Na de openheid in de zaak-Vangheluwe is er voor de Belgische kerk geen weg terug. En er zijn andere beroepsgroepen die nog niet zo ver staan als de kerk, zegt kinderpsychiater Peter Adriaenssens.
Vorige week gaf kinderpsychiater Peter Adriaenssens, samen met aartbisschop André-Joseph Léonard en de woordvoerder van bisschop Roger Vangheluwe, de persconferentie die nog lang zal nazinderen: Vangheluwe bekende dat hij een familielid jarenlang seksueel had misbruikt.
“Ik denk dat we vorige week een belangrijke kentering hebben gezien”, zegt Adriaenssens, die sinds begin dit jaar voorzitter is van de Commissie voor de behandeling van klachten van seksueel misbruik in een pastorale relatie.
Adriaenssens: “Ik heb geen enkele reden om te twijfelen aan de intentie van kardinaal Godfried Danneels, maar hij zocht de oplossing toch vooral in de verzoenende dialoog, in de weg van de stilte, in de hoop dat die aanpak helend zou werken.”
“Het heeft natuurlijk ook met de tijdgeest te maken. Mensen moeten zich realiseren dat je vandaag helemaal anders omgaat met gevallen van seksueel misbruik dan pakweg twintig jaar geleden. Wij hebben de zaak-Dutroux nodig gehad om onze definities scherp te stellen, om duidelijk te maken wat we verstaan onder misbruik. Daarna heeft het nog een tijdje geduurd voor ook de bijbehorende aanpak is veranderd.”
“Maar vandaag is het zover. Dit is een kentering. De kerk maakt er werk van. Wat niet van alle beroepsgroepen kan worden gezegd.”
Knack: Over welke beroepsgroepen hebt u het dan?
Adriaenssens: “Bijvoorbeeld de psychotherapeuten, waar seksueel misbruik van patiënten toch ook voorkomt. Het beroep van psychotherapeut is niet beschermd, en een van de nadelen daarvan is dat er geen overkoepelende deontologische commissie kan worden opgericht. Ook in de psychiatrie hebben ooit merkwaardige ideeën geheerst.”
“Ik ben begin jaren tachtig opgeleid, en ik herinner mij nog een leerboek waarin stond dat een patiënte pas genezen was van haar fobie als ze helemaal naakt de blik van de psychiater kon weerstaan. Vroeger heette dat misschien een behandeling, vandaag weet iedereen dat het seksueel misbruik is.”
“Nog een sector die bijlange niet zover staat als de kerk vandaag, is die van de topsport. Bij de UEFA horen ze dat niet graag, maar jonge topsporters die op buitenlandse stage gaan, zijn ook heel erg afhankelijk van hun trainer, soms met alle gevolgen van dien.”
(Joël De Ceulaer)
