“Ghislain Londers is een 19e-eeuwse satraap”

© Reporters

Bijna twee jaar na het beruchte arrest van de 18e kamer van het hof van beroep in Brussel in de zaak-Fortis, begint op 10 november het proces in Gent waarbij vier hoge magistraten zich moeten verantwoorden.

Ivan Verougstraete en Christine Schurmans wegens schending van het beroepsgeheim; Paul Blondeel en Mireille Salmon voor valsheid in geschrifte.

Hendrik Vuye, professor publiek recht aan de Universiteit van Namen, en Jacques Englebert, professor procedurerecht aan de Brusselse ULB, hebben de zaak op de voet gevolgd. Ze houden vooral een wrange smaak over aan het optreden van Cassatievoorzitter Gishlain Londers, die met een omstreden brief naar de voorzitter van de Kamer indertijd het ontslag van de regering-Leterme uitlokte.

Vuye: Voor de parlementaire onderzoekscommissie die zich na het uitbarsten van de hele affaire heeft gebogen over een mogelijke schending van het principe van de scheiding der machten, zei Londers dat hij met zijn nota aan de Kamer gehandeld heeft zonder rechtsgrond. Voor de hoogste magistraat van het land vind ik dat hoogst problematisch.

Londers heeft samen met de toenmalige eerste voorzitter van het Brusselse hof van beroep, Guy Delvoie, in die woelige dagen ook de pers samengeroepen voor een toelichting.

Vuye: Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens is daarover heel duidelijk: magistraten die moeten oordelen in een zaak, mogen geen persconferenties organiseren. Bovendien schiet er van de beschuldigingen van Londers en Delvoie aan het adres van onder anderen raadsheer Christine Schurmans intussen nog maar weinig over.

Englebert: In zijn nota aan de Kamer schreef Londers dat hij niet kon bewijzen wat hij schreef. Voor een topmagistraat, die een zaak inderhaast en met amper enig voorbehoud heeft geïnterpreteerd, is dat zeer gênant.

Na een ambtelijke aangifte loopt er nu tegen Londers zelf ook een onderzoek door het Brusselse parket-generaal voor schending van zijn beroepsgeheim.

Vuye: Ik hoop in elk geval dat het niet weer een zaak wordt van ‘ons kent ons’. Ik heb overigens nooit begrepen dat Londers steeds wordt voorgesteld als een moderne en open magistraat. In mijn ogen is hij is een satraap van de negentiende eeuw. Hij neemt beslissingen zonder iemand te consulteren, zegt dat hij geen rechtsgrond heeft voor zijn optreden, maar spreekt toch zware beschuldigingen uit en laat een regering vallen.

Englebert: Rechters staan vaak zeer ver van de realiteit en weigeren om ernstig geëvalueerd te worden. Daarom moet aan de parketten zeker een controleopdracht gelaten worden. Uit de zaak-Fortis is duidelijk gebleken dat elke vorm van interne controle bij justitie ontbreekt, behalve een hiërarchische. Maar op een bepaald moment zitten we bovenaan de hiërarchie en duikt een zeer belangrijke vraag op: wie controleert het hoogste rechtscollege? (IVD/PAM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content