‘Vlaamse rand heeft nood aan meldpunt discriminatie: 40 procent inwoners met andere afkomst’

Om discriminatie te bestrijden stelt Groen voor om de meldpunten in de centrumsteden te versterken. ‘Zo’n meldpunt is een van de meest waardevolle schakels tussen het Vlaamse antidiscriminatiebeleid en de concrete problemen op straat’, schrijft Vlaams Parlementslid An Moerenhout.

Groen roept minister Homans (N-VA) op om een prioriteit te maken van de strijd tegen discriminatie. Open VLD poneerde recent nog dat discriminatie een schandvlek is in onze maatschappij. Groen gaat daarmee akkoord, en poneert vandaag in de commissie Gelijke Kansen een concreet voorstel om discriminatie beter te kunnen bestrijden. Onze partij stelt voor om de meldpunten discriminatie in de centrumsteden dringend te versterken. Ook het aantal meldpunten moet onder de loep worden genomen.

Minister Homans is minister van Gelijke Kansen, en het is haar opdracht om discriminatie en racisme te bestrijden. Bovendien is ze ook nog eens eindverantwoordelijke van de opmaak van een actieplan om radicalisering aan te pakken. Het is dan ook niet meer dan logisch dat het bestrijden van discriminatie en racisme een van haar prioriteiten dient te zijn tijdens deze legislatuur.

Klachten op basis van geloof

De meldpunten discriminatie, verbonden aan het interfederale centrum voor gelijke kansen en bestrijding van discriminatie en racisme, zijn hét instrumentarium bij uitstek voor de minister om discriminatie te bestrijden. In elke centrumstad bevindt zich vandaag zo’n meldpunt. De medewerker ervan behandelt klachten van discriminatie, brengt de discriminatie in kaart, bouwt een lokaal netwerk uit, bemiddelt bij problemen, sensibiliseert en werkt lokale beleidsaanbevelingen uit.

Een meldpunt discriminatie is een van de meest waardevolle schakels tussen het Vlaamse antidiscriminatiebeleid en de concrete problemen op straat, op het openbare vervoer, op de woonmarkt, in de horeca enzovoorts. De medewerkers van deze meldpunten bouwen een breed netwerk uit en kunnen heel gericht de problemen in hun stad aanpakken. Op basis van een klacht starten ze de dialoog tussen mensen die zich gediscrimineerd voelen en mensen die discrimineren. Zo wordt er vaak wederzijdse frustratie weggenomen. In totaal werden er 3.713 klachten van discriminatie behandeld in 2013. Daarvan waren er 37.5 procent klachten op basis van raciale thema’s, deze klachten kwamen het meeste voor, en 18.7 procent op basis van geloof.

Halle en Vilvoorde

Hoewel de meldpunten discriminatie erg waardevol werk leveren, worden zij toch onvoldoende ondersteund. De medewerkers dienen heel wat opdrachten uit te voeren. Héél belangrijke opdrachten. En toch komen zij er niet toe. Elke centrumstad heeft immers maar een halftijdse werknemer om al deze discriminatie klachten te behandelen, te bemiddelen, in kaart te brengen en op te volgen. Op uitzondering van Antwerpen en Gent, zij hebben een voltijdse medewerker. Zo’n halftijdse medewerker per centrumstad is veel te weinig. Als de meerderheidspartijen van de Vlaamse regering discriminatie echt ten gronde willen aanpakken dan moeten ze minstens beslissen om de meldpunten te versterken.

Daarnaast pleit Groen er ook voor om het aantal meldpunten discriminatie onder de loep te nemen. In de provincie Vlaams-Brabant is er bijvoorbeeld maar 1 meldpunt, en dat is te weinig. Het meldpunt bevindt zich in Leuven, maar ook in de Vlaamse Rand is er een sterke nood en vraag naar een meldpunt. In steden zoals Vilvoorde en Halle wonen er meer dan 40 procent inwoners met een andere afkomst. Een extra meldpunt in de regio Halle-Vilvoorde is dan ook niet meer dan logisch. Deze vraag wordt overigens ondersteund door de integratiediensten van Halle-Vilvoorde en de provincie Vlaams-Brabant.

An Moerenhout, Vlaams parlementslid Groen