Stadsdossier Gent: De ondergang van de Gentse CD&V

Bijna een kwarteeuw nadat ze uit de coalitie werden geknikkerd, hebben de Gentse christendemocraten zich nog altijd niet herpakt. Integendeel.

Zo goed als alle hoofdrolspelers zijn ondertussen van het toneel verdwenen. Op 14 oktober wordt de Gentse CD&V-lijst dan maar door Veli Yüksel getrokken. Officieel wordt het Vlaams Parlementslid geacht de meubelen te redden, maar geen CD&V’er die daar echt in gelooft. Vierentwintig jaar nadat het paarse bestuur in Gent uit de startblokken schoot, zijn de christendemocraten er op sterven na dood.

Een van de belangrijkste problemen is dat de partij in Gent nooit meer een valabele kandidaat-burgemeester heeft gevonden. Nochtans zat er lange tijd een parlementslid in de fractie: Tony Van Parys. Maar die werd niet door al zijn partijgenoten gesteund. Vandaag beweren velen zelfs dat hij een grote verantwoordelijkheid draagt voor de aanhoudende impasse.

‘Tony kende zijn dossiers niet’

‘Al meer dan twintig jaar lang moet de partij buigen, afhankelijk van het parcours van Tony’, zegt een partijgenoot. ‘In Gent mocht niemand anders opstaan die kans zou kunnen maken op een parlementair mandaat.’ Anderen verwijten Van Parys, die tot de rechtervleugel van zijn partij behoort, dan weer dat hij nooit voluit voor Gent heeft gekozen. Hoewel hij zich in Brussel een zeer degelijk parlementslid toonde, maakte hij allesbehalve indruk in de gemeenteraad.

‘Omdat hij zijn dossiers amper kende’, klinkt het. ‘Die interesseerden hem ook niet. Tony had zijn gemeenteraadszitje in de eerste plaats nodig om zijn lucratieve mandaat in de raad van bestuur van Dexia te kunnen behouden.’

ACW, de ‘enige georganiseerde groep binnen CD&V Gent’

Ondertussen probeerde het ACW van de situatie gebruik te maken om zijn macht binnen de Gentse CVP te vergroten. ‘Iedereen die naar voren werd geschoven, moest van ACW-signatuur zijn’, zegt Isabelle De Clercq, die zeventien jaar lang voor de christendemocraten in de gemeenteraad zat. ‘In plaats van de hele partij te helpen, richtten de leiders van het ACW zich uitsluitend op een paar uitverkorenen: mensen die bereid waren hun richtlijnen te volgen. Of ze ook geschikt waren, deed er niet toe. En dat is eigenlijk nog altijd zo. Daardoor zijn er in de loop der jaren heel wat goede krachten weggejaagd of zelfs geliquideerd.’

Pure onzin, vinden de plaatselijke ACW’ers. ‘Als men beweert dat het ACW de voorbije jaren te veel invloed heeft gehad, dan is dat alleen maar omdat het de enige georganiseerde groep binnen CD&V Gent was en is’, zegt Guido De Wilde, voormalig voorzitter van CVP Gent-Eeklo.

Gent was geen prioriteit

In de loop van de jaren deed de nationale partijtop van de christendemocraten ook opvallend weinig inspanningen om de Gentse afdeling uit het slop te helpen. Verkiezing na verkiezing lieten de opeenvolgende partijvoorzitters de op één na grootste stad van Vlaanderen aan haar lot over. Gent was simpelweg geen prioriteit.

Nu staan de christendemocraten traditioneel sterker in landelijke gebieden dan in de grote steden. Alleen lijken ze zich daar wel erg makkelijk bij neer te leggen. ‘CD&V heeft de steden gewoon opgegeven’, zegt het Gentse gemeenteraadslid Matthieu Dierckx. ‘In Brussel zijn ze er blijkbaar van overtuigd dat we daar niets meer te zoeken hebben. Maar ze vergissen zich: de fenomenen die je vandaag in de steden ziet, duiken morgen onvermijdelijk ook in landelijke gebieden op.’

Over de score op 14 oktober durft niemand vandaag echt te speculeren. Al hopen sommigen bijna dat het echt desastreus wordt. ‘Onze partij is nu in het stadium beland dat ze eerst de bodem moet raken – en daar zitten we echt niet ver meer af’, klinkt het. ‘Daarna pas zal CD&V in Gent een nieuw begin kunnen maken. Of helemaal verdwijnen natuurlijk.’

Ann Peuteman