Saskia Kerkhofs

‘Jambon pleegde een dodelijke aanslag op Montesquieu’

Saskia Kerkhofs Strafpleiter

‘Principes waar drie eeuwen geleden voor gestreden werd, worden met populistische, electorale praat in één zin van de kaart geveegd,’ schrijft advocate Saskia Kerkhofs.

Ik ben sinds zondagmiddag werkloos, samen met al mijn confraters en alle magistraten in dit land. Vanaf nu kunnen wij ons pleidooi beperken tot één zin: ‘geachte rechter, ik schik mij naar uw passende straf’, waarop de magistraat in kwestie een e-mail stuurt naar de uitvoerende macht met de vraag welke die passende straf dan wel moet zijn. Zaak in beraad, vonnis binnen de wettelijke termijn.

Einde advocatuur. Einde magistratuur. Einde rechterlijke macht, na een dodelijke aanslag op Montesquieu. Eén man kan een heel land op zijn kop zetten, dat is vorige week tot twee maal toe gebleken, en niet alleen in het Brusselse Justitiepaleis.

Jambon pleegde een dodelijke aanslag op Montesquieu

Principes waar drie eeuwen geleden voor gestreden werd, worden met populistische, electorale praat in één zin van de kaart geveegd. De scheiding der machten stond erbij en keek ernaar. Nog voor de debatten gesloten zijn, nog voor elke partij – al dan niet ontvankelijk – gehoord is, dicteert de vicepremier van dit land welke de uitkomst in een correctionele zaak moet zijn, of niet mag zijn.

Niet alleen dicteert hij het eindresultaat, hij schrijft meteen ook de pleidooien uit, bepaalt de grenzen van wat een advocaat wel en niet mag pleiten. Onafhankelijkheid blijkt slechts voorwaardelijk te zijn. Regels veranderen hier in functie van het spel – of nog: de deelnemers. Dat heet bedrog. Dat hoort niet binnen een beschaafde samenleving, ook al lijkt een deel ervan daar hoegenaamd geen graten in te zien.

De verantwoordelijk ligt evenwel niet bij één enkele man. Ook de vierde macht, de media, is enige zelfreflexie geboden. Kritische vragen? Ik heb ze amper gehoord, op de enkele repliek na van ‘behoort dit niet tot de taak van de advocaat?’ Niet alléén die van de advocaat: dit is een verpletterende verantwoordelijkheid voor elkeen.

Onafhankelijkheid en drie van elkaar onderscheiden machten zijn een fundament binnen een democratische rechtstaat, waarvan we met zijn allen toch nog mogen uitgaan dat België er een is. Echter, il n’y a point de plus cruelle tyrannie que celle que l’on exerce à l’ombre des lois et avec les couleurs de la justice. Zeg dat Montesquieu het gezegd heeft.

Vanaf nu kunnen wij ons pleidooi beperken tot één zin: ‘geachte rechter, ik schik mij naar uw passende straf’

Wie denkt dat het niet erger kan: ‘only in Belgium’ dus wel, door een aanslag op fundamentele rechten en vrijheden te herleiden tot een communautaire kwestie. Dit is absoluut het verkeerde pad, en alweer een toonbeeld van electorale lafheid door een net te spannen over de eigen tuin. Die weg leidt nergens heen.

Gedachten en meningen mogen dan wel vrij zijn – ook dat is een grondrecht – maar basisprincipes verdoezelen achter een ‘buikgevoel’, en iemand die zijn job naar behoren uitoefent met de vinger wijzen onder het mom van ‘maatschappelijke rol’, dat lijkt mij dan weer twee straten te ver.

Ik vraag mij af, meneer de minister, als u geflitst wordt door een niet-geijkte snelheidsmeter, zal u om de geldboete vragen, of is in dat geval toch de vrijspraak toegelaten?

Ten slotte, na een dag waarop onze democratische rechtstaat getroffen werd door een dodelijke aanslag, stemde ik de televisie ’s avonds op het journaal af. Wat blijkt de hoofdtopic?

Carnaval in Aalst. Panem et circenses.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content