Vervroegde federale verkiezingen zijn het beste wat ons kan overkomen

Regering-Michel © BelgaImage
Ewald Pironet

Zelfs de grootste regeringspartij geeft het toe: de fut is uit de regering-Michel.

Plotseling had iedereen het over ‘dash‘. N-VA-partijvoorzitter Bart De Wever gebruikte het woord tijdens een interview in Terzake waarin hij verdedigde wat nauwelijks te verdedigen valt: dat de regering-Michel er niet in slaagt om de zelfgecreëerde verwachtingen rond de overheidsfinanciën waar te maken. Ze kunnen nog wel worden ingelost, zei De Wever, maar ‘de dash om verder te gaan, is uit de ploeg.’ Wat dash betekent? Niet Van Dale maar het Wielerwoordenboek reikt in dit geval de bedoelde betekenis aan: het ontbreekt de federale regering aan ‘durf, kracht en doorzettingsvermogen, grinta’ om verder te gaan. Dat de voorzitter van de grootste regeringspartij het zélf zegt, is een hoogst belangrijk feit.

Niemand gelooft nog dat de regering-Michel zich zal herpakken. Hoe sneller er een nieuwe ploeg komt, hoe beter.

Eigenlijk komt De Wever ruim laat met die conclusie. Nog niet halverwege de huidige regeerperiode was al duidelijk dat de regering-Michel een jansalieachtig figuur sloeg. (Voor de liefhebbers: een jansalie is ‘iemand die alle energie en lust mist om iets goeds tot stand te brengen of iets kwaads te keren’; het woord verwijst naar salie, een rustgevend kruid.) Dat werd onmiskenbaar toen vicepremier Kris Peeters (CD&V) op 10 oktober 2016 de begrotingsonderhandelingen verliet en niet terugkeerde. De reactie van premier Charles Michel (MR) daarop was zo zwak dat hij daarna nooit meer als leider werd gerespecteerd. Zoals we toen al schreven op in Knack: ‘Het fenomeen van de hangjongeren kenden we al. Nu hebben we in de buurt van de Wetstraat te maken met hangministers. Ze houden vooral van kletsen, stoer doen en coalitiepartners schofferen. Dat er ondertussen geen beslissingen worden genomen en dat de noodzakelijke hervormingen uitblijven, deert hen blijkbaar niet.’

We hebben het voorbije decennium, met andere woorden, aldoor opgezadeld gezeten met sukkelachtige federale bewindsploegen. Zeker op het einde was de regering Verhofstadt II (2003-2007) uitgeleefd. De tussentijdse regering-Verhofstadt III (december 2007-maart 2008) stelde niets voor. De regeringen-Leterme (maart-december 2008 en 2009- 2011) en de regering-Van Rompuy (2008-2009) voerden slappe vertoningen op. En de regering-Di Rupo bestuurde maar tweeënhalf jaar. De huidige ploeg past perfect in dat rijtje, helaas.

Als de regering-Michel de rit wil uitrijden, moet ze het nog één jaar volhouden: de federale en regionale verkiezingen staan gepland op 26 mei 2019, wanneer we toch al voor het Europees Parlement naar de stembus trekken. De vraag is: kunnen we ons nog wel een jaar futloos aanmodderen permitteren? Het antwoord is nee. Vorig jaar maakte de Gentse econoom Gert Peersman op verzoek van Knack een internationale vergelijking van drie jaar economisch beleid van de regering-Michel. De conclusie luidde toen al dat we het op de zowat alle vlakken slechter deden dan de meeste Europese landen, en zeker dan onze buurlanden. Dat werd bevestigd door de economische vooruitzichten die de Europese Commissie vorige week vrijgaf. Om maar één cijfer te citeren: België is, met een groeivooruitzicht voor 2018 van 1,8 procent, op twee na laatste.

Nog niet halverwege de huidige regeerperiode was al duidelijk dat de regering-Michel een jansalieachtig figuur sloeg

Niet alleen gelooft niemand nog dat de regering zich zal herpakken, de opmaak van de begroting 2019 valt ook samen met de eindspurt naar de lokale verkiezingen. Die zullen de spanningen sowieso nog doen oplopen, en in die omstandigheden mag je geen ernstige begroting meer verwachten. Het beleid zal de rest van de regeerperiode navenant zijn.

Vervroegde federale verkiezingen zijn het beste wat ons kan overkomen. Dan kan blijken hoe de kiezer een en ander beoordeelt en welke coalitie er kan worden gevormd. Zelfs als dat dezelfde zou zijn als de huidige, zou dat met andere ministers zijn. Zij zouden een nieuwe start kunnen nemen en – mét dash – de noodzakelijke hervormingen doorvoeren. Hoe sneller die nieuwe ploeg er komt, hoe beter. Geeft de regering-Michel er vóór begin september de brui aan, dan kunnen de federale en de lokale verkiezingen samen plaatshebben op zondag 14 oktober.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content