoet die zich daar vragen bij stelt, laat staan zoiets bedreigend vindt. In de politiek heet zoiets ‘samen sterker’. En heel soms kan politiek even simpel zijn.

Eerlijke keuzes

Socialisme, dat is een geschiedenis met hoogtes en laagtes. En vooral is dat altijd een beetje herbeginnen. Vandaag wellicht meer dan ooit. Tegen de breed heersende overtuiging dat het niet anders kan, is precies dat de reden waarom ik ook nu weer overtuigd meestap. Het is op 1 mei dat dat vlammetje, bijna uitgedoofd door twijfel en kritiek, weer wordt omgetoverd in het vuur van weleer. Het is mijn moment om die idealen in de verf te zetten. Voor mij is het simpel: het is van niet kunnen, of het is van niet willen. Wie niet kan, moet geholpen worden, verzorgd en gesteund worden, veel meer dan vandaag. Dat vergt investeringen en keuzes. Eerlijkere keuzes. Wie wil wil én kan moet de vrijheid krijgen zichzelf te ontplooien en dromen na te streven. Maar zij die niet willen, moeten tot de orde geroepen worden, want het zijn vaak zij die aan onze beweging gelinkt worden, maar mijlenver van onze idealen en gedachtegoed staan. Profitariaat moet aangepakt worden. Onderaan, maar zeker ook bovenaan de samenleving. Samen vooruit, dat is 1 mei.

Een goed hart alleen zal dus niet volstaan. Eén dag een optocht houden om dat ideaal uit te dragen evenmin. Solidariteit, dat moet je – helaas- keer op keer uitleggen. Dat vergt behalve overtuigingskracht vooral doorzettingsvermogen.

Conner Rousseau (24) werkt op de communicatiedienst van SP.A.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content