Vrije Tribune

‘Onze ouderen verdienen een gemeenschappelijke en solidaire aanpak’

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Margot Cloet, gedelegeerd bestuurder Zorgnet-Icuro, vindt het een goede zaak dat het recht op zorg zal omgezet worden in een persoonsvolgende financiering. Ze pleit voor een fijnmazig netwerk van gedifferentieerde zorgvormen, in plaats van de tweedeling thuiszorg-woonzorgcentrum, die nu soms nog lijkt te bestaan.

Thuiszorg is in alle omstandigheden het beste alternatief voor woonzorgcentra, ook voor zwaar zorgbehoevenden. Stop met bijkomende plaatsen in de residentiële ouderenzorg te creëren en zet, via een lastenverlaging op arbeid, alles in op thuiszorg. Op die manier worden woonzorgcentra overbodig. Dat is zowat de samenvatting van de opiniebijdrage op Knack.be van Sten Sundahl, communicatieverantwoordelijke van Solidariteit voor het Gezin. In tijden waarin zowat alle zorgactoren ervan overtuigd zijn dat samenwerken, netwerken, ketenzorg, brugzorg, zorg op maat enz. dé zorg van de toekomst is, slaagt iemand erin één vorm van zorg naar voor te schuiven als de alleszaligmakende oplossing. Faut le faire.

De vergrijzing komt er inderdaad aan, en ook de vergrijzing binnen de vergrijzing. Vele 65-plussers hebben gelukkig meestal nog vele kwaliteitsvolle jaren voor de boeg. De meeste ouderen hebben mondjesmaat en stapsgewijs nood aan zorg en ondersteuning. Ze blijven – terecht – ook liefst zolang mogelijk in hun vertrouwde omgeving wonen. Maar voor sommigen komt er in de laatste jaren een moeilijke fase: ze worden dan zo zorgbehoevend dat het thuis niet meer lukt, dat ze het met mantel- en thuiszorg niet meer redden. Dan is een woonzorgcentrum vaak de beste en enige optie.

Onze ouderen verdienen een gemeenschappelijke en solidaire aanpak

De zorgnoden evolueren voor elk individu doorheen de tijd. Een fijnmazig netwerk van gedifferentieerde zorgvormen is het antwoord hierop. Dat gaat van allerlei vormen van ondersteuning thuis (gezinszorg, maaltijdbedeling, aanpassingen aan de woning enz.), tussenvormen van zorg (lokaal dienstencentrum, dagverzorging, kortverblijf, herstelverblijf) tot een verblijf in een woonzorgcentrum. Laat ons samen proberen om als zorgaanbieders een zo passend mogelijk en kwaliteitsvol antwoord te bieden op de specifieke, individuele zorgvragen van onze ouderen, met naadloze overgangen van de ene naar de andere zorgvorm. Het is geen of/of verhaal, thuiszorg of woonzorgcentrum. Neen, het moet een én/én verhaal zijn, waarbij niet concurrentie maar samenwerking voorop staat, met een zo hoog mogelijke levenskwaliteit voor kwetsbare mensen als focus.

Woonzorgcentra worden door het beleid trouwens allang niet meer als de ‘one-size-fits-all’-oplossing naar voor geschoven. In de praktijk zien we ook dat mensen steeds later gaan aankloppen bij een woonzorgcentrum; de gemiddelde verblijfsduur is er nog anderhalf jaar. Het is vaak een periode dat ze zwaar zorgbehoevend zijn, en 24 op 24 en 7 op 7 zorg nodig hebben (bv. personen met dementie). Die zorgcontinuïteit voor zwaar zorgbehoevenden organiseren binnen de thuiszorg is geen haalbare kaart. Niet financieel, en niet qua inzet van personeel. We moeten trouwens ook dringend werk maken van aangepaste huisvesting, aangepast aan de behoeften van oudere mensen. Onze huidige ruimtelijke ordening werkt vereenzaming in de hand en zet een rem op langer kwaliteitsvol thuis wonen, zo stelt Pascal De Decker in dit artikel in Knack.

Sten Sundahl pleit voor een lastenverlaging om de thuiszorg te financieren. Wij vragen dat de maatschappelijke kost van elke zorgvorm wordt geobjectiveerd. De zorgvragen zijn immers groot en de overheidsmiddelen schaars. Laat ons voor elke zorgvraag de gepaste zorg aanbieden, en de middelen optimaal inzetten. Daarom is het goed dat het beleid met de Vlaamse sociale bescherming via een uniforme indicatiestelling het recht op zorg zal omzetten in een persoonsvolgende financiering. Met dat “recht op zorg” zal elke oudere zelf zijn keuze kunnen maken tussen thuis- of residentiële zorg. Woon- en leefkosten dienen apart te worden bekeken. Wie thuis woont dient die zelf te betalen; in een woonzorgcentrum zijn ze in de dagprijs inbegrepen.

Het is jammer dat anno 2018 Solidariteit voor het Gezin kiest voor een tunnelvisie en een polariserende aanpak, terwijl onze ouderen net een gemeenschappelijke en solidaire aanpak verdienen. De juiste zorgvorm op het juiste moment. Niet tegen, maar met elkaar.

Margot Cloet is gedelegeerd bestuurder van Zorgnet-Icuro, de grootste koepel van zorgvoorzieningen in Vlaanderen: meer dan 300 woonzorgcentra met een vzw-statuut zijn lid van Zorgnet-Icuro, evenals alle Vlaamse algemene ziekenhuizen en voorzieningen geestelijke gezondheidszorg.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content