Frans Schotte, voorzitter van de Gezinsbond, vindt dat de overheid ‘betere prioriteiten’ moet stellen. ‘Eén Vlaams kind op acht groeit op in armoede. We zouden collectief beschaamd moeten zijn’. Dat zegt hij in een uitvoerig interview met De Zondag.
Frans Schotte (70), is eind vorig jaar herkozen voor een tweede mandaat van zes jaar als voorzitter van de Gezinsbond.
Hij is niet ontevreden met het gezinsbeleid van de Vlaamse regering, zegt hij aan De Zondag. ‘Wij heben ook kunnen wegen op dat dossier. Waarmee ik niet wil zeggen dat wij alles krijgen wat we vragen’.
Het basisbedrag van 160 euro voor elk kind, is volgens Schotte een goede zaak, al vindt hij het ‘jammer’ dat de leeftijdstoeslag is afgeschaft. ‘Een ouder kind kost meer dan een jonger kind’.
Maar er moet meer gebeuren. Schotte gelooft niet dat met de nieuwe kinderbijslag ook de kinderarmoede wordt aangepakt. ‘De regering zal andere remedies moeten vinden, en liefst op korte termijn. Eén Vlaams kind op acht groeit op in armoede. We zouden collectief beschaamd moeten zijn’.
‘Betere prioriteiten’
De armoede leidt onder meer tot sociaal isolement, wat dan weer een hypotheek legt op de toekomst van het kind, aldus Schotte.
‘De overheid zou eens ernstig moeten nadenken waaraan ze haar geld wil uitgeven. Neem de toename van de kosten van gezondheidszorg: die bedragen jaarlijks meer dan één miljard euro. De totale kinderbijslagpot is minder dan vier miljard euro. Kan die toename niet afgeremd worden zodat er meer geld vrijkomt voor de kinderen? Of neem het nationaal voetbalstadion. Is een nieuw stadion met een subsidiekost van 300 tot 600 miljoen euro noodzakelijk? Ik denk dat niet. De overheid moet betere prioriteiten stellen. Kinderen zijn cruciaal voor de toekomst van onze samenleving’.
In het kader van armoedebestrijding had Schotte, zegt hij, aan minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) voorgesteld om voor kinderopvang de hoogste tarieven te verhogen en de laagste te verlagen. ‘Helaas is er een politiek evenwicht gekomen dat mossel noch vis is. Dat is trouwens een opvallende les die ik de voorbije zes jaar geleerd heb. Partijpolitiek is zo belangrijk dat men beleid uitstelt om ooit iets in ruil te krijgen. Dat gaat mijn verstand te boven.’
