Vijftien jaar nadat het begrip slachtofferhulp in ons land geïnstitutionaliseerd werd, blijkt een misdrijf voor het slachtoffer nog steeds vaak een traumatische ervaring.
Het boek ‘Wij kregen levenslang’ moet slachtoffers van misdrijven uit de vergeethoek helpen halen.
Samen met strafpleiter Walter Damen en gerechtspsychiater Chris Dillen heeft criminoloog en chef-nieuws bij VTM Jeroen Wils een boek geschreven waarin hij slachtoffers van uiteenlopende misdrijven aan het woord laat. Vijftien jaar nadat het begrip slachtofferhulp in ons land geïnstitutionaliseerd werd, blijkt een misdrijf voor het slachtoffer nog steeds vaak een traumatische ervaring.
“Ze worden geconfronteerd met feiten die zeer ingrijpend zijn”, zegt Wils. “Psychologisch worden ze opgezadeld met uiteenlopende gevoelens. Boosheid en opstandigheid horen daarbij, maar ook schaamte. Weinig mensen weten immers hoe ze moeten omgaan met het gevoel dat ze in hun zwakkere zelf getroffen zijn. Mensen willen liever sterk en positief overkomen. Vaak zie je ook dat ze zich beginnen af te vragen of ze zelf niet een deel van de schuld dragen.”
Uit de getuigenissen in het boek blijkt dat slachtoffers tevreden zijn over de bijstand die ze na verloop van tijd krijgen van juridische diensten als Slachtofferhulp en -onthaal. Anderzijds kunnen ze maar niet begrijpen dat ze op het tijdstip van het misdrijf of onmiddellijk daarna aan hun lot werden overgelaten. Op die momenten zijn er vaak enkel politiemensen aanwezig. “Die hebben doorgaans enkel oog voor het misdrijf zelf”, weet Wils. “Ze willen de juiste vaststellingen doen of de dader opsporen. Voor het slachtoffer hebben ze geen tijd of aandacht. Nochtans heeft onderzoek uitgewezen dat slachtoffers die onmiddellijk na een ongeval of een misdaad worden opgevangen, nadien veel minder getraumatiseerd zijn.”
Bij de brandweer bestaat er wel een systeem waarbij één brandweerman zich niet hoeft bezig te houden met de eigenlijke operatie, maar zich enkel dient te bekommeren om de slachtoffers. “Dat zou ook moeten bestaan bij de politie”, zegt Wils. “De maatschappelijke assistenten daar worden vaak pas ingezet na enkele dagen of weken. Eigenlijk zouden ze deel moeten uitmaken van de permanentie, zodat ze bij zware feiten op het moment zelf kunnen worden ingeschakeld om de slachtoffers bij te staan.”
Hannes Cattebeke
JEROEN WILS, WALTER DAMEN EN CHRIS DILLEN, WIJ KREGEN LEVENSLANG. SLACHTOFFERS VAN EEN MISDRIJF GETUIGEN, VAN HALEWYCK, 184 BLZ, 18,50 EURO.
