Erwin Devriendt

‘Manager zijn is #ookmijnzorg’

Erwin Devriendt Algemene directeur van Solidariteit voor het Gezin.

Erwin Devriendt, directeur van zorgbedrijf Solidariteit voor het Gezin, reageert op de #ookmijnzorg-campagne: ‘Wat ik graag zou zien, is een overheid die zowel menselijkheid als goed management mogelijk maakt.’

Als algemeen directeur van Solidariteit voor het Gezin, een zorgbedrijf in Vlaanderen en Brussel met 5.800 medewerkers, voel ik mij persoonlijk aangesproken door het opiniestuk van Bieke Verlinden en Dorien Meulenijzer dat op 22 februari 2017 op Knack.be verscheen.

Wij zijn een autonome vzw die onder andere thuiszorg, kraamzorg, gezinszorg en kinderopvang aanbiedt en daarnaast twee woonzorgcentra voor ouderen beheert. Wij moeten er inderdaad voor zorgen dat jaarlijks de rekeningen kloppen. Er is immers geen achterliggende weldoener of overheid die zal bijspringen als er tekorten zijn. Wij moeten dus wel efficiënte zorg organiseren. Anders komen zorgbehoevende mensen voor wie wij ons iedere dag tot het uiterste inspannen in de kou te staan. Voor ons betekent efficiëntie namelijk allerminst dat we het menselijke aspect uit het oog verliezen. Ons adagium is en blijft ‘de mens centraal’. En al zeggen we het zelf, meestal slagen we daar ook in.

‘Manager zijn is #ookmijnzorg.’

Groot is onze frustratie dus als wij nog maar eens kritiek horen op het zogenaamde “managementdenken”, alsof op een constructieve manier nadenken over het zo goed mogelijk runnen van een organisatie iets is waarvoor men zich moet schamen.

Een fixatiearm beleid voor dementerende ouderen – ja, een beleid – daar zijn wij voor. Een animatiebeleid of personeelsbeleid eveneens, zoals nog veel andere beleidspunten. Eerst goed over een thema nadenken, je ideeën uitschrijven en je houden aan wat je zowel je klanten als je personeel belooft, vinden wij een goede strategie. En ja, wij zijn ook voor toepassen van procedures en afvinken van prestaties. Het voorkomt immers dat taken vergeten worden of dat de ene zorgvrager meer zorg krijgt dan de andere.

Is het dan allemaal rozengeur en maneschijn in de zorgsectoren die wij kennen? Helemaal niet! De problemen zijn legio.

Zoals mevrouw Verlinden in een vorig opiniestuk zelf al aanhaalde, worden de subsidies voor de zorgsector stelselmatig verminderd door niet-indexering van toelagen. Daarnaast is er te weinig zorgpersoneel beschikbaar op de arbeidsmarkt, en lopen zij die wel al actief zijn inderdaad op de toppen van hun tenen om het allemaal gedaan te krijgen, om hun klanten goed te verzorgen, de administratie te volbrengen én rekening te houden met de wensen en opmerkingen van familieleden. Bovendien volgt de instroom van pas afgestudeerd zorgpersoneel het groeiend aantal vacatures niet. Als daar op korte termijn niet genoeg aan wordt gedaan, zal dit alles er binnen luttele jaren voor zorgen dat het probleem van de vergrijzing onbehandelbaar wordt.

Het is makkelijk om te strooien met horrorverhalen ter illustratie van waar het misloopt in de zorgsector.

Het is makkelijk om te strooien met horrorverhalen ter illustratie van waar het misloopt in de zorgsector. Maar het merendeel van de managers in de zorgsector waar Verlinden naar refereert en ikzelf ook toe behoor, doen hun uiterste best om dat soort wantoestanden de wereld uit te helpen zodat zorg voor iedereen beschikbaar is op een kwalitatieve en menselijke manier. Onze organisaties moet echter wel geleid worden conform aan overheidsnormen en met de steun van overheidssubsidiëring. Wat ik dus graag zou zien, is een overheid die zowel menselijkheid als goed management mogelijk maakt.

Want hoe je het ook draait of keert, het ene sluit het andere niet uit. Om het hoofd te kunnen bieden aan de enorme uitdagingen van de vergrijzing en daarbij toch het welzijn van de mens centraal te blijven te stellen, is goed management essentieel.

De overheid moet zélf echter de voorwaarden scheppen waaronder dat goed management mogelijk is.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content