‘N-VA kan rechterflank inpalmen omdat Open VLD haar identiteit heeft opgegeven’

© Filip Van Roe

Economieprofessor Paul De Grauwe is niet tevreden met wat de Open VLD tegenwoordig allemaal zegt en doet. ‘De partij is haar identiteit toch wel een beetje kwijtgespeeld.’

‘Als je krampachtig aan je eigen stellingen blijft vasthouden, is dat geen wetenschap meer maar religie’, zegt economieprofessor Paul De Grauwe. Zelf heeft hij dan ook geen moeite om toe te geven dat hij sommige dingen nooit meer zou doen. Campagne voeren voor de Open VLD bijvoorbeeld.

‘Twaalf jaar lang heb ik voor de liberalen in het parlement gezeten. In de Senaat, in de Kamer en toen weer in de Senaat. Daar heb ik veel geleerd over het wezen van de politiek en daar ben ik ook blij om. Maar toch zou ik het niet opnieuw doen. Politiek vergt eigenschappen die niet meteen in mijn karakter liggen. Een politicus zit nu eenmaal anders in elkaar dan een wetenschapper. Ik zit bijvoorbeeld graag ongestoord aan mijn bureau na te denken en ideeën uit te werken. Maar wat moet een politicus doen? Tussen de mensen lopen, netwerken, communiceren en – het ergst van al – campagne voeren. Sommige partijgenoten waren echte campagnebeesten die zelfs uitkeken naar verkiezingen. Rik Daems, bijvoorbeeld, had daar geen enkel probleem mee. Kwam hij in de stad een potentiële kiezer tegen, dan bleek hij diens naam te kennen en begroette hij hem als zijn beste vriend. Een paar keer ben ik met andere kandidaten mee op campagne geweest. Zelfs naar de markt. Maar dan hield ik me altijd op de achtergrond, want ik haatte dat echt.

‘Wel blijf ik een liberaal – dat zal voor een stuk wel iets emotioneels zijn. De reden dat ik destijds bij de VLD ben gegaan, was het liberale programma en ook wel het charisma van Guy Verhofstadt. Die man kon je echt meeslepen. Ondertussen is ook hij op sommige vlakken van gedacht veranderd, en ik weet dat hij daardoor veel mensen heeft teleurgesteld. Maar ik begrijp hem wel. Vergeet niet dat de ideeën uit de Burgermanifesten méér waren dan zijn overtuiging: ze waren ook een manier om aan de macht te komen. Maar zodra hij daadwerkelijk aan de macht was, moest hij natuurlijk compromissen sluiten. Zo gaat dat nu eenmaal in de politiek.

‘Wat nog niet wil zeggen dat ik tevreden ben met wat de Open VLD tegenwoordig allemaal zegt en doet. Nee, de partij is haar identiteit toch wel een beetje kwijtgespeeld, en dat is het resultaat van een strategie die meer dan tien jaar geleden is ontwikkeld. Herinnert u zich de verkiezingen van 1999 nog? De christendemocraten kregen een zware pandoering en de anderen dachten dat ze definitief waren verslagen. De liberalen zagen hun kans schoon: zij zouden de nieuwe volkspartij worden en de plaats innemen die de christendemocraten zo lang hadden bezet. Door naar het centrum op te schuiven, dachten ze dat zij nu veertig jaar lang zouden kunnen besturen. Maar dat is dus faliekant afgelopen. Als de N-VA er vandaag in slaagt om de rechterflank grotendeels in te palmen, dan komt dat voor een deel doordat de Open VLD haar eigen identiteit heeft opgegeven.’ (JG/AP)

De andere dingen die Paul De Grauwe nooit (meer) zou doen, leest u deze week in Knack.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content