‘Jarenlang hebben Vlaamse nationalisten gestreden voor economische bevoegdheden. En wat doen we er nu mee? De boel verder uitverkopen: aan stadsparasieten als Uplace’, schrijft Jonathan Holslag in een vlammend betoog.
Een zelfbewuste regio zou de ambitie moeten hebben om de koopkracht op peil te houden door zélf kwaliteit te produceren, in plaats van vervuilende troep uit een of ander lagelonenland binnen te halen, stelt Jonathan Holslag.
We zijn de boel aan het uitverkopen en wat zeggen we? “Dank u, Bart
Jarenlang hebben Vlaamse nationalisten gestreden voor economische bevoegdheden. En wat doen we er nu mee? De boel verder uitverkopen: aan stadsparasieten als Uplace, aan buitenlandse dumpwinkels als Primark die koopverslaafde tieners een vals gevoel van welvaart geven, aan Saudische miljardairs di beloven hier een fabriek neer te zetten, aan Indiase diamantairs en aan Chinezen die onze containerterminals overspoelen. En wat doen wij, Vlamingen? Wij zeggen ‘Dank u, Bart’. We werken ons een burn-out, tellen miljarden aan belastingen neer voor het verkeersinfarct en gaan vervolgens gedwee met onze bedrijfsauto in de file staan of persen ons in vuile treinen. Arm Vlaanderen.
En altijd wordt er met jobs gezwaaid: het maakt niet uit hoe ze er komen, als ze er maar komen. Het staat echter vast dat het zo niet verder kan. De enorme afhankelijkheid van buitenlandse investeerders kost Vlaanderen netto vlot 3 miljard euro per jaar. Een zelfbewuste regio zou minstens de ambitie moeten hebben om meer jobs op eigen kracht te scheppen, om de koopkracht op peil te houden door zélf kwaliteit te produceren in plaats van vervuilende troep uit een of ander lagelonenland binnen te halen. We zullen overigens raar opkijken als die lagelonenlanden voor eigen rekening beginnen te produceren en wij met een gede-industrialiseerde samenleving naar hun pijpen moeten dansen.
Klimaatneutraal
Ik ben ervan overtuigd dat we hier alles op een kwaliteitsvolle manier kunnen produceren als we dat tenminste zelf willen. Waar het erop aankomt, is de huidige kostenstructuur op zijn kop te zetten. Neem een broek van 70 euro. In plaats van 50 euro aan het merk, distributie en transport te besteden, betalen we 50 euro aan de producent. De mogelijkheden om een sterke maakindustrie te bouwen zijn dan eindeloos, zonder dat het eindproduct veel duurder hoeft te worden. Vlamingen moeten inzien dat dit in hun belang is: als we zelf als producent in waardigheid willen werken en onze kinderen kansen willen bieden, dan moeten we als consument waardig werk en duurzaamheid beter belonen.
En laten we dat gewoon vertalen in een kwaliteitslabel dat we aan producten geven als ze klimaatneutraal en grondstoffenneutraal zijn en met respect voor de internationale arbeidsconventies op onze markt worden gebracht. Tezelfdertijd rekenen we verdoken kosten als verkeersoverlast ook beter door. Na een aanpassingsperiode kunnen de kansen voor lokale producenten daardoor eindeloos worden. Ik stel me de Vlaamse stad van de toekomst voor met creatieve ateliers in het centrum, fabrieken in de rand, boerderijen, mijnen waar afval wordt klaargemaakt voor hergebruik. Dat wordt geen negentiende-eeuwse toestand. In de ateliers wordt gewerkt met 3D-printers, worden ontwerpen via het internet wereldwijd gedeeld, en kunnen de werkuren beperkt blijven net omdat ze automatisering koppelen aan creativiteit.
Geen naïef betoog
Wij zouden beter moeten weten. Als we echt willen, kunnen we nog voorkomen dat Vlaanderen de melkkoe van de wereld wordt
De nieuwe economie schept meer ruimte voor kleine lokale producenten waardoor de welvaart zich beter zal verspreiden. Met welvaart bedoel ik niet alleen het inkomen, maar de kans om je als persoon te ontwikkelen en via werk een tastbare bijdrage te leveren aan een betere samenleving. Die samenleving versterken we ook omdat meer mensen opnieuw in eigen stad zullen werken en de tijd die ze niet langer in de file doorbrengen kunnen investeren in opvoeding, in het verenigingsleven, cultuur of sport. De essentie is dat we onze genoegdoening minder uit volle winkelzakken zullen halen en meer uit een volwaardig leven.
Dat is geen naïef betoog. Vraag je trouwens eens af of het dan echt van moed getuigt je politiek te profileren door met oorlogswapens achter extremisten aan te gaan terwijl we onze samenleving laten verworden tot een speeltuin van de internationale machtspolitiek? Getuigt het van visie om tevergeefs de symptomen van verrotting in onze samenleving te onderdrukken als we het verrottingsproces zelf kunnen stoppen? Wij zouden beter moeten weten. Als we echt willen, kunnen we nog voorkomen dat Vlaanderen de melkkoe van de wereld wordt. Als we echt willen, kunnen we met een nieuwe economie wel degelijk een veilige, hechte en duurzame samenleving bouwen. Maar dan moet de verandering opnieuw vooruitgang worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
