Yves De Pauw schreef, coregisseert en speelt Titus, naar Shakespeares Titus Andronicus (1593). Met veel bloedbloedbloedbloed.
‘We hadden zin in bloedvergieten! (lacht) Met actrices Iris Van Cauwenberghe en Hanne Torfs – samen vormen we Compagnie Lodewijk/Louis – droomde ik van een wraaktragedie die vertrekt van de vraag: “Hoe ver kun je een mens drijven alvorens hij breekt en tot beestachtige wraak overgaat?” Marc Maillard van figurentheater FroeFroe stelde voor om samen te werken, en die kans grepen we. Dankzij FroeFroe kunnen we uitpakken met rondvliegende lichaamsdelen, grijnzende latexpoppen en veel – ik citeer mijn regieaanwijzing -‘bloedbloedbloedbloed’. Zo behouden we onze absurde Monty Python-kant te midden van het drama.
Acteur Benny Claessens zei in dit blad dat wie Shakespeare wil opvoeren, dat in The Globe in Londen moet doen. Wat denkt u?
De Pauw: Als je een Shakespeare als een museumstuk beschouwt, is dat de beste optie. Maar Titus is een nieuw verhaal waarvoor Titus Andronicus de inspiratiebron is. Ons verhaal speelt zich niet af in het oude Rome, maar kan in om het even welke hoofdstad plaatsvinden. Onze generaal Titus is ook zachter. De man vocht voor rust en vrede. Het enige wat hij nog wil, is met zijn kleinzoon Luciusje spelen. ‘Waar hebben w’anders godverdomme voor gevochten?’ zegt hij. Maar daar steekt keizerin Tamora een stokje voor. Zij wil haar zoon wreken, die door Titus gedood werd. Titus bewaart zijn kalmte, totdat Tamora aan zijn dochter Lavinia raakt… Dan slaan de stoppen door.
We gebruiken gruwel zoals Quentin Tarantino in zijn films geweld inzet: het is grappig, relativerend én verontrustend
De foto’s tonen hoe die scène zelfs de koorzangers van Brussels Experimental doet gruwen.
De Pauw: (grijnst) Hopelijk blijven ze elke keer zo kijken. Naast dit zestienkoppige, semiprofessionele koor staat ook hiphopper Mike De Ridder (van NoMoBS, nvdr.) op de planken. Die livemuziek en de locatie – een braakland in Berchem – geven extra kleur aan het spel. Het maakt dit stuk ook aantrekkelijk voor jongeren. Daar werkte ik ook achter de schrijftafel aan. Ik behield de versvoet en schreef de tekst dus in vijfvoetige jamben, met een taal die ‘explosief poëtisch’ en ‘brutaal komisch’ is. Voorbeeldje? Tamora’s bedreiging aan Luciusje: ‘Ik ruk uw darmen uit uw lijf en hang er u aan op, bescheten kuttekop.’
Titus moet je een voldaan gevoel geven. Je zult lachen, huilen en prachtige scènebeelden zien die geestig én tragisch zijn. We gebruiken gruwel zoals Quentin Tarantino in zijn films geweld inzet: het is grappig, relativerend én verontrustend. We doen dat zonder gezaag of geklaag want we zijn, om het in Titus’ taaltje te zeggen, geen ‘bende chicaneurs’. (lacht)
In september regisseert u met Ten oorlog nog meer Shakespeare. Waarom?
De Pauw: Omdat shakespeareaanse verhalen vandaag zo ongemakkelijk dichtbij komen. De scènes waarin handen en hoofden afgehakt worden in Titus Andronicus, zie je nu in de YouTube-filmpjes van IS. Dat houdt ook jongeren bezig, deels onbewust. Zij koesteren een voorliefde voor zulke verhalen. Het succes van series als The Hunger Games en Game of Thrones bewijst dat.
Ten oorlog kadert in de herdenkingen van ’14-’18. Met Compagnie Gardavoe breng ik het laatste deel van de bewerking van Tom Lanoye van Shakespeares koningsdrama’s. We doen dat niet met bloedbloedbloedbloed, maar op het water van de Spiegelvijver in het stadspark van Aalst, aangelegd tijdens de Eerste Wereldoorlog. l
Titus van Compagnie Lodewijk/Louis en FroeFroe, première op 16 augustus tijdens de Zomer van Antwerpen en daar te zien tot en met 26 augustus; volgend jaar op tournee.
Ten oorlog van Compagnie Gardavoe, van 12 tot en met 23 september in het Stadspark van Aalst.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
