Meer dan de helft van de Belgen voelt zich ’s nachts onveiliger dan in 2010. In de periode 2010-2014 was 40 procent van de ondervraagden slachtoffer van strafbare feiten.
Meer dan de helft van de Belgen (56 procent) voelt zich ’s nachts onveiliger dan in 2010, terwijl er voor 40 procent niets veranderd is. Voor het onveiligheidsgevoel overdag bedragen de percentages respectievelijk 39 en 59. Dat blijkt uit een enquête die Test-Aankoop tussen november 2014 en januari 2015 hield onder 2.800 Belgen. De resultaten staan te lezen in het TA-Magazine.
Posttraumatische stress
In de periode 2010-2014 was 40 procent van de ondervraagden naar eigen zeggen slachtoffer van strafbare feiten. De meest voorkomende misdrijven zijn autovandalisme (13 procent), diefstal zonder geweld van portefeuille of handtas (11 procent), inbraak (10 procent), fietsdiefstal- of beschadiging (10 procent), lichamelijke agressie (8 procent), diefstallen van spullen uit de wagen, ‘bedreiging, chantage, afpersing’ en vernielingen aan de woning (elk 6 procent), 0,6 procent was slachtoffer van een verkrachting.
In 8 procent van de gevallen ging het plegen van het misdrijf gepaard met fysiek geweld, in 34 procent met psychologisch geweld. Elf procent kreeg medische verzorging naar aanleiding van het misdrijf, waarvan 1 op de 5 op de spoeddienst terechtkwam. Een op de 3 kampte nadien met posttraumatische stress.
De misdrijven die voor de zwaarste posttraumatische stress zorgen zijn verkrachting en stalking. Vijftien procent van alle slachtoffers waren naar aanleiding van het voorval niet in staat om te gaan werken en bleven gemiddeld 2 dagen thuis.
Geen aangifte
Opvallend voorts is dat ruim 30 procent van de slachtoffers geen aangifte deed van het misdrijf. De meeste aangiften gaan over autodiefstal en carjacking. Dierenmishandeling wordt het minst aangegeven. Ook zware strafbare feiten zoals racisme, seksueel misbruik zonder verkrachting en verkeersagressie worden in minder dan 40 procent van de gevallen aangegeven.
64 procent van de slachtoffers doet geen aangifte omdat ze dachten dat er toch geen gevolg zou aan gegeven worden. Anderen zagen op tegen de ingewikkelde procedure, hadden geen vertrouwen in de politie of vonden de feiten niet ernstig genoeg. Wie wel aangifte doet is echter vrij tevreden over de aanpak van de politie. (Belga/WB)
