Mark Eyskens

Voetballers van Afrikaanse afkomst worden aanbeden, maar anonieme sukkelaars kieperen we het liefst buiten

Mark Eyskens Minister van staat

Het doek is gevallen over de zaak Navid Sharifi. Het was geen fraai schouwspel en de kwestie laat een wrang gevoel na bij de sympathiserende toeschouwers. De jonge Afghaan, die een stiel had geleerd en ook Nederlands sprak, werd toch teruggestuurd. Ook al heeft Navid geen vaderland meer vol herinneringen, laat staan familie en vrienden die hem bij aankomst een knuffel konden geven.

De commotie die over het geval Sharifi is ontstaan en ook sterk door de media in de verf werd gezet, was al bij al een positief fenomeen, in een land waar vreemdelingen meestal met een scheef oog worden bekeken. Veel mensen toonden begrip, medeleven en medegevoel voor de jonge Afgaan.

Summum ius, summa injuria, ‘de hoogste wettelijkheid kan leiden tot het grootste onrecht’, leerden ons reeds de oude Romeinen. Uiteraard moeten bestaande wettelijke regelingen worden toegepast. Er mag niet willekeurig worden opgetreden en de regularisatie-aanvragen moeten voor iedereen op dezelfde wijze worden afgehandeld. Toch zou kunnen overwogen worden voor jonge mensen, die naar ons land komen en zich totaal integreren, een uitzonderingsprocedure in te stellen. Een soort kinderpardon, maar die zou geval per geval, zoals inzake naturalisaties, in een bevoegde parlementaire commissie moeten worden behandeld. Het zou bovendien erg nuttig zijn indien de Europese Unie gemeenschappelijke immigratie- en regularisatie normen afkondigt voor alle lidstaten van de Europese Unie.

Voetballers van Afrikaanse afkomst worden aanbeden, maar anonieme sukkelaars kieperen we het liefst buiten

Mark Eyskens

Wellicht is dat vandaag te idealistisch en dus te hoog gegrepen. Inmiddels zal vooral tijdens de kiescampagne worden gehengeld naar de stemmen in het stemhokje van de bange blanke man. De uitroep ‘eigen volk eerst’, ook al wordt die steeds minder luidop uitgeschreeuwd, raakt nog steeds een gevoelige snaar. Er gaat geen dag voorbij of ik krijg verscheidene mails waarin het zogenaamde profitariaat van vreemdelingen in ons land aan de kaak wordt gesteld.

Natuurlijk zijn er misbruiken, die moet worden bestreden, maar zij wijzen ook op de wanhoop en de nood die mensen ertoe drijft in eigen land alles achter te laten om ‘ in den vreemde’ het geluk te zoeken. Latent racisme door bepaalde politieke partijen, vooral in Vlaanderen aangewakkerd, omdat collectief egoïsme nestwarmte oplevert, kruipt nog steeds waar het niet gaan kan. Wel valt men om van bewondering en verering voor voetbalhelden van Afrikaanse afkomst, ook als die bergen geld verdienen en onverschrokken zwaaien met de Belgische driekleur. Maar al die andere anonieme sukkelaars, die men niet persoonlijk kent en niet ziet op de televisie, zijn ongetwijfeld ongenode gasten en indringers, die men best buiten kiepert.

De Europese bevolking zakt beneden 5% van de wereldbevolking, daarom is een verstandig immigratiebeleid noodzakelijk

Mark Eyskens

In Antwerpen, een stad waar de verdraagzaamheid tegenover etnische minderheden van op het ‘schoon verdiep’ steeds hoger in het vaandel wordt geschreven, werd het prachtige Red Star Line-museum geopend. Het museum toont op aangrijpende wijze de uittocht van de miljoenen Europeanen en de honderdduizend Belgen, die aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw via België zijn uitgeweken naar het Amerikaanse beloofde land. De harten van bezoekers krimpen van erbarmen als men de ellende afleest op de gefotografeerde gezichten van de emigranten. Maar voor velen onder hen werd de uittocht beëindigd met een happy end omdat ze in hun nieuwe Amerikaanse vaderland gastvrij werden onthaald en er hun weg hebben kunnen maken, ook dankzij hun onverdroten inspanningen.

Misschien moet aan het museum een tweede vleugel worden bijgebouwd waarin het lot en de lotgevallen worden tentoongesteld van de huidige omgekeerde stroom: de immigranten die ten alle prijze in Europa een nieuw en ander leven willen wagen. De reusachtig uitgestrekte Verenigde Staten zijn natuurlijk niet vergelijkbaar met het Europese schiereilandje, dat daar als een verfomfaaide handschoen bengelt aan het grote Aziatische continent. Bij ons is er veel minder plaats. Maar de Amerikanen hebben althans een doelmatig immigratiebeleid gevoerd ook op basis van duidelijke criteria.

Het is de hoogste tijd dat de Europese Unie hierover niet alleen nadenkt, maar ook een gemeenschappelijke politiek uitwerkt. Vandaag is Europa nog goed voor 7,6% van de wereldbevolking en over een paar decennia zakken we beneden de 5 % en is 40% van onze bevolking ouder dan 60 jaar.

Tenzij een verstandig immigratiebeleid wordt gevoerd. Maar dan moet men de ogen openen voor een hoogst onpopulaire, stemmenvernietigende evidentie: het volk – ook het Vlaamse – wordt een multiculturele bevolking, die maar een samenleving kan zijn als ze ook intercultureel wordt.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content