Het bewogen jaar van Charles Michel: ‘Ik meende 100 procent dat ik geen regering met N-VA wou’

Zichtbaar vermoeid door de gebeurtenissen van de afgelopen maanden blikt de jongste premier van België terug op wat zowel een wonderjaar als een kwakkeljaar was. ‘Paradoxaal genoeg heeft het cynisme van PS en CDH voor mij de kleine opening gecreëerd om een heel andere federale regering te vormen.’

Minzaam maar gereserveerd, en zichtbaar vermoeid door de gebeurtenissen van de afgelopen maanden blikt de jongste premier van België bij een ontbijt in zijn ambtwoning terug op wat zowel een wonderjaar als een kwakkeljaar was: de lastige start van zijn Zweedse coalitie, de straatprotesten en de stakingen die het land verlammen, en de persoonlijke tegenslag die hij te verwerken kreeg. ‘Ik probeer altijd naar de toekomst te kijken.’

Lees het volledige interview deze week in Knack.

Over zijn uitspraak dat hij nooit in een regering stapt met N-VA: ‘Ik meende dat honderd procent. Ik heb me om twee redenen vergist. Ik had nooit verwacht – en ik was niet de enige – dat de N-VA zou aanvaarden om vijf jaar geen communautaire agenda door te voeren. En ik had nooit gedacht dat de PS en het CDH zo cynisch zouden zijn om na de verkiezingen snel homogeen linkse regionale regeringen te vormen. Dat was een daad van bezetting van de macht. Paradoxaal genoeg heeft hun cynisme voor mij de kleine opening gecreëerd om een heel andere federale regering te vormen.’

Over de sociale media: ‘De sociale media hebben de debatten veranderd. Het klinkt misschien conservatief, maar ik betreur dat voor de media snelheid belangrijker is geworden dan grondige analyse en genuanceerde berichtgeving. Ik moet als premier afstand nemen van die dagelijkse politieke spelletjes en de grote lijnen bewaken. (…) Sociale media zoals Facebook spelen een grote rol bij foute perceptie. Onlangs was het weer raak. Plots moest ik reageren omdat de N-VA het ministerie van Landsverdediging voortaan ministerie van Defensie wilde noemen. De sociale media meteen in rep en roer, en een volle pagina in Le Soir. Belachelijk. De simpele waarheid is dat die naamsverandering jaren geleden al is beslist door Guy Verhofstadt (Open VLD) en André Flahaut (PS). Het kostte me wel een uur om de media uit te leggen hoe de vork in de steel zit. Puur tijdverlies.’

Over de eedaflegging: ‘Ik heb de eedaflegging niet in grote extase of zelfgenoegzaamheid beleefd, maar als een moment waarop het goed tot me doordrong dat een nieuwe fase aanbrak, zowel voor het land als voor mij. Ik besefte op dat moment heel goed dat het nog erg moeilijk wordt. Maar zonder pretentieus te zijn: ik geloof dat ik de capaciteiten heb om deze regering te doen slagen.’

Over zijn persoonlijk drama: ‘Wat ik heb meegemaakt, is heel pijnlijk, zoals voor iedereen die geconfronteerd wordt met zo’n situatie. Ik heb mijn privéleven nooit voor mijn politieke imago gebruikt, maar als eerste minister moest ik inderdaad open communiceren. Ik waardeer het dat de pers het correct heeft gespeeld en gewoon de informatie heeft verspreid, zonder details en met respect voor mijn persoonlijke leed. In andere landen zou het misschien niet het geval zijn geweest. Los daarvan probeer ik het leven te aanvaarden zoals het is, en vooral naar de toekomst te kijken. Er zijn in je leven aangename en moeilijke momenten. Of je eerste minister bent of niet verandert daar helemaal niets aan.’ (JL/HR)