Kan een stage ons redden?

© Pauline Poelmans / Stamp Media

Het is een leuze van alle tijden: schoolverlaters hebben te weinig ervaring. Een stage lijkt wel de manier om hier een oplossing aan te bieden. Al lijkt dat vaak een illusie. Ellen, Margit en Lander kunnen erover meespreken.

Het is een leuze van alle tijden: schoolverlaters hebben te weinig ervaring. Op de huidige arbeidsmarkt, waar vaste contracten schaars zijn, is die ervaring ontzettend belangrijk geworden. Daarom geven steeds meer jongeren zich op voor vrijwilligerswerk of stages in de sector van hun dromen. Ellen, Margit en Lander kunnen erover meespreken. “Uitkering kwijt omdat ik me wou bijscholen”(Lander Kennis (26), Master taal- en letterkunde, Master in de vergelijkende en internationale politiek)

“Na twee jaar gewerkt te hebben als communicatiemedewerker, besloot ik in maart 2012 om mijn jongensdroom na te jagen om tv te gaan maken. Mensen in die sector raadden me aan om een stage te gaan lopen om ervaring te verwerven. Ik heb een stage van twee maanden gedaan bij productiehuis De Chinezen. Kort daarna kon ik aan de slag bij het productiehuis FremantleMedia Belgium. Maar zo gemakkelijk was het allemaal niet voor de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening (RVA).”

Van het Hulpkasje naar de muur

“Bij De Chinezen wisten ze niet wat de regelgeving rond stage was. Ik ben toen naar de Hulpkas Voor Werkloosheidsuitkeringen gegaan, die me naar de RVA stuurde, want bij de Hulpkas wist niemand of ik een stage zou mogen volgen of niet en welk effect dat zou hebben op mijn uitkering. Bij de RVA kreeg ik te horen dat zij het ook niet wisten en dat ik naar de Hulpkas moest gaan. Niemand kon me een duidelijk antwoord kon geven. Ik heb toen zelf opzoekingswerk gedaan en een formulier gevonden om mijn stage aan te geven aan de RVA, dat ik netjes heb laten invullen door de stageplaats. Dat kon niet digitaal, dus was het weken wachten op een antwoord via de post. Uiteindelijk waren we het beu en hebben we besloten om er gewoon aan te beginnen.”

Een principekwestie

“Bijna halverwege mijn stage kreeg ik een brief in de post: een stage was niet toegelaten omdat ik gedurende die periode niet beschikbaar was voor de arbeidsmarkt. De daaropvolgende twee maanden heb ik geen euro ontvangen van de RVA. Ik heb mijn spaargeld moeten aanspreken, maar het gaat mij toch vooral om het principe. De overheid vindt het blijkbaar normaal om de uitkering af te pakken van een werkzoekende die voltijds wil werken en ervaring wil opdoen met de bedoeling om daarna snel aan het werk te raken. Dat frustreert me. Tegelijk hoor ik verhalen van vrienden die een wereldreis maken of betaalde stages niet aangeven en die hun uitkering blijven behouden. Ik had beter vals gespeeld.”

“Prestigieuze stages werpen geen vruchten af”(Margit Didelez (24), Master kunstwetenschappen)

“Een half jaar voor mijn afstuderen hoorde ik over het Leonardo da Vinci-programma waarmee ik een stage zou kunnen doen in het buitenland. Ik had er toch een beetje spijt van dat ik nooit op Erasmus was gegaan, dus dit leek mijn kans. Ik heb vijf maanden in Dresden gewerkt voor het Alte Meister-museum en daarna ben ik twee maanden naar het Guggenheim in Venetië gegaan. Ik heb daar mijn blik enorm verruimd. Sinds ik terug ben uit Dresden werk ik als vrijwilliger in een bekend Antwerps museum, maar dat is allemaal geen écht werk. Op het einde van de maand heb je niets op je rekening. Het is niet fijn als je op je 24ste nog op kosten van je ouders moet leven.”

Een zware klap

“Ik had gedacht dat mijn stages zouden helpen in de zoektocht naar werk, maar werkgevers vragen echt veel ervaring. Overal ben ik afgewezen, zelfs voor jobs waarvoor enkel een diploma van de middelbare school nodig is. En de VDAB helpt ook niet veel, met mails voor de functie van poetsvrouw of bestrijder van ongedierte. Ik heb een half jaar moeten zoeken om uiteindelijk een deeltijdse job van bepaalde duur te krijgen als communicatieverantwoordelijke. Dat heeft niks te maken met mijn studie of stages. Maar ik heb tenminste werk, ik moet niet meer op mijn ouders steunen en buiten mijn werkuren kan ik vrijwilligerswerk doen. Voor dat museum werk ik dan wel gratis, maar ik houd de voeling met wat ik graag doe.”

