‘Jean-Luc Dehaene heeft van België weer een ernstig land gemaakt’ (Hubert van Humbeeck)

Jean-Luc Dehaene poseert naast zijn borstbeeld in het federale parlement in Brussel. © Reuters
Simon Demeulemeester

Het belangrijkste wapenfeit van Jean-Luc Dehaene is dat hij België de euro heeft ingeloodst, zegt Hubert Van Humbeeck, voormalig directeur van Knack. ‘Hij is eigenlijk gekomen zoals hij als premier is gevallen: ondanks zichzelf, verrassend.’

Dehaene was immers niet bestemd om een rol op de voorgrond te spelen. ‘Hij kwam van de studiedienst en de sociale hogeschool in Heverlee, waar de CVP haar mensen kweekte. Hij was voorbestemd om op kabinetten een belangrijke ro te spelen, wat hij ook gedaan heeft. Dehaene is eerder toevallig, je zou zelf kunnen zeggen ondanks zichzelf, in de regering gekomen, als opvolger van Jos Chabert. Die was de man van het ACV in de regering, een erg belangrijke post. Dehaene moest die leegte invullen en deed dat erg goed: hij viel op door zijn technische sterkte, zijn inhoudelijke kracht. Eigenlijk is hij een Koen Geens-achtige figuur.’

Dehaene meest invloedrijke politicus

Met de verkiezingen van 1988 en 1991 is Dehaene steeds belangrijker geworden, doordat hij ook electoraal scoorde. ‘Wellicht boezemde hij de mensen vertrouwen in. Hij kon een antwoord bieden op het populisme van het Vlaams Blok.’

Dat Jean-Luc Dehaene als premier de nodige besparingen doorvoerde om België in de euro te loodsen, maakt van hem een erg belangrijk politicus, vindt Van Humbeeck. ‘Knack heeft een panel van de meest invloedrijke politicus sinds de Tweede Wereldoorlog laten samenstellen. Dehaene eindigde tweede na Wilfried Martens. Maar eigenlijk is Dehaene de meest invloedrijke geweest. Hij vormde van de jaren ’70 tot de jaren ’90 een twee-eenheid met Martens, onder meer als zijn kabinetchef. Zonder Dehaene had Martens zijn hervormingen niet kunnen doorvoeren. Als premier heeft Dehaene van België weer een ernstig land gemaakt.’

‘Geen commentaar’-stijl

Dehaene zag zijn loopbaan als Belgisch premier eindigen met de dioxinecrisis in 1999. ‘Dat kwam als een verrassing, hij had een goede regering geleid. In die zin kan je zeggen dat zijn einde kwam zoals zijn intrede: als een verrassing.’

Ook de Dutroux-affaire had hem al overdonderd, weet Van Humbeeck. De aanpak daarvan was zijn grootste fout, zei Dehaene daar zelf later over. Dehaene zei van zichzelf dat hij een politicus was van de vorige eeuw. ‘Misschien meer qua stijl, dan qua inhoud,’ denkt Van Humbeeck. ‘Hij paste niet in de wereld van de sociale media. Hij was niet de man van het spraakmakende type. Zijn ‘geen commentaar’-stijl zou vandaag niet pakken.’

Partner Content