Voormalig Vlaams minister-president Luc Van den Brande (CD&V) haalt in een interview met Knack zwaar uit naar de christelijke arbeidersbeweging (ACW) waarvan hij nochtans zelf een prominent lid is.
“Het ACW heeft zich destijds onder meer ingezet voor de regionalisering van het huisvestingsbeleid en voor economische streekontwikkeling,” zegt Van den Brande. “Maar als men dreigt te raken aan het hart van het staatslichaam, de sociale zekerheid, staat de sociale beweging meteen op haar achterste poten. Vandaar ook dat het ACW zo gekant was tegen het kartel met de N-VA.”
“Het ACW en de andere sociale bewegingen moeten dringend onder ogen zien dat er in onze samenleving een nieuwe onderstroom is ontstaan. Veel mensen snakken naar verandering.”
“In plaats van zich daartegen te verzetten, zouden de sociale bewegingen veel beter een constructieve rol spelen in dat onafwendbare communautaire veranderingsproces. Dan zouden ze zich pas echt kunnen inzetten voor het behoud van de solidariteit.”
“Ik ben er zeker van dat ze op die manier veel meer impact zouden hebben dan als ze aan de zijlijn blijven staan en zich tegen elke verandering blijven verzetten,” aldus Van den Brande. “Hun streven naar het status-quo is vandaag ook niet erg representatief meer, hè.”
“Mochten alle leden van de sociale bewegingen tegen nieuwe stappen in de staatshervorming gekant zijn, dan had de N-VA nooit zo’n hoge score kunnen behalen.”
Principes
Op de vraag of Van den Brande gelooft dat het ACW klaar is om een nieuwe staatshervorming te steunen, antwoordt hij: “Het moet zich daar klaar voor maken. En wel meteen.”
“Daarvoor hoeft het echt zijn principes niet op te geven. Want zodra de staat hervormd is, zal er ruimte zijn voor intensievere samenwerking en meer solidariteit tussen de deelgebieden.”
Duidelijkheid
Volgens Van den Brande hebben de kiezers hun vertrouwen in de CD&V verloren. “Nochtans is er niets mis met ons partijprogramma of onze ideologie. Onze sociaaleconomische en communautaire standpunten blijven overeind, alleen hebben we die tijdens de campagne niet duidelijk genoeg gecommuniceerd.”
“Daardoor is onze partij niet langer geloofwaardig, en dat is erg. Want een volkspartij moet mensen net vertrouwen inboezemen.”
“Decennialang hebben wij een geloofwaardige reputatie opgebouwd, en die is nu in een paar jaar tijd grotendeels kapotgemaakt. Dat komt omdat we niet consequent genoeg zijn geweest. De kiezer wou duidelijkheid, en die hebben we hem niet gegeven.”
“Als politieke partij moet je zeggen wat je doet en doen wat je zegt, maar dat is bij de CD&V niet altijd het geval geweest. Zeker niet op communautair vlak. Onze communautaire boodschap is de laatste jaren een soort flou artistique geworden”.
(APE)
