Figurante Tlaitmes Tijari: ‘In die wereld is mijn hoofddoek een troef’

Tlaitmes Tijari: 'Velen vinden figureren saai, omdat het vaak lang wachten is. Het is iets dat je graag moet doen.' © Davy Coghe
Olivier Neese
Olivier Neese Journalist bij Krant van West-Vlaanderen

De Oostendse Tlaitmes Tijari (54) is gegeerd bij castingbureaus op zoek naar figuranten met een migratieachtergrond. ‘In die wereld is mijn hoofddoek een troef’, zegt ze. Een groot verschil met haar dagelijks leven. ‘Wanneer mensen mijn hoofddoek zien, willen ze niet naast me zitten op de bus…’

Haar naam zal je wellicht niets zeggen, haar gezicht misschien wel. De Oostendse Tlaitmes Tijari, ‘zeg maar Laila’, duikt geregeld op als figurante in films en televisieprogramma’s. De Marokkaanse, die op haar tweede mee naar België verhuisde omwille van haar vaders werk, is erg gewild bij castingbureaus. Niet meteen door haar acteertalent, wel door… haar hoofddoek.

‘De producers van films en series zijn voortdurend op zoek naar mensen met een migratieachtergrond, bij voorkeur vrouwen met een hoofddoek die zo traditioneel mogelijk ogen’, vertelt Laila. ‘Zij willen een zo waarheidsgetrouw mogelijk beeld brengen van de samenleving en daar horen ook mensen met een hoofddoek bij. Maar zeer weinig moslima’s voelen zich geroepen om te figureren. Hoe dat komt, weet ik niet. Daardoor hebben veel producties een tekort aan vrouwen met een hoofddoek en moeten ze allerhande trucjes bedenken. Tijdens de opnames van de fictiereeks “De Dag” was ik de enige met een hoofddoek. Twee Vlaamse meisjes kregen een hoofddoek aangemeten, maar wilden zo niet in beeld komen. Na een uurtje zijn ze het afgetrapt…’

‘Blik vol afschuw’

Naast in ‘De Dag’ kon je Laila ook al opmerken in de populaire tv-programma’s ‘De Ridder’, ‘Professor T’, de Ketnet-reeks ‘De Regel van 3S’ en films als Nic Balthazars ‘Everybody Happy’.

Voor mij telt de ervaring van het moment. Daarna stopt het voor mij.

Tlaitmes Tijari

‘Mijn hoofddoek is een voordeel, toch in die wereld’, zegt ze. ‘In het dagelijkse leven is het geen troef. Mensen die niet met me willen praten, niet naast me willen komen zitten op de bus… Mensen die zelfs met een blik vol afschuw naar me kijken. Maar je kan dat die mensen niet verwijten. Zij gaan voort op wat ze in de media zien. Ik heb er mee leren omgaan…’

‘Mocht ik willen, ik figureerde bijna elke dag, vooral in Brussel en Antwerpen’, zegt Laila. ‘Eén keer heb ik dat gedaan, maar mijn trein en hotel kostten evenveel als wat ik kreeg voor de figuratie. Een nuloperatie, dus. Ik beperk me nu tot West- en Oost-Vlaanderen. Geregeld vragen ze me of ik nog mensen met een hoofddoek ken. Mijn dochter gaat soms mee, maar zij draagt geen hoofddoek. Velen vinden figureren saai, omdat het vaak lang wachten is. Het is iets dat je graag moet doen. Mijn scènes opnemen of foto’s nemen wanneer ik even in beeld kom, doe ik niet. Voor mij telt de ervaring van het moment. Daarna stopt het voor mij.’

Tlaitmes Tijari als moeder in 'Danni Lowinski'.
Tlaitmes Tijari als moeder in ‘Danni Lowinski’.© VTM

Haar carrière begon meer dan vijf jaar geleden, toen de VTM-reeks ‘Danni Lowinski’ figuranten zocht. ‘Met mijn kinderen speelde ik thuis toneeltjes’, zegt de moeder van zes. ‘Mijn zoon schreef ik in bij de sociaalartistieke werkplek Victoria Deluxe in Gent, waarna hij de wereld kon rondreizen met stukken van Alain Platel en Arne Sierens. Ik wilde deel uitmaken van die wereld en het zelf eens proberen.’

‘Mijn eerste rolletje was de moeder van een jongetje dat onterecht beschuldigd werd op school. Hij werd verdedigd door Danni Lowinksi, het personage van Nathalie Meskens.’

Haar hoofddoek draagt Laila, die in Oostende in de sociale sector werkt, heel bewust. ‘Toen ik trouwde, besloot ik om vanaf dan een hoofddoek en een lang kleed te dragen. Als kind keek ik echt uit naar dat moment.’

Mocht ik willen, ik figureerde bijna elke dag.

Tlaitmes Tijari

‘Ik zag dat mijn moeder dat deed en wilde dat ook. Het is volledig mijn eigen keuze en nooit een verplichting geweest. Voor mij symboliseert het dat ik niet meer beschikbaar ben.’

‘Deel van mezelf’

‘Na mijn scheiding gooide ik mijn hoofddoek even af, maar na enkele jaren begon ik hem toch weer te dragen. Het is een deel van mezelf. Ik voelde me weer de oude. Als ik mijn hoofddoek vergeet, voel ik me niet compleet. Een leegte. Zoals een man plots zonder broek naar buiten zou wandelen.’ (lacht)

‘Hoe traditioneel ik ben? Ik geloof dat Allah in mijn hart zit. Ik probeer een goed mens te zijn, respect voor de andere te hebben. Heel vaak wordt de Koran verkeerd voorgesteld. Die verbiedt ons niets. Het is net zoals de bijbel: een hulpmiddel voor mensen die niet weten hoe ze in elkaar zitten en welke weg ze op willen.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content