2011 stond in het teken van bezuinigingen en crisissen die ook het komende jaar verder voelbaar zullen zijn.
Van de kernramp in Japan tot de Arabische Lente tot een wereldwijde economische crisis. 2011 werd gekenmerkt door historische gebeurtenissen die onze wereld de komende jaren ongetwijfeld verder zullen beïnvloeden.
De Europese schuldencrisis is in feite een gevolg van de kredietcrisis van 2008. Na een voorlopig absoluut dieptepunt waarbij de huizenmarkt verschrompelde, overproductie domineerde en bankenfaillissementen eerder regel dan uitzondering waren, probeerden overheden door gigantische investeringen de economie een duwtje in de rug te geven. Een korte heropleving gaf hoop maar toen de stijgende schulden zich aftekenden tegen een schijnbaar roze toekomst, kon men al snel van een nieuwe crisis spreken.
Griekenland was de eerste die viel omdat het niet meer in staat was zelfstandig zijn schulden af te betalen. De markten reageerden ongerust en de beursresultaten waren navenant. De branden waren nog niet geblust of Spanje, Portugal en Italië werden de volgende slachtoffers want die stevenden ook af op een Grieks scenario. Om de staatsfinanciën weer op orde te krijgen, werden overal besparingen ingevoerd. Een noodfonds werd opgericht, rente verlaagd, hulp verleend, nieuwe afspraken gemaakt.
De Europese Unie besloot als structurele oplossing nauwer toe te zien op de naleving van de begrotingsregels. De eurozone bestaat immers uit verschillende landen met verschillende begrotingen die niet op elkaar afgesteld zijn. Om een Europese heropleving waarschijnlijker te maken, moest ook het politieke landschap veranderen. Instabiele leiders moesten plaats maken voor technocraten, dus ontdeed Europa zich van de Griekse premier Papandreou en de Italiaanse premier Berlusconi, leiders van de twee ziekste economieën. De vervangende technocraten, respectievelijk Papademus en Monti, krikten het vertrouwen van de markten lichtjes op.
Het Duits-Franse duo Merkel-Sarkozy, de twee grootste economieën, blijven ondertussen de beslissingen nemen. Merkel is overtuigd van het succes van een lange termijnaanpak. De Eurozone en Europa zouden er, volgens haar, weer bovenop moeten komen na jarenlange inspanningen van alle leden. Toch lijkt de eventuele teloorgang van de euro niet zo onwaarschijnlijk meer. Zo zijn er grootbanken die systemen ontwikkelden om weer transacties te kunnen ondernemen in Italiaanse lire en Griekse drachme. 2012 zal een antwoord moeten bieden aan de grootste bedreigingen. (MVB)
Verhalen van 2011
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier