Open VLD is als enige partij voorstander van een economische migratie om er als land beter uit te komen. ‘Maar met respect voor beslissingen. Na een uitwijzing kan je niet zeggen: het was maar om te lachen, u mag toch blijven’, zegt staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) aan Knack.be.
Honderd jaar geleden riep Paus Benedictus XIV, 19 januari uit als Werelddag van de Migrant en Vluchteling. Ook dit jaar vragen middenveldorganisaties aandacht voor kwetsbare mensen die oorlog en discriminatie in hun thuisland ontvluchten. ‘We moeten verder kijken dan het economische nut van de migrant, het zijn mensen zoals u en ik’, klinkt het.
Maar volgens staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD), slaagt België erin om een humaan en correct beleid neer te zetten. ‘Mensen die recht hebben op bescherming, krijgen die ook. Maar vormen als gezinshereniging, dat is een ander verhaal. Dat is een verhaal van verantwoordelijkheid’, zegt De Block aan Knack.be
Wereldwijd stijgt het aantal vluchtelingen en sterven bootvluchtelingen op weg naar Europa. Tegelijkertijd daalt in België het aantal asielaanvragen. U blijft benadrukken dat wie het echt moeilijk heeft, hulp krijgt. Maar wordt het door restrictieve maatregelen, onder meer voor Syriërs, niet steeds moeilijker om Europa te bereiken?
Maggie De Block: ‘De erkenningsgraad van Syrische vluchtelingen is in België zeer hoog, met name 92 procent. Maar we doen nog meer: In 2013 heeft België een eigen structureel hervestigingsprogramma gelanceerd in het kader van het Europese hervestigingsprogramma. België heeft de EU-Commissie en het Vluchtelingencommissariaat van de Verenigde Naties (UNHCR) al laten weten dat zij in 2014 een groot deel van de 100 vluchtelingen die zullen hervestigd worden, voorbehoudt voor Syriërs.’
‘Wat de visaverplichtingen voor Syrische onderdanen betreft, heeft België zich al soepeler opgesteld. Zo kunnen de Syriërs hun aanvraag via meerdere consulaire posten doen. Bovendien heb ik eind vorig jaar een omzendbrief ondertekend, waarbij de regels versoepeld worden voor gezinshereniging voor personen die subsidiaire bescherming krijgen, in uitvoering van rechtspraak van het grondwettelijk hof. Dit heeft in de praktijk een impact voor de in ons land erkende Syriërs: de meerderheid van hen valt immers onder het stelsel van de subsidiaire bescherming. Voor hen zal het dus makkelijker worden om visa te verkrijgen om hun familie te laten overkomen.’
De verschillende niveaus in ons land zitten niet steeds op één lijn wat betreft migratie en integratie. Vlaanderen investeert in de kennis van het Nederlands en integratie, terwijl het federale niveau inzet op een terugkeerbeleid. Hoe kunnen deze niveaus beter op elkaar worden afgestemd?
De Block: ‘Ten eerste zet het federale niveau in op snelle en correcte procedures, waarbij bescherming gegeven wordt aan wie ze nodig heeft. Het terugkeerbeleid is slechts een deel van het federale beleid, namelijk wanneer iemand een negatieve beslissing heeft gekregen en het land moet verlaten.
‘Het federale beleid is niet zo beperkt als u het voorstelt. Een groot deel van het beleid houdt het verstrekken van internationale bescherming in, de opvang en begeleiding van mensen tijdens hun procedure. Daarnaast omvat het beleid ook andere aspecten van migratie zoals gezinshereniging.’
Preventie in herkomstlanden moet ervoor zorgen dat mensen die geen kans maken op een verblijf in ons land, geen valse hoop krijgen
‘De beleidsniveaus werken elkaar niet tegen. De regio’s zijn bevoegd voor de integratie van nieuwkomers, mensen die een legaal verblijf hebben bekomen. Die moet je zo snel mogelijk integreren en de taal leren. Dat is heel belangrijk voor een goed werkend migratiebeleid. Het federale niveau beslist over wie mag komen, wie mag blijven en wie niet. Wie niet mag blijven, moet bijgevolg terug. Dat is een beslissing die voor het integratietraject van de regio’s komt. Daar zit dus wel degelijk een lijn in.’
Economische belangen staan vaak voorop in het migratiebeleid, ook bij gezinshereniging zijn financiële middelen een criterium. Maar tegelijkertijd wordt iemand als Navid Shariffi die hier een stiel leerde en aan het werk kan, teruggestuurd naar Afganistan.
De Block: ‘De gezinshereniging is tijdens lopende zaken gestemd in het parlement. Dat was geen beslissing van de regering. Maar de logica was daar dat wie iemand naar hier wil halen, er ook voor moet kunnen zorgen. Men wilde vermijden dat mensen naar hier gehaald worden om in schrijnende omstandigheden te moeten leven. Dat is een verhaal van verantwoordelijkheid.’
‘Mijn partij is zowat als enige voorstander om verder in te gaan op economische migratie, om er als land beter uit te komen. Maar dat moet via de legale weg, met respect voor de beslissingen. Je kan niet tegen iemand die al vijf of zes keer gehoord heeft: “u moet het land verlaten”, de zevende keer zeggen: “het was maar om te lachen, u mag toch blijven”. Want dan ondermijnt de overheid de geloofwaardigheid van haar eigen beslissingen.’
U spreekt van een succesvol en menselijk terugkeerbeleid in België. Maar wekken de terugkeerplaatsen illegaliteit niet in de hand?
De Block: ‘Integendeel, door afgewezen asielzoekers toe te wijzen aan centra die gespecialiseerd zijn in terugkeerbegeleiding, kunnen we net gerichter werken op vrijwillige terugkeer. Dat is immers steeds de meest humane oplossing. Men moet ook de correcte vergelijking maken: vroeger kregen die mensen ook een negatieve beslissing, maar geen terugkeerbegeleiding en moesten ze gewoon het centrum verlaten. Dat werkte pas illegaliteit in de hand.’
‘Eerlijk gezegd, ik vind het bizar hoe het debat over die terugkeerplaatsen door sommigen gevoerd wordt. Alsof er vroeger geen enkel probleem was. Terwijl de terugkeerplaatsen net een stap in de goede richting zijn.’
Wat is voor u een geslaagd migratiebeleid?
De Block: ‘ Een geslaagd migratiebeleid is voor mij enerzijds een humaan en correct beleid waardoor mensen die recht hebben op onze bescherming die ook krijgen. En daarin slagen we want in 2013 is onze erkenningsgraad gestegen tot 29 procent terwijl die op 22 procent lag in 2012. Daarbij moeten we door preventie in de herkomstlanden er ook voor zorgen dat mensen die geen kans maken op een verblijf in ons land, geen valse hoop krijgen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier