Monica De Coninck (SP.A)

Stresstest voor bedrijven: ‘Pesterijen tussen Groen en Unizo lossen niets op’

Monica De Coninck (SP.A) Kamerlid voor SP.A

De kleine boksmatch tussen Wouter Van Besien en Karel Van Eetvelt over burn-out bezorgde me een klein stressmoment, zegt minister van Werk, Monica de Coninck.

De partij Groen pleit voor de invoering van een stresstest voor bedrijven om burn-outs te voorkomen. De arbeidsmarkt zit met een structureel probleem en dit vraagt om structurele oplossingen, zegt partijvoorzitter Wouter Van Besien. Ondernemersorganisatie Unizo reageert afwijzend op het voorstel. ‘Vaak zijn er externe en private redenen voor burn-out, maar van Groen moeten de werkgevers betalen’, zegt Karel Van Eetvelt.

Sommigen zouden over een arbeidsongeval durven spreken. Dat gaat de werkgever zowaar geld kosten. Toegegeven: Ik maak dezelfde karikatuur die zij ervan maken. Groen probeerde burn-out het label arbeidsongeval mee te geven en Unizo maakte meteen de rekening van de stresstest. En bij dat zwartepieten lijkt me niemand gebaat noch de werknemer, noch de werkgever. Bovendien is de realiteit complexer.

Met de aanpassing van de oude pestwet – over pesten op het werk – naar een moderne wet op de psychosociale lasten verankerde ik burn- out in het HR-beleid van een bedrijf. In het belang van de gezondheid van de werknemer, in het belang van de productiviteit van de werkgever en dat zonder meerkost. Een onderneming moet bijvoorbeeld een risicoanalyse opstellen die toelaat preventief te werk te gaan. De preventieadviseur krijgt de rol van een vertrouwenspersoon en men hoeft niet meer langs de baas om een probleem aan te kaarten.

Dit beleid is er gekomen omdat de cijfers effectief aangeven dat stressziekten alsmaar toenemen. Op elk niveau. Het kan de winkelgerante overkomen, het kan de postbode overkomen, het kan de leraar, de kinderverzorgster en de ceo overkomen. Maar het is geen abrupt gebeuren, zoals een arbeidsongeval dat is. Iets dat plots en ondanks jezelf of je omgeving je te beurt valt.

Zowel Van Besien als Van Eetvelt introduceerden de schuldvraag, alsof het culpabiliseren iets zal oplossen. De realiteit is veel complexer en het dient gezegd dat noch de werknemer, noch de werkgever eenzijdige schuld treft. Overmatige stress die tot burn-out leidt is een sluipend gif dat binnensijpelt langs de wegen van de werk- en de privesituatie. Niet iedereen is even weerbaar of blijft zijn gans leven lang even weerbaar ten aanzien van de complexiteit in dit leven. Men komt rood aangelopen op werk toe, gewoon omdat de ochtendlijke drukte, thuis en in het verkeer, het nauwelijks mogelijk maakt om tijdig de dag te starten. En dit dag na dag. In het weekend moet het huishouden dan gedaan worden, gekookt voor de vrienden, fietstochtjes gemaakt worden met de maten en de laatste dvd-reeks bekeken worden. En die smartphone blijft aanstaan want de baas ging nog wat nota’s doormailen om te bekijken voor maandag.

Die 24-uurs drukte legt de lat heel hoog, soms veel te hoog. Het is eenieder zijn verantwoordelijkheid om daar verstandig en oplossingsgericht mee om te gaan. De schuld bij een ander leggen is gemakkelijk, maar lost nu eens werkelijk niets op. Integendeel, dat is een rondje pesten en dat veroorzaakt veel stress.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content