Jo Vandeurzen: ‘Ik zie het als mijn taak om tegen de tijdsgeest in te gaan’

Ann Peuteman

‘Op den duur zou je je gaan afvragen of je in dit land nog wel iets kunt veranderen’, zegt Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V).

U benadrukt geregeld dat niet alleen de overheid maar de hele samenleving verantwoordelijk is voor mensen die zorg nodig hebben. Staat dat niet haaks op de tijdsgeest?

Jo Vandeurzen: Mensen hebben het tegenwoordig allemaal erg druk, ja. Ze werken hard, brengen de kinderen naar de opvang en gebruiken de grootouders als hulplijn. Maar is dat in wezen de samenleving die we willen? Ik zie het in elk geval als mijn taak om een beetje tegen die tijdsgeest in te gaan. We moeten leren omgaan met het feit dat het leven niet altijd volmaakt is, dat er beperkingen zijn.

Roept u mensen niet op om voor hun naasten te zorgen omdat u daar met het huidige welzijnsbudget zelf niet toe in staat bent?

Vandeurzen: De overheid zal nooit in staat zijn om alle problemen met professionele zorg op te vangen. Dat zou onbetaalbaar zijn. Maar dat is niet mijn belangrijkste argument. Mij gaat het erom dat zorg die niet in het leven van alledag is ingenesteld, geen goede zorg is. Het kan niet de bedoeling zijn dat ouderen, mensen met een handicap of chronisch zieken uit onze samenleving worden geëvacueerd.

Soms volstaan kleine inspanningen trouwens al om mensen te helpen. Neem die alarmknoppen die zorgbehoevenden rond hun nek dragen. In sommige regio’s kunnen die mensen geen nummer meer opgeven van degene die bij alarm moet worden gewaarschuwd. Maar ieder van ons woont toch tussen andere mensen?

Ja, maar veel mensen kennen hun buren van haar noch pluim.

Vandeurzen: Dan moeten we daar als overheid tegenin gaan. Of willen we in een maatschappij leven waar ouderen steeds vaker in alle eenzaamheid sterven zonder dat iemand er iets van merkt?

Hoe wilt u dat aanpakken? Met straatbarbecues?

Vandeurzen: Is het nu echt zo vreemd om te investeren in kwaliteitsvolle relaties tussen mensen? Toen onze partijvoorzitter Stefaan De Clerck destijds een ampersand in onze partijnaam zette en voor verbondenheid pleitte, werd dat als wollig en weinig concreet afgedaan. Maar vandaag maakt iemand als Dirk De Wachter net dezelfde analyse en wordt zijn boek, Borderline Times, een bestseller. Het gaat dus om veel meer dan een retrogevoel. (AP)

Het volledige interview met Jo Vandeurzen leest u deze week in Knack.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content