Rekenhof kritisch voor Vlaams beleid rond Kyoto-flexibiliteitsmechanismen

(Belga) Het Rekenhof heeft kritiek op de manier waarop de Vlaamse regering gebruikmaakt van de zogenaamde flexibiliteitsmechanismen om de Kyoto-doelstellingen te halen. Het gaat daarbij om investeringen in emmissiereducerende projecten in het buitenland of het overkopen van emmissierechten van andere Kyotopartijen. Volgens het Rekenhof heeft de Vlaamse regering daarover “geen welomlijnde en flexibele strategie ontwikkeld”, is het beleid “niet gecoördineerd” en “te versnipperd”.

Om te voldoen aan het Kyotoprotocol, moet Vlaanderen zijn uitstoot van broeikasgassen in de periode 2008-2012 met 5,2 procent verminderen. Naast interne maatregelen rond onder meer transport en gebouwen kan de Vlaamse overheid gebruikmaken van flexibliteitsmechanismen. Zo kan Vlaanderen emissierechten verwerven door emmissiereducerende projecten in het buitenland te steunen. Daarnaast kan Vlaanderen ook aan emissiehandel doen en overschotten aan emissierechten van andere Kyotopartners overkopen. Het Rekenhof nam het Vlaamse beleid rond die flexibiliteitsmechanismen onder de loep en zegt dat er sprake is van “ernstige tekorten”. Zo is er “geen duidelijk beeld van het gevoerde en geplande beleid” en is er geen duidelijke strategie. Er is volgens het Rekenhof ook sprake van een “onnodige versnippering” en een gebrekkige coördinatie tussen de actoren die betrokken zijn bij de aankoop van emissierechten. Daardoor “ontbreekt een eenduidige visie op het Vlaams verwervingsbeleid”, luidt het. Doordat er in België vier verschillende overheden (federaal en gewestelijk) elk hun eigen beleid rond de aankoop van emissierechten voeren, zonder gezamenlijke strategie, worden volgens het Rekenhof “inefficiënte en onderlinge concurrentie in de hand gewerkt”. (KAV)