Wie definitief veroordeeld is tot een gevangenisstraf maar toch niet moet gaan zitten wegens plaatsgebrek, moet een extra belasting betalen, vindt N-VA.
Wie definitief veroordeeld is tot een gevangenisstraf maar toch niet moet gaan zitten wegens plaatsgebrek, moet een extra belasting betalen waarmee nieuwe cellen worden gebouwd of waarmee de levensomstandigheden in de gevangenis worden verbeterd, vindt N-VA.
“Met dit voorstel wordt een – hopelijk tijdelijke – oplossing geboden voor de niet-uitvoering van de kortere straffen”, zegt N-VA-senator Danny Pieters. “Het enige nadeel dat kortgestraften momenteel ondervinden, is een melding op het strafblad. Ze lopen vrij rond en kunnen hun werk behouden. Dit staat in contrast met degenen die langer dan drie jaren gestraft zijn, zij verliezen hun vrijheid en vaak ook hun werk en sociale contacten”, aldus Pieters, die een maandelijkse belasting op inkomen en vermogen daarom niet meer dan logisch vindt.
Levensomstandigheden in gevangenissen verbeteren
Concreet wil de N-VA dat wie veroordeeld wordt tot een gevangenisstraf maar niet binnen het jaar wordt opgeroepen om zijn straf uit te zitten, een bijdrage betaalt gelijk aan de helft (12 maanden vermenigvuldigd met 1/24) van de door de betrokkene voor dat jaar verschuldigde inkomstenbelasting en het promille op de geldwaarde van zijn roerend en onroerend vermogen.
Met het geld wordt een fonds gespijsd dat dient om de levensomstandigheden in de gevangenissen te verbeteren, maar ook om extra plaatsen te financieren. Het wetsvoorstel biedt zo een oplossing voor twee grote problemen van de strafuitvoering: de niet-uitvoering van de straffen van minder dan drie jaar en de slechte leefomstandigheden in de gevangenissen”, besluit Danny Pieters. (Belga/TE)
