‘Vlaanderen ontpopt zich, met dank aan het Vlinderakkoord’

‘Dat de kritiek op de zesde staatshervorming hoofdzakelijk uit Vlaams-nationalistische hoek komt, is licht ironisch. Net zoals zij op federaal niveau bewijzen dat België hervormd kan worden, voeren zij op Vlaams niveau de zesde staatshervorming in de feiten door.’

Elk jaar viert De Vlaamse Gemeenschap op 11 juli feest. Het is een dag waarop het roemrijke Vlaamse verleden wordt herdacht en de eigen gemeenschap haar politieke autonomie viert. Twee jaar na de inwerkingtreding van de zesde staatshervorming – op 1 juli 2014 – is er reden tot feesten. De autonomie waarover Vlaanderen vandaag beschikt is niet min. In cijfers uitgedrukt gaat het over een jaarlijks bedrag van ongeveer 38 miljard euro in 2015 en 40 miljard euro in 2016. Voor de staatshervorming, in 2014, bedroeg het budget ‘slechts’ 28 miljard euro. De deelstaat Vlaanderen geeft ongeveer 6.000 euro uit per inwoner, de federale overheid 4.600 euro.

Achter deze cijfers schuilt het bewijs van een nieuwe politieke realiteit. Na de grootste staatshervorming tot dusver, is Vlaanderen nog beter in staat om dankzij haar nieuwe bevoegdheden beleid te ontwikkelen op maat van de Vlaming. De impact op de levenswandel van de Vlaming is groot: van de wieg tot in het rusthuis krijgt hij met Vlaanderen te maken. Een bloemlezing.

Vorige maand nog besliste de Vlaamse regering onder leiding van CD&V-minister Jo Vandeurzen om de kinderbijslag diepgaand te hervormen. Met de Vlaamse sociale bescherming legt hij een extra laag op de federale sociale zekerheid.

Zijn CD&V-collega Hilde Crevits werkt naarstig door aan de modernisering van ons onderwijs, waaronder ook de loopbaanonderbreking voor leerkrachten valt.

Ondertussen gaat N-VA-minister Philippe Muyters verder met het hervormen van onze arbeidsmarkt.

De Vlaamse economie, die duidelijk verschilt van de Brusselse en Waalse, verdient een beleid op maat. Een belangrijk instrument hiervoor is het overgehevelde doelgroepenbeleid. Liesbeth Homans (N-VA) van haar kant focust zich onder meer op de huurwetgeving. Ook de woonbonus werd geregionaliseerd.

Last but not least kwam ook dierenwelzijn naar Vlaanderen. U herinnert zich ongetwijfeld de (nog niet beslechte) discussie over het onverdoofd slachten.

Stuk voor stuk gaat het om thema’s die de afgelopen twee jaar de politieke agenda en bijgevolg ook het publieke debat beheersten. Terwijl op mediatiek vlak het Vlaams parlement vroeger het kneusje was, is ze nu een volwaardige evenknie van haar federale broertje. Vlaanderen ontpopt zich, met dank aan het Vlinderakkoord. En dat is niet meer dan terecht.

Deze versterkte politieke autonomie zou iedereen die Vlaanderen hoog in het vaandel draagt tevreden moeten stemmen. Nochtans hoorden we de laatste jaren veel kritiek op de zesde staatshervorming. Dat deze kritiek hoofdzakelijk uit Vlaams-nationalistische hoek komt, is licht ironisch. Net zoals zij op federaal niveau bewijzen dat België hervormd kan worden, voeren zij op Vlaams niveau samen met de coalitiepartners de zesde staatshervorming in de feiten door.

Toch is deze discussie niet meer dan een achterhoedegevecht. De essentie is dat door zes opeenvolgende staatshervormingen, op één hervorming na elke keer onder leiding van CD&V, Vlaanderen vandaag een zelfbewuste regio is geworden met een zeer omvangrijk zelfbestuur die andere Europese regio’s ons benijden.

Wat we vroeger samen deden, doen we nu voornamelijk zelf. Of we met die nieuwe bevoegdheden ook beter beleid zullen voeren, zal men in de komende jaren moeten bewijzen.

Servais Verherstraeten

CD&V-fractievoorzitter en als voormalig staatssecretaris Institutionele Hervormingen nauw betrokken bij de totstandkoming van het Vlinderakkoord.

Wouter Beke

Voorzitter CD&V en architect van het Vlinderakkoord