Liever gratis werk dan geen werk “Een stagevergoeding krijgen is mooi, maar het is te weinig om er iets van opzij te zetten. Helemaal niet betaald worden, dat vind ik niet correct. Bedrijven zouden iets moeten geven, maar tegelijk ben ik blij dat ik bezig blijf, dat ik ervaring opdoe en niet met mijn duimen moet draaien. Het is moeilijk om ervaring te verwerven, dus probeer je maar stages te doen, want het is gemakkelijker om een stage te krijgen dan om een job te vinden. Jammer genoeg tellen stages voor veel werkgevers niet mee als werkervaring. Wat het nut dan is? Tijdens sollicitaties kan ik praktijksituaties aanhalen. En het waren geweldige ervaringen, zowel professioneel als persoonlijk. Ik zou het nog steeds doen, ook als ik op voorhand had geweten hoe moeilijk het zou blijven om werk te vinden.”

“Stages en postgraduaten nodig voor ervaring”(Ellen Vrijders (23), Master in de klinische psychologie )

“Vroeger dacht ik: later, dat is afstuderen, een job vinden, geld verdienen, een appartementje kopen… Zo gemakkelijk is het vandaag toch niet, ondervond ik toen ik afstudeerde. Bij sollicitaties merkte ik dat de cv’s van schoolverlaters meteen opzij geduwd werden. Iedereen wil ervaring. Maar om ervaring op te doen, moet je toch ergens aangenomen worden? Sinds afgelopen zomer werk ik op vrijwillige basis als opvoedster in een crèche en sinds oktober ben ik deeltijds zelfstandig psychologe. Het is absoluut niet evident om als pas afgestudeerde zelfstandige te worden, maar ik ben een beetje in die richting gedwongen. Ik heb de stap alleen kunnen zetten omdat ik een vriend heb met een vast inkomen. Zonder hem had ik een job moeten aannemen die ik niet wou, voor het geld. Ik wil echt niets anders doen dan datgene waarvoor ik gestudeerd heb. Ik heb er tenslotte vijf jaar hard voor gewerkt en al voor mijn studies wist ik: ik wil dit, enkel dit en niets anders!”

Blijven bijscholen “Ik hou van een tiental klasgenoten bij wat ze tegenwoordig doen. Ik ken er twee die werken als psycholoog. De rest is naar het buitenland gegaan, studeert verder of heeft zich gestort op stages en vrijwilligerswerk. Ik doe vrijwilligerswerk om met kinderen bezig te blijven, dat is mijn afstudeerrichting. Opvoedster is heel leuk om te doen, maar ik wil het niet als carrière. Het is een mooie kans om bij te leren, want op school hebben we weinig gewerkt rond kinderen van die leeftijd. Ook het specifiek behandelen van patiënten kwam weinig aan bod. Daarvoor moeten psychologen een postgraduaat volgen. Dat is duur en het kost drie jaar extra. Niet iedereen wil of kan dat. Zelf wil ik het wel, maar ik moet eerst bekijken hoe ik dat financieel ga doen. Ik zal hoe dan ook moeten blijven werken tijdens mijn postgraduaat.”

Studierichting stage

“Ik heb onlangs vernomen dat de KU Leuven tegenwoordig een stagejaar aanbiedt: een extra schooljaar, gevuld met stage. Je werkt als psycholoog onder supervisie, onbetaald, en leert bij over hoe het er in de praktijk allemaal aan toe gaat. Ik ben teleurgesteld dat ik nu pas van die richting afweet, want ik heb altijd het gevoel dat ik afgerekend word op een gebrek aan ervaring. Tijdens mijn studie heb ik nochtans zeven maanden stage gehad, zeker niet weinig. Maar ik voelde wel dat er nog veel te leren viel. Ik denk dat een heel jaar stage de kansen op een job ook verhoogt. Mijn raad aan iedereen is: als je het kunt betalen, volg dan dergelijke extra richtingen. Ik kan moeilijk inschatten of een extra diploma belangrijk is voor de werkgever, maar ik weet zeker dat extra ervaring dat wel is.”

Izabelle Devulder / Stamp Media

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content