Wim Distelmans is professor in de palliatieve geneeskunde aan de Vrije Universiteit Brussel.
Zijn er objectieve feiten om uit te maken of iemand het recht heeft om te gaan? Euthanasie kan vandaag alleen op verzoek van de patiënt en als er sprake is van ondraaglijk fysiek of psychisch lijden. Maar wat als die patiënt niet (meer) bij machte is om dat verzoek te uiten?
Hebt u een originele of relevante vraag voor Wim Distelmans? Mail ze naar mijnvraag@knack.be. En maak kans op twee filmtickets!
Vergeet zeker niet om uw naam en adres te vermelden zodat wij u uw prijs kunnen bezorgen.
Professor Wim Distelmans (1952°) is een van de belangrijkste grondleggers van de euthanasiewet in ons land. Die werd ingevoerd onder de paarsgroene regering Verhofstadt I in 2002 en is momenteel het onderwerp van hoorzittingen in de Senaat. We zijn nu meer dan tien jaar later. In hoeverre beantwoordt de wet nog aan de geest van onze tijd?
Aartsbisschop André Léonard is namens de Kerk alvast tegen het uitbreiden ervan. Kinderen en mensen met dementie zijn kwetsbare groepen die we moeten beschermen, zegt hij.
En Distelmans? Die is kankerspecialist en professor in de palliatieve geneeskunde aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij doceert er een gelijknamig vak, is er titularis van de leerstoel ‘Waardig Levenseinde’, en staat in het parlement aan het hoofd van de Federale Commissie Euthanasie.
Distelmans studeerde onder meer tropische geneeskunde. Na zijn studies begon hij met onderzoek naar tropische ziekten, later kwam hij terecht bij kankeronderzoek. In het zinloos afzien van kankerpatiënten zonder uitzicht op genezing, ligt de kiem van zijn later engagement.
Zijn pionierswerk voor de erkenning van palliatieve zorg en het recht op euthanasie leverde hem talloze onderscheidingen op, waaronder de Arkprijs van het Vrije Woord in 2003.
Of hij zelf al een wilsbeschikking heeft geschreven? ‘Ja’, zegt Distelmans.
‘Ik heb gevraagd mijn leven te beëindigen als ik me niet meer van mezelf en mijn omgeving bewust ben. Ik wil niet dat anderen gaan beslissen waar ik geplaatst word, hoe mijn dag ingedeeld wordt en wat ik te eten krijg.’
Distelmans is onder meer de oprichter en voorzitter vzw LEIF (LevensEinde InformatieForum), en was onlangs ook betrokken bij het veelbesproken levenseinde van de tweelingbroers Marc en Eddy Verbessem. Zij waren doof en werden geleidelijk blind, en ervoeren dat als ondraaglijk psychisch lijden.
Distelmans woont ongehuwd samen en heeft twee kinderen. Hij houdt van reizen, koken en noemt zichzelf een filmfanaat. Dan heeft hij ongetwijfeld Mar Adentro (2004) en Tot Altijd (2012) gezien?
