Uur van de waarheid nadert voor politici

Bij de lijstvorming worden carrières gemaakt en gekraakt. De electorale koorts stijgt zienderogen.

Frank Deboosere liet ons recent weten dat de afgelopen klimatologische winter (december-februari) met gemiddeld 6,3 graden de op één na zachtste was sinds het begin van de metingen in 1833. Er waren ook maar drie vorstdagen, zelfs maar één sneeuwdag en de zonneschijnduur was abnormaal hoog.

De politieke winter verliep dan toch enigszins minder zacht, in bepaalde gevallen zelfs ijzig koud. Bij alle partijen valt de lijstvorming stilaan in haar laatste plooi. Moeilijk was het. Door de ingekrompen Senaat nog moeilijker dan vroeger. De plaatsjes waren peperduur. Voor 25 mei worden er bij de lijstvorming dan ook al heel wat carrières gemaakt en gekraakt. Bij sommigen hoor je een zucht van opluchting, bij anderen is er sprake van een blikseminslag bij heldere hemel. Bij partijen die uitgaan van een krimpscenario worden er zelfs heel harde noten gekraakt.

Politici als Fientje Moerman, Bruno Tuybens, Dalila Douifi,… weten er alles over te vertellen. Ze worden – politiek vernederd – de kurkdroge woestijn ingestuurd. Het wordt, zeker voor diegenen die geen uitvoerend mandaat lokaal hebben, trouwens een barre tocht. Veel politieke oases aan de horizon vallen er immers niet te bespeuren. Los van de gemeente- en provincieraadsverkiezingen van 2018 wordt het ‘uitzweten’ tot de verkiezingen van 2019. Pas dan volgt eventueel een nieuwe kans. De samenvallende verkiezingen zorgen voor een quasi onoverbrugbare periode.

Wat valt er nog op? Bepaalde familienamen (De Croo, Van Besien, Michel, Tobback, De Padt, De Block, De Clercq,…), waarover er de jongste tijd heel wat te doen was, doen het opnieuw meer dan behoorlijk goed. Niet alleen het grossieren in ‘familienamen’ valt op. Het aantrekken van bekende figuren (o.a. Michel Verschueren) biedt eventueel ook perspectieven. Niet alle nieuwkomers bieden echter garantie op succes. Het is aan de kiezer om te oordelen of ze zich al dan niet laten verleiden. In de partijhoofdkwartieren waar de lijsten worden samengesteld, wordt soms te snel gedacht dat de mensen die zij omarmen ook de samenleving als geheel kunnen bekoren.

Het politieke weer voor 25 mei is momenteel nog in nevelen gehuld. Pas in de loop van de dag zal de politieke weerkaart haar geheimen prijsgeven en ingekleurd worden. Diegenen die op een moeilijk verkiesbare plaats staan, voelen de bui al hangen. Anderen, de zege binnen handbereik vanop een verkiesbare plaats, zoeken stilaan een plek onder de zon en dromen al dan niet stilletjes van een ministerportefeuille.

De electorale mallemolen draait ondertussen op volle toeren. We hebben als kiezer ons deel al gehad. We mogen ons stilaan, incognito, met hangende mondhoeken, cannabis-rokend en naar eerbiedwaardige blote ruggen kijkend opmaken voor een hopelijk inhoudelijk sterke campagne. Sommige partijen doen hiertoe al volop verwoede pogingen. Het siert hen. Straks hebben we misschien zelfs toch nog berekende partijprogramma’s. Of het veel kiezers oplevert, is natuurlijk een andere vraag. Een duidelijke inhoudelijke vertaalslag naar de kiezer is op haar plaats. Sterke inhoudelijke boodschappen dreigen immers verloren te gaan wegens niet begrijpelijk voor de kiezer. De media moeten hierbij zeker een rol vervullen. Ze kunnen de kiezer immers gidsen door het kluwen van al dan niet haalbare voorstellen.

De electorale koorts stijgt zienderogen. De onzekerheid knaagt. Wat heeft de politieke weervrouw of weerman voor ogen? Niemand weet het. Politicologen niet, de media niet, wellicht zelfs Madame Soleil niet. Politici en politieke partijen staan echter voor het uur van de waarheid. Wordt N-VA incontournable? Haalt CD&V 20%? Ronden Groen en Vlaams Belang de kaap van 10%? Wordt De Block de populairste? Doen de socialisten het beter dan in de peilingen? Komt Mertens in het parlement? Een al dan niet zwakke storing trekt in de loop van de dag over het land, zal Frank Deboosere zeggen. Hier en daar wordt er nevel gevormd, gaat hij verder. Welke coalitie wordt er immers gevormd? Het wordt bibberen – en deze keer niet van de koude – tot het verlossende moment.