‘Leve het stakingsrecht’

‘Het lijkt er sterk op dat mee betalen voor het instandhouden van de welvaart in dit land omgekeerd evenredig is met het mogen mee delen in die welvaart’, schrijft Kurt De Loor in dit pleidooi voor het stakingsrecht.

In deze bijdrage legt Kurt De Loor uit waarom hij het niet eens is met de geplande maatregelen van de regering. Lees hier waarom Peter Dedecker en Renate Hufkens de geplande hervormingen van de regering wel kunnen verdedigen.

Het VBO klopt zich op de borst: Het stakingsrecht heeft zijn limieten nu wel bereikt. De speeltijd is over, terug aan het werk! Letterlijk: ‘We leven en werken met zijn allen nog altijd in een welvarend land, waar iedereen deelt in de welvaart. Willen we dat echt op het spel zetten? Hoog tijd dat mensen beseffen dat er zonder bedrijven geen welvaart is.’ Aarde aan VBO: Niet iedereen deelt mee in dit welvarend land, meer nog, het lijkt er sterk op dat mee betalen voor het instandhouden van de welvaart in dit land omgekeerd evenredig is met het mogen mee delen in die welvaart. Hoog tijd dat multinationals, luxleaksaanhangers en aandeelhouders beseffen dat er zonder werknemers geen welvaart, laat staan een stabiele afzetmarkt, is. Het incasseringsvermogen van de mensen heeft haar limieten bereikt. Ze zijn het beu. De maat is vol.

Plensbui voor de eerste koffie

Beste niet-staker, even enkele dingen de wereld uit helpen. Eén. Staken is geen hobby. Twee. Wij zetten onze wekker niet om vier uur ’s ochtends om u te pesten of te gijzelen. Drie. Het weerbericht laat er geen twijfel over bestaan: het wordt maandag koud en er is 20% kans dat we daarbovenop een plensbui op ons hoofd krijgen nog voor u uw eerste kop koffie heeft gedronken. Natuurlijk hebben het VBO, Unizo en de regering er alle belang bij u te laten geloven dat stakers werkonwillige luiaards zijn. Ze willen u laten geloven dat staken de welvaart in dit land in gevaar brengt. Niets is minder waar, deze algemene staking is er net om de welvaart in dit land te beschermen. Die van mij, maar ook die van u. Excuses als u hierdoor maandag hinder ondervindt. Ik weet zeker dat de twee algemene stakingen in 1886 en 1887 ook hinder met zich meegebracht hebben. Je weet wel, toen ze daarna de kinderarbeid afgeschaft hebben en beslist hebben om een loon voortaan in centen uit te keren. Of tijdens de grote staking van 1936? Daarna werd beslist om een minimumloon in te stellen en betaald verlof toe te kennen. Oprechte excuses voor het ongemak toen.

Kiesvee zonder mening

Staken brengt hinder met zich mee, dat is onvermijdelijk. Maar het is plat populistisch om die hinder aan te grijpen om het stakingsrecht uit te hollen. Je weet wel, ‘het recht op staken’ dat er kwam na een algemene staking in 1921. Ook die staking bracht ongetwijfeld hinder met zich mee. Nogmaals onze excuses. Maar wat Bart, Charles, Geert en vrienden er vergeten bij te vertellen is dat mensen staken met een reden. Ze zijn kwaad, bang en verontwaardigd in wat deze regeringen op tafel hebben gelegd. Op de zware inspanningen die van hen verwacht worden, maar van anderen dan weer net niet. Ze voelen zich genegeerd door regeringen die weigeren te luisteren en in dialoog te gaan. Door regeringen die de verkiezingsuitslag van 25 mei interpreteren als een vrijgeleide om vijf jaar beleid te voeren zonder wederwoord. Schoolvoorbeeld: 8 op 10 mensen vindt dat de besparingen niet eerlijk verdeeld zijn en is voorstander van een belasting op grote vermogens, maar geen minister noch inwoner van het Schoon Verdiep heeft er oren naar. Ze hebben hun kiesvee liever zonder mening. Mocht democratie vandaag een mens zijn, ze was lid van de vakbond en stond maandag mee piket!

Trouwe apostel

Bart De Wever en trouwe apostel Charles Michel willen u laten geloven dat er geen alternatief is. Maar dat is er wel! Ze herhalen bij hoog en bij laag dat we de rekening niet mogen doorschuiven naar de volgende generatie. Maar is dat niet net wat we nu doen? Als we deze regering haar gang laten gaan dan zullen onze kinderen en hun kinderen langer en meer moeten werken voor minder geld. Hun loon zal niet stijgen als de prijzen in de winkel stijgen. Ze zullen meer betalen voor het diploma dat ze behalen, als ze het geluk hebben om het eerste jaar zonder slechte punten door te komen. Een goed pensioen zien ze aan hun neus voorbij gaan. En de rekening van ons duurder wordend rusthuis? Ook die krijgen ze voorgeschoteld. En daarbovenop, als het van de Jan Jambonnen van deze wereld afhangt, zullen ze niet eens het recht hebben om hiertegen op straat te komen en te staken.

Gal spuwen

En de media? Die hollen de meerderheid achterna. Aan het woord de verongelijkte reiziger die ondanks de vele berichten over een aangekondigde staking toch de tocht naar de bushalte onderneemt om poolshoogte te nemen en zijn gal te spuwen. Over die luie stakers die staken om ervoor te zorgen dat er in de toekomst nog voldoende bussen rijden. Of de verontwaardigde student die voor een gesloten schoolpoort staat om voor de camera zijn beklag te doen over die werkonwillige vakbondsmannen die staken omdat hij in de toekomst nog zou kunnen studeren tegen een betaalbare prijs om dan een diploma te behalen waar hij een echte job mee vindt, geen interim tegen dumpingprijs. Of nog beter, Unizo-topman Karel Van Eetvelt die in de studio zijn ongenoegen komt uiten over de stakers die staken om de koopkracht van de gezinnen te beschermen zodat ze kunnen blijven kopen bij de lokale zelfstandige om de hoek?

Grote trom

En als dinsdag de kranten berichten hoeveel economische schade de staking een dag eerder aangericht heeft en de multinationals met grote trom dreigen om hun bedrijf elders te vestigen? Bedenk dan dat het de duizenden mensen zijn die maandag piket staan die dag na dag, jaar na jaar, die miljoenen bij elkaar werken. Ze zijn onbetaalbaar en zonder hen valt de economie simpelweg stil. Zij zijn het die elke dag voor welvaart zorgen.

De emmer is vol

Sorry Bart, Charles en Geert, de uitslag op 25 mei geeft jullie niet het recht om eender wat door de strot van de Belgische gezinnen te rammen. De emmer is vol, de maat is zoek. Mensen willen gerust hun steentje bijdragen, maar zien dat multinationals en grote vermogens zelfs geen klein kiezeltje bijdragen. Ik staak mee! Voor sociale zekerheid en welvaart. Voor mijzelf en de koulijdende collega’s aan het piket maandag. Maar ook voor uw sociale zekerheid en welvaart, beste niet-staker, verongelijkte reiziger, verontwaardigde student. En voor die van jullie, beste Unizo-topman Karel Van Eetvelt en VBO-bons Pieter Timmermans. En zelfs voor die van jullie, Bart, Charles en Geert.. Leve het stakingsrecht!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content