‘Het vergt lef om te zeggen dat de regering meer doet dan redden wat er te redden valt’

Het plotse media-optreden van Open VLD-voorzitter Gwendolyn Rutten is opmerkelijk. De voorbije weken speelde centrumrechts vooral in de verdediging. De liberalen willen een offensief. Jan De Meulemeester ziet enkele ministers communicatieve kansen missen. ‘Een afwezige minister van Pensioenen creëert open doelkansen voor de vakbonden en de oppositie.’

Gwendolyn Rutten hamerde er zondag in de studio van VTM Nieuws op dat de federale regering meer offensief moet communiceren. Ze gaf meteen zelf het voorbeeld door het nieuws te lanceren dat loontrekkenden vanaf januari meer geld zouden tellen op hun loonbriefje, en vanaf 2016 tot zo’n 300 euro extra per jaar. De geplande en goed getimede boodschap miste haar doel niet.

Rutten domineerde de politieke nieuwsstroom van zondag en haalde daags nadien alle kranten. Achter de schermen was er bij andere partijen en de vakbonden aanvankelijk wenkbrauwgefrons. Ze herberekenden ijverig de voorspelling van Rutten, en die bleek blijkbaar te kloppen – ook al betreft het financieel surplus volgend jaar slechts enkele luttele euro’s en kan de meeropbrengst op kruissnelheid van 300 euro door andere besparingsmaatregelen geneutraliseerd worden. Het was een optimistische boodschap en dat zijn we al een tijdje niet meer gewend in de Wetstraat. ‘Ik kom alleen op TV als er echt iets te zeggen is’ zei Rutten, nadat ze gedurende anderhalve maand compleet afwezig bleef van het voorplan.

We zijn wél sociaal

'Het vergt lef om te zeggen dat de regering meer doet dan redden wat er te redden valt'
© belga

Met andere woorden: het was volgens de Open VLD hoog tijd om eens een Zweedse verwezenlijking in de kijker te zetten. Want de regering-Michel speelt al twee maanden opvallend vaak in het defensief: neen, we zijn géén racist; het Rekenhof overdrijft wél; Europa is wél positief; kleine beleggers moeten zich géén zorgen maken; we zijn wél graag vicepremier; we rijden niét met een Porsche; we belasten óók de rijken; we hebben wél geld voor defensie; we zijn wél sociaal; we zijn wél een hechte ploeg. Telkens antwoorden op vragen die de oppositie opwerpt, en dus niet de coalitie zelf, of laat staan haar meest overtuigde centrumrechtse kiezers. En daarmee is de oppositie zeer vaak de auteur van de dominante politieke kwesties die zich dagdagelijks stellen.

Het loonbrief-verhaal viel in de berichtgeving op vruchtbare bodem, omdat het een zeldzame keer is dat we vanuit de meerderheid vernemen waartoe al dat besparen uiteindelijk zou moeten dienen. Saneringen vergen natuurlijk tijd vooraleer de vruchten ervan geplukt kunnen worden, maar Rutten probeert minstens de inspanning nu reeds positief te kaderen: ‘dit is een realisatie, en dit is niet communiceren om ruzie te maken of om onrust te zaaien, maar om perspectief te bieden’ was haar boodschap aan de bonden die daags nadien zouden staken. Een week voorheen was vicepremier Kris Peeters (CD&V) de liberalen al voor, met nieuwe cijfers van de Nationale Bank die 60.000 nieuwe banen voorspellen.

Wat is de bedoeling?

Als een aantal Zweedse kiezers in recente peilingen aangeeft zich te hebben vergist op 25 mei, dan moet de federale regering – in het bijzonder de CD&V – vaker en met meer succes wijzen op de finaliteit van dit centrumrechts project. Geen heimwee naar de voortvarendheid van Guy Verhofstadt, maar: deze coalitie mist communicatief kansen, terwijl ze ideologisch nochtans de luxepositie geniet van een meerderheidsstelsel met rechts versus links.

Boekhoudersredenering

Zo heeft ondertussen de ingrijpende pensioenhervorming méér nodig om een draagvlak te genieten, dan louter de klassieke legitimatie ‘dat het allemaal betaalbaar moet blijven’: dat is geen wervend politiek verhaal, dat is een boekhoudersredenering die iedereen al lang kent.

Daniel Bacquelaine (MR), minister voor Pensioenen
Daniel Bacquelaine (MR), minister voor Pensioenen© Belga

De krant De Tijd vraagt zich daarom gisteren terecht af: wie is de minister van Pensioenen? Het is Daniel Bacquelaine van de MR (voor de nieuwsgierigen, dit is de Wikipedia-pagina: http://nl.wikipedia.org/wiki/Daniel_Bacquelaine) . De man blijkt in Vlaanderen communicatief compleet afwezig.‘Ook de vakbonden beseffen dat het niet anders kan,’ klaagt eregouverneur van de Nationale Bank Fons Verplaetse in de krant De Morgen over de pensioenhervorming, ‘maar deze regering verkoopt haar beleid zo onhandig.’ En dat terwijl het bij de burgers specifiek de pensioenhervorming is die top of mind zit, als het de maatregelen betreft van de regering Michel.

67 is geen 67

De afwezige Bacquelaine creëert aantrekkelijke open doelkansen voor de vele tegenstanders van het langer-gaan-werken.

Vakbonden blokkeren de invalsweg via Delta.
Vakbonden blokkeren de invalsweg via Delta.© Belga

Het gros van de mensen veronderstelt ondertussen dat we pas op 67 de arbeidsmarkt mogen verlaten. Dat illustreert hoe de verzamelde oppositie de framing inzake eindeloopbaan compleet domineert, want feitelijk zal een overgrote meerderheid met pensioen gaan vanaf pakweg 63, in het vervroegde stelsel. Het nieuwe jaar komt eraan: tienduizenden vijftigers en jonge zestigers vragen zich bezorgd af wat er vanaf 1 januari voor hen concreet zal veranderen. Ze zouden allemaal een brief moeten schrijven naar de pensioenminister om duidelijkheid te vragen, want de vakbonden waarschuwen hen voor een radicale contractbreuk in pensioenrechten. Toen collega Karen De Vis van VTM Nieuws twee weken geleden op die bezorgdheid inpikte en Bacquelaine interviewde over het deeltijds pensioen, kon de minister daar geen enkele toelichting bij geven, en wist hij niet te anticiperen op de politieke kwestie die zich dan meteen stelde, namelijk of het systeem van landingsbanen erdoor verdwijnt.

Culot

Gwendolyn Rutten spreekt consequent in de lijn van haar campagne, toen ze stelde dat mensen vleugels hebben, en dat we in een geweldig land leven. Dat dreigde zeemzoet te klinken, en in crisistijden zelfs op het randje van misplaatst, maar ‘het vergt culot om in deze tijden met ‘Goesting in de toekomst’ naar de kiezer te stappen’, schreef Simon Demeulemeester over de Open VLD-campagne.

Het vergt nu ook lef en ‘culot’ om tegen de indrukwekkende weerstand te communiceren dat er meer in ons zit dan louter redden wat er te redden valt. Plus est en vous. Zonder dat blijft centrumrechts haperen in een grauw verhaal waar op termijn steeds minder mensen nog warm voor kunnen lopen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content