Peter Casteels

‘Televisiepresentator Lieven Van Gils te kijk zetten, valt daaraan eer te behalen?’

‘Ik ben niet erg goed in het schrijven over wat me lief is’, bekent columnist Peter Casteels.

Weverke’, was het antwoord op de vraag die al even boven het gesprek hing. De lentezon scheen, de glazen rosé waren halfvol, en ik vroeg me hardop af of er misschien nog iemand te vinden was tegen wie ik een column kon schrijven. Zelf dacht ik aan Tom Lanoye. De belangrijkste schrijver van Vlaanderen probeert zich al even in de media te werken om zijn laatste roman, die de vorige herfst verscheen, een tweede kans te geven. Naar het schijnt verkoopt Zuivering voor geen meter.

Of ik wist dat Lanoye daarom onlangs ook in Knack was opgedoken? En valt er wel plezier te maken rond een schrijver op zijn retour?

‘You are defined by your enemies’, had hetzelfde gezelschap me laten weten nadat ik voor de tweede keer over onafhankelijke boekhandelaars had geschreven. ‘Een paar zelfstandigen die van geen hout pijlen weten te maken’: het is geen tegenpartij waarmee je gezien wilt worden.

Televisiepresentator Lieven Van Gils te kijk zetten, valt daaraan eer te behalen?

Maar wie dan wel?

‘Die column over Guy Cassiers van vorig jaar was aardig’, was, na een stilte waarin ik uitgebreid van mijn glas kon drinken, het antwoord. Het lag er misschien aan dat we achter de Bourla zaten. Maar inderdaad, die column over de Franse officier in de orde van kunsten en letteren is de enige waarvoor ik achteraf een compliment van Guido Lauwaert heb gekregen. ‘Aan de andere kant: Guy wie? De meeste lezers van Knack kennen zijn vader Jef waarschijnlijk nog altijd beter dan de artistiek directeur van het Toneelhuis.’

Waarom ik trouwens niet eens iets over Frank Aendenboom schreef? Ik zag hem graag spelen. Hij was een van de acteurs die van Lili en Marleen – hoe vaak F.C. De Kampioenen ook zal worden heruitgezonden – de beste Vlaamse sitcom maakte. Maar ik ben niet erg goed in schrijven over wat me lief is.

Een mediamagnaat dan maar? Wouter Vandenhaute is ondertussen zelf gaan lopen bij Woestijnvis. Over het labyrint News City van Christian Van Thillo is deze column al gegaan. Televisiepresentator Lieven Van Gils te kijk zetten, valt daaraan eer te behalen? Hoewel hij zichzelf een interviewer noemt, is het nog geen uitgemaakte zaak of hij wel vragen aan zijn gasten stelt of slechts een gesofisticeerde vorm van instemmend knikken beoefent. Zelfs de vriendelijkste Knack-redacteur wordt tot wanhoop gedreven als hij Van Gils op televisie ziet. Naar zijn programma kijkt elke avond een veelvoud van het aantal lezers van Lanoye. Maar om nu boos te worden van dat goeiige amateurisme?

Nee, dán Bart De Wever. Zelfs in de cultuurcolumn van een boulevardblad. Daar kan geen culturo tegen op.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content