Jonge allochtonen hebben het moeilijk

© Pauline Poelmans / Stamp Media

Volgens de VDAB in Antwerpen is de helft van de Antwerpse werklozen van allochtone afkomst. Onderzoek van UGent toont dat niet-Europese jongeren tussen de 15 en 24 jaar meer dan drie keer zo veel kans maken om werkloos te zijn dan hun Belgische tegenhangers. Hoe komt dit? En hoe denken allochtone jongeren daar zelf over?

Het onderzoek van de VDAB in Antwerpen is niet hoopgevend. En dan zijn werklozen met vreemde roots van de tweede en derde generatie nog niet eens meegerekend. Zij horen bij de 15.662 Belgen en EU-onderdanen zonder werk, waar ze bovendien de grootste groep van uitmaken. Volgens de laatste cijfers is in Vlaanderen 26,3% van het totaal aantal geregistreerde niet-werkende werkzoekenden allochtoon. De allochtone werkloosheid steeg met 9,2% in 2012, terwijl de autochtone maar met 4,5% steeg.

Indirecte discriminatie In het rapport Kansengroepen in Kaart. Allochtonen op de Vlaamse Arbeidsmarkt (2012) haalt de VDAB verscheidene

oorzaken aan. Die zijn onder andere een lager opleidingsniveau, taalachterstand, socio-culturele en institutionele factoren zoals beeldvorming en migratiebeleid. Zo krijgen jonge allochtonen minder onderwijskansen en zijn ze ook minder vertegenwoordigd in hogere opleidingen. Soms is dat zelfs de schuld van de scholen, omdat ze de jongeren sneller en soms onterecht naar het TSO en BSO verwijzen. Galina Matushina, zelf van Russische origine, is educatief medewerkster bij het Internationaal Comité, een landelijke federatie van migrantenorganisaties. Zij bevestigt dat scholen soms aan indirecte discriminatie doen: “Autochtonen krijgen vaak voorrang bij hun inschrijving in de middelbare school. Daarnaast loopt de communicatie tussen de school en de ouders mank. Als er zich dan problemen met hun kinderen voordoen, zijn ze hier veel te laat van op de hoogte.”

Stomme klusjes

Het gebrek aan een diploma bemoeilijkt de zoektocht naar een baan. De Afghaanse Amin Majdi Aymal (25) nam in 2012 ontslag in de chocoladefabriek waar hij zes jaar had gewerkt. Die job had zijn broer, die indertijd wel al Nederlands kon, voor hem geregeld. Amin was dus aan het werk, maar de arbeidsomstandigheden speelden hem parten. “Ik moest altijd de stomme klusjes opknappen. Als er ergens vuil op de grond lag, werd er al snel in mijn richting gekeken om het op te ruimen.” Na zijn ontslag kwam hij tot de vaststelling dat hij geen recht had op een uitkering en ging hij meteen op zoek naar een nieuwe job. “Elke keer als ik naar een interimkantoor ging, kreeg ik te horen dat ik een opleiding nodig had. Het gebrek aan een diploma was dus het grootste obstakel.” Daarom volgt Amin sinds augustus een opleiding lassen bij het Steunpunt Tewerkstelling in Borgerhout. Zo hoopt hij sneller aan werk te geraken.

Droom

Ook taalachterstand vormt een probleem. Apostolov Simeon (25), een Bulgaar die in 2011 naar België kwam, heeft nog steeds geen werk. “Het grote probleem is mijn Nederlands”, geeft hij toe. Ondertussen heeft hij Nederlandse les gevolgd, maar voorlopig is dit niet voldoende. Net als Amin volgt Apostolov sinds kort een opleiding bij STW. Zijn droom is om ooit cameraman/monteur te worden, maar intussen zou een job als elektricien hem al enorm blij maken.

Lander Kennis, Renée Van Zadelhoff & Eline Verdegem / Stamp Media

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content