‘Als Brussel en Wallonië het schaamrood op de wangen zouden moeten krijgen wanneer ze zich vergelijken met Vlaanderen, dan Vlaanderen ook wanneer het zich vergelijkt met andere Europese regio’s’, schrijft arbeidseconoom Stijn Baert over de werkzaamheidsgraad in ons land.
Als Wallonië en Brussel de werkzaamheidscijfers van Vlaanderen haalden, dan was er geen begrotingstekort in België. In strikte zin had Minister van Financiën Johan Van Overtveldt met zijn uitspraken dit weekend overschot van gelijk. Met een werkzaamheid onder de 25- tot 64-jarigen van 65% en 67% konden Brussel en Wallonië allerminst goede cijfers voorleggen in 2017. In Vlaanderen haalden we met 76% beduidend meer.
Ook in Vlaanderen moet de werkzaamheidsgraad omhoog.
Ook akkoord met de minister: de werkzaamheid omhoog trekken is dé manier om ons begrotingstekort weg te werken. Een hogere werkzaamheid zorgt immers voor minder uitkeringen én meer belastinginkomsten. De schatkist wint dus tweemaal.
Schaamrood
Als we wat meer uitzoomen, maakte Minister Van Overtveldt echter een minder verstandige vergelijking. Vlaanderen is immers zelf allerminst de beste leerling van de klas. In quasi al onze buurlanden ligt de werkzaamheidsgraad beduidend hoger dan in ons best scorend gewest. Nederland: 79%. Verenigd Koninkrijk: ook 79%. Duitsland: 81%! En binnen die landen scoren sommige regio’s vanzelfsprekend nog veel hoger. Als Brussel en Wallonië het schaamrood op de wangen zouden moeten krijgen wanneer ze zich vergelijken met Vlaanderen, dan Vlaanderen ook wanneer het zich vergelijkt met andere Europese regio’s.
Bovendien verdoezelt de algemene werkzaamheidsgraad voor Vlaanderen een ondermaatse tewerkstelling van bepaalde deelgroepen van de bevolking. In het bijzonder: de tewerkstelling onder de 55-plussers. De provincie met de hoogste werkzaamheid onder 55-plussers was in 2017 afgetekend… Waals-Brabant. In die provincie waren 6 op de 10 van de 55- tot 64-jarigen aan de slag. In de Vlaamse provincies waren dit er slechts, gemiddeld, 5 op de 10. Limburg liet met een werkzaamheidsgraad van 46% onder de 55-plussers enkel – godbetert – Henegouwen achter zich.
Vaststellen dat Brussel en Wallonië het binnen de Belgische context erg slecht doen is dus één zaak, erkennen dat ook Vlaanderen het binnen de Europese context veel beter kan en moet doen, een noodzakelijke andere. In het land der gewesten die stuk voor stuk een te lage tewerkstelling kennen, is Filip koning.
Doorpakken
Bovendien is er voor Minister Van Overtveldt geen enkele reden om lijdzaam toe te zien bij de lage werkzaamheid in de Belgische gewesten. Met de arbeidsdeal – ik gaf deze in juli een grote onderscheiding – ligt een veelbelovend pakket aan maatregelen klaar om de lage tewerkstelling aan te pakken. Het uitrollen van de belangrijkste maatregelen laat evenwel op zich wachten. Gegeven zijn verantwoordelijkheid voor onze staatsfinanciën, heeft Minister Van Overtveldt goede argumenten om zijn collega’s voortdurend achter de veren te zitten. Elke dag vertraging voor de implementatie van deze maatregelen is immers ook een verloren dag voor de sanering van de begroting.
Maar ook op Vlaams niveau moet men doorpakken. Op 11 juli sprak Minister-president Bourgeois de enige juiste ambitie uit om Vlaanderen qua werkzaamheidsgraad naar de 80% te brengen. Het is nu kwestie die ambitie invulling te geven.
Mijn oproep aan de politiek is dan ook duidelijk: zet op elk niveau de woorden inzake het verhogen van de werkzaamheid om in daden. Met naar elkaar wijzen, zoals in de Carrefour-saga, raken we nergens.
Stijn Baert is professor arbeidseconomie aan de Universiteit Gent en Universiteit Antwerpen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier