Simon Demeulemeester

Trend van 2014: Zalig Zij De Ondernemer

Alles komt altijd terug. Toch kenmerkt elk jaar zich met opvallende trends. Onze redactie maakte een eigenzinnige selectie. Bijvoorbeeld: de heiligverklaring van de ondernemer.

Alles komt altijd terug: de geschiedenis – of de mens – herhaalt zich. Toch kenmerkt elk jaar zich door opvallende trends. Redacteurs van Knack en Knack.be maakten een eigenzinnige selectie.

Vandaag: de heiligverklaring van de ondernemer.

Het kan snoeverig overkomen, en dat is het ook, maar aan mijn feestdis zitten ook deze eindejaarsperiode weer enkele Ondernemers (Groei zij met Hen). Inderdaad: ik ken Er. Ik kan Ze bellen, zelfs tutoyeren.

Diep vanbinnen wisten we het natuurlijk allemaal al langer: de Ondernemer (Een Lage Loonkost zij met Hem) is de wolk waaruit ons dagelijks manna valt. Toch was het goed dat dat in 2014 nog eens luidkeels diets werd gemaakt. Vooral op sociale media dan, die mijnschacht vol opgefokte kanaries. Zinnetjes als ‘…ondernemers, de basis van onze welvaart, …’ overspoelden Facebook. Hashtags met daarin ‘de Ondernemer’ (Zuurstof Voor Zijn Onderneming zij met Hem) klommen pijlsnel op in de trending topics van Twitter. Ook al kreeg de Ondernemer (Een Slanke Overheid zij met Hem) geen Nobelprijs of vermelding in de Hall of Fame: 2014 was Zijn/Haar jaar.

Genoeg geschertst. 2014 was een jaar van veel polarisering. Daar had ‘de moeder aller verkiezingen’ uiteraard alles mee te maken. Niets nieuws echter: polarisering heeft al vele jaartallen gekleurd, of verziekt. Zo was er 2001, meer bepaald 9/11 van 2001: het jaar waarin de messen gewet werden tussen de ‘Vrije Wereld’ en ‘de As van Het Kwaad’. Of, lokaler: in 2004 kon een extreemrechtse partij ondanks een veroordeling wegens racisme 1 op 4 Vlamingen overtuigen. Wat wel bijzonder was in deze aflevering: de heiligverklaring van de ondernemer.

De campagne voor 25 mei was dan ook heel economisch: onze pensioenen, de uitkeringen, langer werken, loonkost, … Evident dat dan de breuklijn tussen kapitaal en arbeid nog eens van onder het stof wordt gehaald – hoezeer die ook is geëvolueerd. Wie had gehoopt dat na het schudden van de kaarten het spel rustiger gespeeld zou worden, was er snel aan voor de moeite. Er werd meteen ingebeukt op de nog te vormen meerderheid door de nog te vormen oppositie, en vice versa.

De beide partijen werden daarbij aangevoerd door hun cheerleaders. Voor de toekomstige ‘Zweedse’ partijen waren dat de werkgevers, verenigd in organisaties zoals VOKA – ooit door Bart De Wever schertsend ‘mijn baas’ genoemd. De socialistische partijen balden samen met hun ‘gewapende arm’ de geheven vuist, met we ze voor 25 mei ook al samen stonden te springen. Want: ‘Al wie da niet spring is N-VA!’ Eenmaal de regering gevormd en het regeerakkoord gecommuniceerd, ging de polarisering verder.

Heiligverklaring hoeft niet per se slecht te zijn. Jammer genoeg heeft sacralisering een gevaarlijke schaduwkant: verkettering.

Op sociale media sloeg het pro-ondernemer-zijn snel om naar een bijwijlen virulente afkeer voor al wie dat niet is. Met de hete herfst ging de verkettering echt door het dak. Pieter Timmermans van het VBO vond het zelfs nodig om op 6 november, dag van de nationale betoging die 120.000 man op de been bracht, een tweet te retweeten waarin stond: ‘De sossenbonden en hun gepeupel’. Daarop aangesproken, klonken lauwe excuses op de radio. Collega Kevin Van der Auwera wierp daags na die betoging terecht op dat de ‘ongelukkige uitspraken van dergelijke toplui’ (zoals ook ACOD-voorman Jean-Pierre Goossens) wellicht meer kwaad deden voor het sociaal overleg dan het betreurenswaardige geweld op die intussen beruchte betoging.

Uiteraard wil niemand een samenleving waarin ondernemerschap verdacht gemaakt wordt als hebzucht. Uiteraard zien ondernemers het scheppen van banen niet als spijtig neveneffect van hun ‘winstbejag’. Uiteraard hebben we een flink stuk van onze welvaart aan het lef, de hersenen en het zweet van de patroons te danken.

Even uiteraard zijn de vakbonden geen misdaadsyndicaten die enkel uit zijn op het vullen van hun zakken. Even uiteraard zijn werklozen geen pathologische luiaards. Even uiteraard hebben we een flink stuk van onze welvaart te danken aan de eelt op de handen van de arbeider, de muisarm van de lagere bediende en de stress van de leerkracht die het dagelijks moet opnemen tegen hordes puberende hormonen en afgeladen volle kleuterklassen.

Kunnen we dus in 2015 weer Rode Duivels-gewijs voor elkaar supporteren: tous ensemble?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content