‘Ik ben heel bevreesd voor het initiatief van Abou Jahjah en Ahmet Koç. Ik vrees zelfs voor mijn fysieke veiligheid.’ Zo reageert hoofdredacteur van Joods Actueel Michael Freilich in De Zondag op de politieke partij die Jahjah en Koç samen oprichten. Hij gaat samen met ex-politicus Selahattin Koçak een tegenbeweging opstarten.
“De meeste moslims die ik ken, respecteren ons en bewonderen zelfs hoe wij onze manier van leven integreren in de samenleving. Anderzijds: ik ben heel bevreesd voor het initiatief van Abou Jahjah en Ahmet Koç die een politieke partij willen opstarten”, zegt Michael Freilich.
“Ik vrees zelfs voor mijn fysieke veiligheid, en die van alle joden in dit land. Abou Jahjah gebruikt graag opruiende taal. Als hij dan iemand vindt zoals Koç, een aanhanger van Erdogan mét geld en middelen, dan maakt mij dat bang. Wij zijn de aanslag op het Joods Museum niet vergeten”, zegt hij, eraan toevoegend dat hij ‘niet begrijpt dat zo iemand zoveel ruimte krijgt op de VRT’.
Daarom wil Freilich samen met Selahattin Koçak, een moslim, een tegenbeweging opstarten. “Als je iets wil veranderen, moet je samenwerken met mensen die anders denken. Selahattin en ik hadden vaak meningsverschillen, over het conflict in het Midden-Oosten bijvoorbeeld. Wel, één van de eerste zaken die wij gaan doen, is Israël bezoeken. En we nemen mensen mee die aan internethaat deden”, zegt hij. “Ons project is al afgetoetst bij staatssecretaris Zuhal Demir (N-VA, Gelijke Kansen, red). En we voelen steun. Burgemeester Bart De Wever wil zelfs het stadhuis van Antwerpen openzetten voor de officiële voorstelling van ons project, waarschijnlijk eind deze zomer.”
Op de vraag of het minder oprakelen van het Israëlisch-Palestijns conflict het samenleven niet ten goede zou komen, antwoord Freilich: “Wij rakelen dat niet om de haverklap op. Maar als er kritiek komt, dan reageren wij. In de jaren dertig zwegen wij toen er maatregelen tegen ons genomen werden. Die fout gaan we geen twee keer maken. Let op, ik kan leven met kritiek op het beleid van Israël, maar niet met kritiek op het bestaansrecht van de staat. Israël is de enige joodse staat ter wereld. Was die er in de jaren dertig al, dan wisten we waar naartoe. Onze gevoeligheid is dus normaal.”
