Jongeren willen wél werken: zorg voor kansen in plaats van te bestraffen

‘Wie niet bijdraagt, heeft geen recht op een uitkering’, zei Bart De Wever onlangs. Hij gaat hier voorbij aan de kern van de zaak en ontkent zijn taak als politicus om te werken aan een gezonde arbeidsmarkt, zeggen de Jong Groene Antwerpenaren Imade Annouri, Femke Meeusen en Nik Meeusen.

Jongeren willen werken: zorg voor kansen in plaats van te bestraffen.

Eén van de belangrijkste uitspraken van N-VA-voorzitter Bart De Wever tijdens zijn debat met Paul Magnette, georganiseerd door De Tijd en L’Echo, blijft wat ons betreft tot vandaag onderbelicht: ‘Wie nog niet heeft bijgedragen, heeft geen recht op een uitkering’.

In Reyers Politiek deed Nadia Sminate (N-VA) het nog eens over door te stellen dat het onbegrijpelijk was dat in ons land mensen van ‘wachtuitkering naar werkloosheidsuitkering naar pensioen’ kunnen gaan zonder iets bij te dragen. Uitspraken die maar al te makkelijk verkopen, maar die vooral onwaar zijn.

Bijna dagelijks haalt jeugdwerkloosheid de media, en terecht. De cijfers waren nog nooit zo schrijnend. In januari braken we een triest record: de kaap van 50.000 Vlaamse werkloze jongeren, maar liefst 18,5%, werd overschreden. Voor elke vacature zijn er 17 werkzoekenden. Onrustwekkende cijfers die diegenen treffen die morgen onze maatschappij moeten dragen. Wachtuitkeringen afschaffen, zei u?

De VRT Factchecker zorgde voor meer duidelijkheid. Het aantal mensen dat niet aan de slag wil in Vlaanderen is zeer laag, 1,01% om precies te zijn. En ook jongeren staan te popelen om aan de slag te gaan. Om zichzelf te ontwikkelen, maar ook om verantwoordelijkheid op te nemen en mee te bouwen aan de samenleving van morgen. En toch wil de voorzitter van Vlaanderens grootste partij doen uitschijnen dat heel wat jongeren misbruik maken van het systeem. Alsof er heel wat mensen niet willen werken, maar hij als enige de moed heeft om het te benoemen. Werkonwilligheid, zei u?

De grijsgedraaide retoriek van ‘mensen die niet bijdragen, bestraffen’, is maar al te makkelijk en op het eerste zicht klinkt het zelfs aannemelijk. De echte oorzaken aanwijzen en daar oplossingen voor vinden daarentegen, vergt een pak meer moed. Ons onderwijs zorgt maar al te vaak voor jongeren die tegen wil en dank in een foute studierichting verzeilen, het moet dan niet verbazen dat 1 op 7 (in Antwerpen zelfs 1 op 4) zonder diploma uitstromen. In geen enkel OESO-land is de kloof in tewerkstelling tussen laag- en hooggeschoolden groter dan bij ons.

Het echte probleem heeft dus verschillende oorzaken. Een groot tekort aan jobs, een onderwijssysteem dat niet voldoende aansluit op de arbeidsmarkt en een gebrek aan goede begeleiding in de zoektocht naar werk zijn er alvast drie van.

En het zijn de oorzaken die bij de wortel moeten worden aangepakt, niet de symptomen. Als we willen dat deze generatie geen verloren generatie wordt, dat op 1 januari 2015 geen 50.000 jongeren OCMW-steun moeten aanvragen, dat onze jongeren opnieuw perspectief hebben, dan moeten we veel beter doen dan nu. Geen koud en kil beleid dat blind straft en schrapt, geen taalgebruik dat bol staat van dreigementen. Wel een beleid dat investeert in de solidariteit, ondersteuning en het creëeren van kansen voor onze jongeren. Wel een taalgebruik dat duidelijk en onomwonden stelt dat niemand uit de boot valt in deze moeilijke tijden, en dat we allemaal de plicht hebben onze medeburgers te ondersteunen.

Een toekomstgericht beleid creëert jobs, begint bij het onderwijs en zorgt voor betere begeleiding van werkzoekenden. Door de lasten op arbeid gevoelig te verlagen en te investeren in duurzame innovatie creëer je 100.000 jobs. Dit is geen kleine hap naar adem, maar een broodnodige dosis verse lucht. Hervorm het onderwijs zo dat leerlingen meer praktijkervaring hebben en keuzes uitgesteld worden. Enkel zo zullen jongeren die uitstromen beter weten waar ze echt goed in zijn. En geef VDAB de kans om werkzoekenden beter te begeleiden en meer gericht op zoek te gaan naar invulling van langdurig openstaande vacatures.

Jobs creëren en jongeren aan werk helpen, is de enige manier om fundamenteel zaken te veranderen, en te bouwen aan een betere toekomst. De Wever gaat in zijn discours voorbij aan de kern van de zaak. Hij wijst met de vinger naar mensen zonder werk, maar hij wijst verkeerd. Jongeren straffen omdat er onvoldoende jobs beschikbaar zijn is de omgekeerde wereld. Op deze manier ontkent hij zijn taak als politicus om te werken aan een gezonde arbeidsmarkt en een toekomstperspectief.

De jeugd is de toekomst. Wij willen niet aan de zijlijn blijven staan, maar deel uitmaken van onze maatschappij en oplossingen zoeken voor de problemen waar zowel jong als oud mee geconfronteerd worden. Wij geloven in de jeugd en willen hen alle kansen op een goede start geven.

Door Imade Annouri (30 j.), Femke Meeusen (23 j.), Nik Meeusen (25 j.). Jong Groene Antwerpenaren op de Vlaamse lijst.