Peter Vanvelthoven en John Crombez

‘Sleurs lijkt staatssecretaris voor fraudebevordering in plaats van bestrijding’

Peter Vanvelthoven en John Crombez Parlementsleden voor SP.A

‘Het voorstel van staatssecretaris voor Fraudebestrijding Elke Sleurs (N-VA) om het plafond voor cash-betalingen op te trekken tot 7.500 euro is niet in het belang van gewone consumenten en handelaars’, schrijven SP.A’ers Peter Vanvelthoven en John Crombez.

7.500 euro. Herinnert u zich nog de laatste keer dat u zo’n bedrag cash op zak had om een aankoop te doen? Wij ook niet. Voor wie is dat eigenlijk nodig? In elk geval niet voor de gewone consument en evenmin voor al die ondernemers die het spel volgens de regels spelen. Als ze al met cash werken dan is dat met bedragen die gemiddeld onder de 50 euro liggen en bij grote aankopen kiezen ze allemaal voor elektronisch betalen. Dat is niet alleen veiliger maar ook praktischer, voor beide partijen.

Bovendien zijn de kosten voor het gebruik van cash voor alle gebruikers – banken, bedrijven en burgers – zeer hoog. De Nationale Bank schat de totale kost van cashbetalingen voor de hele samenleving op bijna 20 miljard euro per jaar, oftewel 0,5% van ons BBP. En dat is zonder de impact van fraude en witwas mee te rekenen. Het optrekken van het plafond voor cash-betalingen van 3.000 naar 7.500 euro komt er dan ook niet in het belang van gewone consumenten en handelaars. De vraag dringt zich op wiens belang mevrouw Sleurs dan wel denkt te dienen met het terugdringen van deze antifraudemaatregel.

Stap terug in de tijd

Met haar voorstel kortwiekt mevrouw Sleurs alleszins haar eigen opdracht “fraude bestrijden”, tegen de maatschappelijke consensus en de algemene Europese trend in. Wat staatssecretaris Sleurs voorstelt, is niets minder dan een flinke stap terug in de tijd. Een tijd waarin witwassen en betalingen met zwart geld ongemoeid werden gelaten, een tijd waarin fiscale en sociale fraudeurs vrij spel kregen. Wat deze federale regering en haar staatssecretaris voor fraude(bestrijding) nu eigenlijk zeggen is: “Doe maar voort, we geven jullie zelfs nog wat meer bewegingsruimte.” Op die manier lijkt ze bijna een staatssecretaris voor fraudebevordering in plaats fraudebestrijding te worden.

Als je de zwarte economie wil bestrijden en eerlijke ondernemers écht wil beschermen en belonen, moet je de bewegingsruimte voor fraude net inperken. Het ontmoedigen van betalingen in contanten en het aanmoedigen van elektronisch betalen, verhoogt immers de transparantie van het economisch verkeer en maakt de mogelijkheden om te frauderen kleiner. Zo toont onderzoek aan dat een toename van elektronische betalingen, en dus een afname van contante betalingen, van gemiddeld 10% per jaar – over een periode van 4 jaar – kan leiden tot een daling van de ondergrondse economie met 5%. Daar heeft iedereen baat bij: de klant, eerlijke ondernemers én een overheid met meer middelen om te investeren.

Financiering van terrorisme

En daar blijft het niet bij. In haar nieuwe voorstel van richtlijn om “witwassen van geld en de financiering van terrorisme” te bestrijden benadrukt de Europese Commissie dat we contante betalingen absoluut moeten beperken. U leest het goed: de bestrijding van terrorisme. Dit gaat dus een pak verder dan alleen maar huis-, tuin- en keukenfraude.

Tot slot is het terugdringen van de cash-economie ruimer dan het cash-verbod alleen. Het gaat er ook om de toegang voor consumenten tot elektronisch betalen te verruimen. Iedereen zou het recht moeten krijgen om relatief grote bedragen (bijvoorbeeld meer dan 50 euro) niet in contanten te hoeven betalen. Waarom moedigen we handelaars niet aan een elektronische betaalautomaat aan te schaffen door ze een duwtje in de rug te geven? De overheid kan een inspanning leveren door de installatiekosten 150% fiscaal aftrekbaar te maken. Unizo zou een groepsaankoop kunnen organiseren voor leden die willen investeren in een betaalterminal. De bankensector zou daarbij een zeer actieve rol kunnen opnemen.

België geen buitenbeentje

Kortom, er zijn heel veel goede redenen om het cash-gedeelte van de economie terug te dringen. Precies daarom werd de beperking op contante betalingen verstrengd tijdens de vorige legislatuur: de drempel werd stapsgewijs teruggebracht van 15.000 euro in 2011 tot 3.000 euro vanaf 2014. En in tegenstelling tot wat deze federale regering beweert, is België daarmee geen buitenbeentje. In Italië, Portugal en (binnenkort) Frankrijk zijn cash betalingen gelimiteerd tot 1.000 euro, in Griekenland ligt de grens op 1.500 euro, in Spanje op 2.500 euro.

Als het van mevrouw Sleurs afhangt, krijgen de fraudeurs dit jaar een heel mooi cadeautje van de Sint. Wie eerlijkheid hoog in het vaandel draagt, blijft daarentegen in de kou staan.

SP-A-politici Peter Vanvelthoven en John Crombez

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content