N-VA, de woordvoerder in gesprek met de huisideoloog

Theodore Dalrymple (links) en Joachim Pohlmann (rechts). © Dieter Telemans

Knack bracht Joachim Pohlmann, woordvoerder en strateeg van de N-VA, samen met de Britse psychiater en publicist Theodore Dalrymple, de mascotte van zijn partij. Een selectie uit het interview.

***

Hebt u sympathie voor de islam?

Theodore Dalrymple: Absoluut niet.

Die religie lijkt voor veel mensen aantrekkelijker dan onze postmoderne samenleving.

Dalrymple: Dat is de stelling in de roman Soumission van de Franse schrijver Michel Houellebecq. Helemaal onterecht is die niet. Ik begrijp waarom moslims onze cultuur soms weerzinwekkend vinden. Ik zeg niet dat ze zonder die weerzin beter zouden integreren, maar ik volg de verontwaardiging van een Pakistaanse vader die elke week ziet hoe Engelse meisjes stomdronken van de grond geraapt moeten worden. Als niemand moslims de belangrijke, positieve delen van onze cultuur uitlegt, gaan ze onze samenleving vanzelf associëren met dronkenschap en promiscuïteit. Maar de islam lost geen enkel probleem op. Het geneesmiddel is erger dan de ziekte.

‘Onze manier van leven is superieur aan alle andere in de wereld’, klonk het onlangs uit de mond van Gwendolyn Rutten, voorzitter van de Vlaamse liberalen. Bent u het daarmee eens?

Dalrymple: Fundamenteel wel. Wij geloven in zelfcorrectie en vrijheid. Wie van zijn geloof afdwaalt, krijgt bij ons niet de doodstraf. En ook op intellectueel vlak is onze manier van leven superieur.

***

De islam lost geen enkel probleem op. Het geneesmiddel is erger dan de ziekte.

Ooit had meneer Dalrymple een enorme invloed op de N-VA en Bart De Wever. Vooral zijn kritiek op de welvaartsstaat inspireerde – in zijn boeken lijkt hij die te willen vervangen door caritas. Is dat nog altijd zo?

Pohlmann: Ik was onder de indruk van Leven aan de onderkant en Beschaving, of wat ervan over is. Daarin toonde meneer Dalrymple de gevolgen van een veel te grote welvaartsstaat. Die situatie herkende ik in België.

Dalrymple: Er is niets mis met een welvaartsstaat die mensen in nood helpt en hun een zetje in de rug wil geven. In Engeland is het misgelopen: we geven mensen geld maar vragen niets in ruil. Het Scandinavische model werkt beter: daar moeten mensen iets doen als ze hulp willen krijgen. Steun is er niet onvoorwaardelijk.

Hoe zit het in België? Ik hoorde altijd dat het met de PS een ramp was. Is er iets veranderd nu die partij niet meer in de regering zit?

Pohlmann: De sociale zekerheid is nog altijd te groot. En er zijn weinig prikkels om mensen weer aan het werk te krijgen: ze kunnen tot het einde der tijden op een werkloosheidsuitkering blijven rekenen. Ook veel zogenoemde gelijkgestelde periodes, waarin je zonder te werken toch sociale rechten opbouwt, bestaan nog altijd.

De N-VA is er niet in geslaagd om de sociale zekerheid fundamenteel te hervormen. Bent u teleurgesteld?

Pohlmann: Ik pleit als conservatief altijd voor evolutie, niet voor revolutie. Politiek is de kunst van het mogelijke.

Trouwens, de werkzaamheidsgraad is toegenomen, de laagste inkomens stijgen en de kloof tussen wie werkt en wie thuiszit is gegroeid. Ook de financiering van de sociale zekerheid is hervormd, en de laagste pensioenen zijn verhoogd. Er ís veel veranderd, maar we zijn er nog niet. Het overheidsbeslag bedraagt vandaag 52 procent van het bnp, en meer dan de helft daarvan gaat naar sociale uitgaven. Met de stijgende kosten van de vergrijzing en de gezondheidszorg ziet iedereen: dat is onhoudbaar.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content