‘We zullen pas echt uit de crisis komen als we elkaar weer iets gaan gunnen’ (Jo Libeer)

Jo Libeer © Tom Verbruggen
Ewald Pironet

De N-VA heeft de verkiezingen gewonnen met een uitgesproken sociaal-economisch programma. Jo Libeer van de Vlaamse werkgeversfederatie Voka pleit voor een nieuwe New Deal.

Ondernemers krijgen fiscale cadeaus, zoals de notionele-interestaftrek. Die is erg duur voor de overheid, maar daar horen we Voka niet tegen protesteren.

Libeer: De notionele-interestaftrek is de optimalisatie van een slecht fiscaal systeem. Als de Belgische bedrijfsleider zijn ‘plant’ gaat presenteren op de hoofdzetel van zijn multinational, moet hij beginnen met wat men ‘slide one’ noemt. Eerste vraag: wat zijn uw loonkosten? In België is dat een beetje ambetant, hè? Uw vennootschapsbelasting? 33 procent? Ook vervelend. Maar dan zeggen de Belgen: ‘Momentje. Wij hebben ook nog een slide two.’ Op onze hoge loonkosten geven we doelgroepenkorting, en korting op onderzoekers, enzovoorts. Die notionele-interestaftrek past in een belastingsysteem dat historisch de nominale tarieven hoog heeft gehouden – om een bepaalde politieke achterban tevreden te stellen – om dan vervolgens uitzonderingen toe te staan die technisch bijzonder ingewikkeld zijn. Zouden we niet beter het principe van de ‘lobbyfiscaliteit’ ter discussie stellen, in plaats van één maatregel eruit te viseren?

Dat zullen niet alle Voka-leden graag horen. Ook ondernemingen krijgen subsidies en kortingen allerhande.

Libeer: Maar Voka wil toch meer zijn dan louter een belangenbehartiger? Mag ik onze boodschap herhalen: er is geen tegenspraak tussen ondernemingen die economisch succesvol willen zijn en een billijke samenleving. Alleen heb ik soms het gevoel dat er een politiek discours heerst dat die tweedeling wél maakt. We zouden moeten kiezen voor concurrentiekracht – en dat wordt gelijkgesteld met in de mensen hun zakken zitten – of voor een solidaire samenleving, maar daar is helaas geen plaats voor ondernemingen. Zo werkt het niet. (schraapt de keel) We moeten echt naar een nieuwe New Deal. Dat is de basisoptie van dit huis: België is toe aan een nieuw Sociaal Pact, in navolging van het grote pact van 1944. We moeten opnieuw rond de tafel gaan zitten met de overheid, de vakbonden en de werkgevers en tot een pact komen waar iedereen baat bij heeft

Ik ben ervan overtuigd dat we pas echt uit de crisis zullen komen als er opnieuw een sfeer komt waarin we elkaar weer iets gaan gunnen. Er is vandaag veel ontevredenheid, en dat leidt tot te grote verzuring. Zo komen we niet vooruit. De vraag is: gaan we allemaal ons hakken in het zand zetten en doen alsof er niets aan de hand is? Of durven we onze nek uitsteken? En ja, dat zal in het begin een beetje courage vragen. En de deal is mooi: ondernemers die ondernemen, een overheid die de sociale zekerheid betaald krijgt en mensen die werk hebben. Het gaat niet om het uitkleden van de welvaartsstaat. Het gaat over hoe je die welvaartsstaat fit houdt. Hoe zorg je ervoor dat de hulp bij de juiste mensen komt? Hoe financier je die welvaartsstaat?

Lees het volledige interview met Jo Libeer deze week in Knack

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content