Ann Peuteman

‘Seksuele opvoeding is meer dan een schaal condooms in de badkamer zetten’

Seksuele voorlichting op televisie moet een leemte in het onderwijs opvullen. Of is het eerder in de opvoeding? ‘Ouders gaan er wel erg vlot vanuit dat hun kinderen toch alles al weten’, schrijft Knack-redactrice Ann Peuteman. ‘En dus vergeten we hen de essentie uit te leggen: waarom we toch zo graag vrijen.’

'Seksuele opvoeding is meer dan een schaal condooms in de badkamer zetten'
© /

Je tong is geen zwaard en ook al geen wasmachine. Dus ram je hem niet keihard in de mond van je lief en begin je er ook niet op volle toeren rondjes mee te draaien. Pasklaar advies van dokter Bea in de eerste aflevering van het gelijknamige voorlichtingsprogramma op Ketnet afgelopen vrijdag. De uitzending zou een grote leemte in het onderwijs opvullen. In de seksuele voorlichting op school doen ze maar wat, beweren seksuologen allerhande steeds luider, en die lessen zijn doorgaans ook niet meer van deze tijd. Als je niet het geluk hebt dat je kinderen leskrijgen van een leerkracht met een bovengemiddelde dosis lef en creativiteit, riskeren ze het te moeten stellen met een veredelde biologieles op basis van dwarsdoorsnedes van teelballen en schedes. En een vat vol waarschuwingen natuurlijk. Niet te vroeg beginnen! Je niet onder druk laten zetten! Condooms gebruiken! En de pil!

Seksuele opvoeding is meer dan een schaal condooms in de badkamer zetten

Foei, onderwijs. Of toch niet? De vraag is of het wel (alleen) de scholen zijn die hier in gebreke blijven. Uiteindelijk zijn er betere omstandigheden te bedenken om het over een vrijpartij te hebben dan in een klas met twintig onzekere, giechelende, door hormonen overmande pubers. Zou het kunnen dat wij, ouders, die taak net iets te graag op juffen en meesters afschuiven?

Jaren geleden ging ik – zelfverklaarde ruimdenkende moeder – met mijn zoon, die toen ergens halfweg de lagere school zat, naar een expo over seksualiteit in Technopolis. Wars van alle taboes, zo wilde ik hem opvoeden. Dus liepen we daar door die interactieve tentoonstelling. Ik de hele tijd luid explicerend en hij met een opvallend ernstig gezicht. Achteraf in de auto vroeg ik hem of hij ook nog iets had bijgeleerd – al kon ik me niet voorstellen wat, want hij wist alles natuurlijk al. ‘Ja hoor, mam’, antwoordde hij. ‘Ik wist niet dat mensen dat ook doen omdat het lekker is.’ Daar had ik niet van terug. In al mijn progressieve openhartigheid was ik vergeten hem ervan op de hoogte te brengen dat mensen vooral vrijen omdat ze daar zo ontzettend van genieten. In plaats daarvan had ik hem al op jonge leeftijd op het hart gedrukt dat er niets vies is aan seks, dat het niet uitmaakt of je met jongens of meisjes vrijt en dat je altijd moet checken of de ander het ook echt wil. Maar de essentie was ik dus vergeten.

Net omdat we denken dat onze wereldwijze kinderen, met hun tablets en smartphones, alles toch al weten, maken we ons er soms te vlot vanaf. ‘Je weet dat je me altijd alles kan vragen, hé’, zeggen we dan. En we leggen ook niets verhullende voorlichtingsboeken binnen handbereik en zetten een schaal vol condooms in de badkamer zodat het niet opvalt als er eentje uit verdwijnt. Maar ondertussen blijven onze tieners wel met hun vragen zitten. Dus mailen ze – in he beste geval – naar Awel of kijken ze naar aangebrande filmpjes op het internet waar ze niet bepaald een realistisch beeld van seks aan overhouden.

De grootste kracht van dokter Bea is wellicht dat ze niet bang is om uit te leggen dat kussen soms zalig is, maar bijwijlen ook een beetje vies of oersaai. Laat dat nu net zijn wat ouders niet durven: hun kinderen vertellen dat seks de ene keer heerlijk en magisch is en de andere keer knullig of duf. Want dan zou die tiener van ons weleens kunnen vragen hoe wij dat allemaal weten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content