Regering-Michel is een kibbelkabinet, wordt het een rampregering?

Kris Peeters, Charles Michel en Steven Vandeput © BelgaImage
Ewald Pironet

De regering-Michel sleept zich naar de verkiezingen met een hele reeks onafgewerkte werven.

Het vet is al even van de soep bij de regering-Michel. Elf maanden voor de federale verkiezingen stapelen de lastige en belangrijke dossiers zich op. Zo stelde de regering vorige week de beslissing over de vervanging van de F-16-gevechtsvliegtuigen uit tot na 14 oktober 2018, de dag van de gemeenteraadsverkiezingen. Dat de offertes van het Amerikaanse Lockheed Martin voor de F-35 en van het Britse BAE Systems voor de Eurofighter maar tot half oktober geldig zijn, is een vervelend detail. Belangrijker is dat de regering – onder druk van premier Charles Michel (MR) die zich op zijn beurt onder druk laat zetten door Frankrijk – het Franse Dassault met de Rafale opnieuw in overweging neemt, ook al trok dat bedrijf zich enkele jaren geleden terug uit de openbare aanbesteding. Zo wordt het toch nog een schimmige ‘aankoop van de eeuw’.

Hoewel verschillende regeringen al drie keer hebben beslist dat de levensduur van de F-16 niet zou worden verlengd, wordt zelfs die optie opnieuw overwogen.

Hoewel het voorbije decennium verschillende regeringen al drie keer hebben beslist dat de levensduur van de F-16 niet zou worden verlengd, wordt zelfs die optie opnieuw overwogen. Dat is niet alleen een blamage voor minister van Defensie Steven Vandeput (N-VA), het bewijst ook dat deze regering het noorden kwijt is. Zal deze vaudeville toch uitdraaien op een Belgisch compromis? Zullen er 17 F-35’s worden aangekocht voor Kleine-Brogel en 17 Rafales voor Florennes, zoals professor Herman Matthijs begin dit jaar al op Knack.be voorspelde? Dat zou ons in elk geval nóg meer geld kosten. En het zou een eerste stap zijn in de confederalisering van defensie.

Een ander dossier dat de regering voor zich uit blijft schuiven, is de hervorming van de pensioenen en de lijst met de zware beroepen. Eerst heeft minister van Pensioenen Daniel Bacquelaine (MR) lang getreuzeld om er werk van te maken, de afgelopen maand heeft hij er een zootje van gemaakt. Niemand verwacht dat er voor de federale verkiezingen in 2019 nog enige klaarheid zal komen over wie wanneer met pensioen kan en hoe de pensioenuitkeringen zullen worden berekend.

‘Jobs, jobs, jobs’ was de mantra van deze regering. Iedereen werd ook aangemaand om langer te werken, zodat we onze welvaart kunnen behouden. De jobs zijn er gekomen, vooral dankzij de goede internationale conjunctuur, maar het beleid is niet gevolgd. De regering zette ‘de afgelopen maanden eerder stappen achteruit dan vooruit’, schreef arbeidseconoom Stijn Baert onlangs. De pijnlijke discussie tussen federaal minister van Werk Kris Peeters (CD&V) en zijn Vlaamse evenknie Philippe Muyters (N-VA) over het Stelsel van Werkloosheid met Bedrijfstoeslag – het vroegere brugpensioen – dat bij Carrefour vanaf 56 jaar zal worden toegepast, is een illustratie van het beleid op dit vlak: veel woorden, geen daden.

Het vet is al even van de soep, de vraag is of er tegen de verkiezingen überhaupt nog soep zal zijn

Er komt ook maar geen schot in de Arco-zaak en dus ook niet in de beursgang van Belfius, die CD&V aan elkaar koppelt. Bijna tien jaar geleden verloren 800.000 Arco-coöperanten hun geld toen Arco, het investeringsvehikel van de christelijke zuil, samen met de bank Dexia ten onder ging. De toenmalige regering-Leterme beloofde aan de coöperanten dat de overheid hun verlies zou vergoeden: zo wist het ACW (nu beweging.net) de factuur voor het eigen falen door te schuiven naar de belastingbetaler. Dat daaraan de beursgang van Belfius wordt gekoppeld, toont hoe lichtzinnig men omgaat met overheidsactiva: als een regering beslist om een overheidsbank als Belfius (gedeeltelijk) te verkopen, moet dat gebeuren onder de beste voorwaarden, dus als het goed gaat op de beurs . Die kans heeft de regering-Michel laten schieten. Het Arco-Belfiusdossier rot verder.

Alsof dat nog niet erg genoeg is, verlaagde de Nationale Bank de groeivooruitzichten voor dit jaar van 1,7 procent naar 1,5 procent, in navolging van KBC en het Planbureau. Dat is slecht nieuws voor onze overheidsfinanciën. Zakenkrant De Tijd berekende dat de regering-Michel deze zomer op zoek moet naar 3,7 miljard euro om haar doelstellingen te halen. En die waren al naar beneden bijgesteld. Benieuwd hoe de regering dat gat zal dichtrijden, minder dan een jaar voor de federale verkiezingen en vier maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen.

De regering-Michel toonde van bij de aanvang te weinig daadkracht. In plaats van in de eerste helft van de regeerperiode knopen door te hakken, ontpopte ze zich tot een kibbelkabinet. Nu dreigt ze een rampregering te worden. Het vet is al even van de soep, de vraag is of er tegen de verkiezingen überhaupt nog soep zal zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content